جزییات آلبوم منتشرنشده دو استاد: شجریان و مشکاتیان

 

جمشید عندلیبی درباره ویژگی‌های آثار مشترک پرویز مشکاتیان و محمدرضا شجریان و دلایل موفقیت و ماندگاری این همکاری‌ها به خبرنگار ایرناپلاس گفت: از نظر تخصصی و حرفه‌ای هر دو این عزیزان از درجه بالایی برخوردار بودند. شجریان در کار خود و پرویز مشکاتیان در کار آهنگسازی و این ه چگونه و به چه شکل شعر مناسب را انتخاب کند مهارت‌های خاصی داشته‌اند. اتفاقی افتاد و این دو هنرمند با یکدیگر فامیل شدند و مشکاتیان داماد محمدرضا شجریان شد. این نسبت خانوادگی کمک کرد بیشتر یکدیگر را بشناسند و با یکدیگر همکاری داشته باشند. طبیعتا زمانی که شناخت افراد از یکدیگر بیشتر باشد نتیجه کار خیلی یکدست خواهد شد و اثر قابل توجه و ماندگاری ارائه می‌شود. این فرصت باعث شد که آثار با شکل و تاثیرگذاری بهتر و بیشتر اجرا شود. از اینکه آثار این دو هنرمند جزو کار‌های خوب موسیقی ما هستند شکی نیست. گذشته از توانایی‌های بی‌نظیر محمدرضا شجریان، پرویز مشکاتیان هم در حرفه خود چه در نوازندگی چه در آهنگسازی بسیار توانا بود.

وی در ادامه افزود: مشکاتیان شیوه‌ای در نوازندگی داشت که بیشتر تحت تأثیر مرتضی محجوبی بود و تأثیرات خوبی هم از ایشان گرفته بود. ضمن اینکه آگاهی مشکاتیان از شعر و ادبیات ایران در سطح بالایی بود. شعر را خوب می‌فهمید و درک می‌کرد. اگر فردی شعر را خوب درک کند و با ذوق باشد می‌تواند آهنگساز خوبی هم باشد. به عبارت دیگر موسیقی شعر را درمی‌آورد. به همین دلیل آقای مشکاتیان در آهنگسازی تصانیفی که شعر داشت بسیار موفق بود و آثار ممتازی را می‌ساخت.

 

عندلیبی درباره نوازندگی خودش و سابقه همکاری با استاد شجریان و پرویز مشکاتیان گفت: قبل از انقلاب و در سال ۱۳۵۱ گروه شیدا و در سال ۱۳۵۶ گروه عارف تشکیل شد. گاهی این دو گروه با یکدیگر ادغام می‌شدند و گاهی هم جداگانه کار می‌کردند و، چون مانند یک خانواده بودیم اکثرا آثار خوبی درمی‌آمد و اثر ضعیف کمتر دیده می‌شد. اکثر آن هنرمندان هم تحصیلکرده دانشکده هنر‌های زیبا بودند.

 

‌نمی‌توان این اثر را کاملا خراسانی دانست