بعد از مدتها اخبار و گمانه زنیهایی که درباره فصل جدید سریال پایتخت منتشر شد، حالا خبر جدید از آغاز تولید سریال پایتخت ۷ منتشر شده است.
روابط عمومی شبکه نمایش خانگی نوشت: تولید فصل هفتم سریال پایتخت به کارگردانی سیروس مقدم و با حضور بازیگران اصلی این پروژه آغاز شده است. طبق اعلام قبلی مهران احمدی و بهرام افشاری از غایبین مهم این فصل محسوب میشوند. محسن تنابنده همانند فصول قبلی به عنوان سرپرست نویسندگان فعالیت چشمگیری در این مجموعه دارد.
به گزارش تابناک جوان، علاوه بر این بازیگران، قبلا در اخباری عدم حضور خواهران فرقانی نیز منتشر شده بود. اطلاعیه عوامل سریال پایتخت درباره دعوت دوقلوهای علاقمند برای جایگزینی سارا و نیکا حکایت از آن داشت.
سریال پایتخت ۷ برای زمستان امسال آماده پخش خواهد شد. هنوز مشخص نیست در کدام مناسبت پخش خواهد شد. ممکن است در ماه رمضان یا عید نوروز آغاز به پخش شود.
یکی از بازیگرانی که غیبت او قطعی است، مهران احمدی است. به نظر میرسد سایر بازیگرانی هم که غیبتشان در حد شایعه بود، حالا، اما به قطعیت رسیده است.
فیلمنیوز: مهران احمدی، بازیگر نقش بهبود در سریال «پایتخت» از بازگشت به پروژه پایتخت بعد از فصل سه ابراز پشیمانی کرده. احمدی بعد از بازی در فصل ۲ و ۳ پایتخت، با این پروژه قطع همکاری کرد و مجددا در فصل ششم این سریال به جمع بازیگران اضافه شد. او در این باره گفته: «باید روی تصمیمی که در فصل سه «پایتخت» گرفتم و نقش بهبود را تمام کردم میایستادم و برنمیگشتم.»
احمدی گفته علت بازگشتش به این سریال، اصرار سه ساعته محسن تنابنده و برخی موارد دیگر بوده و توضیح داده: «بازگشت بهبود به فصل ششم سریال «پایتخت» اصلا و ابدا درست نبود. صد بار دیگر هم ازم بپرسید میگویم نباید برمیگشتم. باید روی تصمیمی که در فصل سه گرفتم و نقش را تمام کردم میایستادم، اما اصرار سه ساعته آقای تنابنده و مواردی که بهتر است دربارهشان صحبتی نکنم، باعث شد.»
او تاکید کرده: «یکی از مهمترین پشیمانیهای زندگی من بازگشت به «پایتخت ۶» بود. منظورم فقط یک پشیمانی در کار حرفهای نیست، یک پشیمانی مهم در کل زندگیام بود که دیگر هیچ کاریش هم نمیتوانم بکنم.»
احمدی معتقد است پایتخت دیگر به پایان خودش رسیده است و دیگر نباید ادامه پیدا کند: «وقتی خشایار الوند فوت کرد پایتخت تمام شد. این که میگویند خودمان بلدیم بنویسیم شعار است. خشایار الوند بسیار مهره مهمی بود در پایتخت که با رفتنش همه چیز تمام شد.»
برخی خبرها حاکی از آن است که بهرام افشاری در سری جدید سریال پایتخت حضور ندارد. بهرام افشاری در ۶ خرداد ۱۳۶۶ در همدان به دنیا آمد. او از کودکی به بازیگری علاقه داشت و در تئاتر همدان به روی صحنه رفت. افشاری در ۲۲ سالگی برای پیشرفت به تهران رفت و بازیگری را بهطور حرفهای در کلاسهای حمید سمندریان آموخت. وی پس از آن وارد کار در تئاتر شد. بهرام افشاری دانشآموختهٔ رشتهٔ ساخت و تولید از هنرستان و دارای لیسانس بازیگری از دانشگاه آزاد تهران است.
رکورد شکنی فیلمهایی مثل «فسیل» و «سال گربه» و استقبال تماشاگران از این دو فیلم، باعث شده که بهرام افشاری برنامه کاری فشردهای داشته باشد و آنطور که روزنامه سینما خبر داده، نتوانسته هنوز خودش را با گروه پایتخت هماهنگ کند. این روزها بهرام افشاری از بازیگران پولساز سینمای ایران است.
فیلم نیوز نوشت: بهرام افشاری از جمله بازیگرانی است که مسیر ترقی را پله پله طی کرد. او توانست با پشتکار زیاد، خود را به صحنه تئاتر برساند. بعد از آن با تکیه بر توانایی تئاتریاش و حضور در چند نقش کوتاه، موقعیت خودش را در این عرصه تثبیت کرد. در همان سالها توسط احمدمهرانفر به محسن تنابنده و سیروس مقدم معرفی شد و در فصل دوم پایتخت به عنوان بازیگر مهمان در دو قسمت در نقش «شیر» برادر «بهبود» بازی کرد. او اولین بار با نقشی کوتاه در «عصبانی نیستم» رضا درمیشیان قدم به سینما گذاشت و بعد از آن در «لانتوری» خودش را نشان داد و با «کارگر ساده نیازمندیم» منوچهر هادی نامش در فهرست نامزدهای جشن انجمن منتقدان قرار گرفت.
با این حال بازیگر چندان شناختهشدهای برای مخاطبان نبود. زندگی هنری افشاری سال ۱۳۹۷ با نقش «بهتاش فریبا» در سریال «پایتخت ۵» تغییر کرد. این نقش به قدری مورد توجه قرار گرفت که به یکی از عوامل مهم جذابیت سریال تبدیل شد و به تبع آن بیشتر شناخته شد و حضورش در سینما هم پررنگتر شد. به طوری که در مدت دو سال، سه فیلم «رحمان ۱۴۰۰»، «چشموگوشبسته» و «سگبند» با بازی او به عنوان کمدیهای پرفروش سینما معرفی شدند.
با «فسیل» توانست جایگاه ویژهای در سینما به دست بیاورد. فیلم «سال گربه» با بازی افشاری این روزها موقعیت خوبی را در گیشه به دست آورده و همه منتظر اکران اولین فیلم او «هفتادسی» هستند. افشاری درحال حاضر تئاتر «چه کشی جوجهتیغی را کشت؟» را هم روی صحنه دارد.
تصاویر منتشر شده از بهرام افشاری در کنار محسن تنابنده و تیم تولید سریال پایتخت گمانهزنیهایی را درباره حضور این بازیگر در سریال مطرح کرد.
سارا و نیکا فرقانی اصل بازیگران دوقلوی این سریال در فصل جدید حضور ندارند. سال گذشته تیم تولید این برنامه برای نقش این دو خواهر ازبین دختران دوقلوی ۱۸ تا ۲۶ ساله فراخوان داده تا جایگزین این دو بازیگر شوند، اما معلوم نیست این چهرههای جدید به چه ترتیب و با چه ترفند فیلمنامهای جانشین سارا و نیکای قبلی میشوند.
بعد از انتشار این خبر نیکا فرقانی در فضای مجازی اعلام کرد: به شایعات توجه نکنید و هنوز هیچ چیز صد درصد نشده است. او از احتمال اینکه قصه ۱۰ سال جلو برود و دخترها هم بزرگ شوند خبر داد.
سارا و نیکا فرقانی اصل متولد ۸ مرداد ۱۳۸۳ در تهران و ساکن سوئد هستند.
روزنامه اعتماد نوشت: در روزهای پایانی نوروز، بینندگان و دنبالکنندگان سریال «پایتخت ۶» طبق معمول منتظر قسمتهای پایانی این فصل از این مجموعه دنبالهدار بودند. طبعا هر فرجامی برای این مجموعه از سوی بینندگان آن متصور بود جز آنچه آقای کارگردان طی خبری اعلام کرد. عصر سهشنبه ۱۲ فروردین بود که سیروس مقدم از ناتمام ماندن سریال در روزهای نوروز و موکول شدن قسمتهای پایانی به بعد از کرونا و قرنطینه خبر داد: «قسمتهای آخر و فینال آن طلب مخاطبین از ما است.» او گفت وقتی «ستاد ملی مبارزه با کرونا اعلام وضعیت عادی کند، تیم پایتخت قسمت پایانی را ساخته و در یکی از اعیاد مثل عید فطر و یا... به محضر مردم تقدیم میکنند.»
جدا و پیش از همه نقدها و چالشهایی که میتوان به این مجموعه در قامت یک کار تلویزیونی سرگرمکننده - و نه بیشتر - وارد دانست، باید پرسش اولیه را متوجه ساز و کار تلویزیون در تولید سریالهایش دانست. به گواه مشاهدات و مستندات، در برهوت سرگرمی در تلویزیون، پایتخت از معدود سریالهای سیما است که بیننده دارد. پرسش اینجاست که در فهرست بلندبالای تلویزیون که تا دلت بخواهد کارهای بیارزش و فاقد بیننده در آن دیده میشود، سریالی که بیننده دارد چرا در ماههای پایانی سال و در مدت زمانی تا آن اندازه کوتاه کار میشود تا نتیجه این شود که مردم به عنوان مخاطبان کار نتوانند فرجام سریال را ببینند و تنها وعدهای در روزی نامعلوم نصیبشان شود؟ آیا معنای این کار جز آن است که گروه سازنده کار در حالی که یک سال برای تولید سریال وقت دارند، تنها روزهای پایانی را مصروف آن میکنند والله اعلم با چه بودجهای؟
رد قضیه را که میگیریم، میرسیم به نام خشایار الوند فقید. نویسندهای که سالها در زمینه نوشتن مجموعههای طنز تلویزیون سابقه داشته و نقش و حضورش در موقعیتسازیهای کمیک سریال پایتخت به خوبی مشهود بوده. الوند نیمه اول اسفند ۹۷ از دنیا رفت و طبعا در مجموعهای که نوروز ۹۹ روی آنتن رفت، نقشی نداشته.
غیاب او در سریال «پایتخت ۶» مشهود است؛ اما حالا که سبب اصلی تغییر در متن سریال روشن شده، خود این تغییر چگونه تغییری است؟ آنچه مجموعه «پایتخت» را از همان فصل آغازینش به سریالی پربیننده تبدیل کرد، فضاسازی و موقعیت پردازی کمیک ساده و سرگرمکننده آن بود. سریالی که میخواست ظرفیتهای فرهنگ بخشی از مردم شمال ایران و مازندران را دستمایه قرار دهد و مردم را ساعتی پای تلویزیون بنشاند و بخنداند. تا زمان حضور الوند در سریال این کار از طریق روتایتن قصههای موقعیت محور انجام میشد و ما در تلاقی شخصیتهای بومی کار با موقعیتهای کمیک، شاهد طنزی تلویزیونی بودیم که قادر بود با قصهای که به تصویر میکشد بخنداند، نه با شوخیهای لودگیمحور و گاه فرارونده از مرزهای ابتذال، چنان که در بعضی از صفحات اینستاگرام یا کانالها و گروههای تلگرامی میبینیم و میخوانیم.
بیشتر بخوانید:
«پایتخت ۶» از آن جهت دچار ضعفهای مفرط شده که شوخیهای سطحی و گاه خارج از عرف آن، جایگزین فیلمنامه درست و درمان نداشتهاش شده است. شوخیهایی که گاهی در بعضی از پروژههای تجاری سینمایی در سالهای اخیر شاهد بودیم. کارهایی که «خندان به هر قیمتی» را دستمایه قرار داده بودند و اگر چه از این طریق توانسته بودند بفروشند و موفقیتهایی در گیشه به دست بیاورند، اما در زمان اکرانشان همواره محل انتقاد بودند. چه از منظری «ارزشی» و چه از سوی منتقدان هنری.
اگر چه نباید ناگفته بماند که «پایتخت ۶» پربینندهترین سریال تلویزیون در روزهای نوروز بوده، اما این نافی آن نیست که آن را ضعیفترین و فقیرترین فصل این مجموعه در بین فصول ششگانه آن بدانیم. ضعف «پایتخت ۶» چنان از همان قسمتهای آغازین آن مشهود بود که منتقدانش را از دنبال کردن کار برای طرح انتقادهایشان بینیاز میکرد و از بعد از همان قسمت نخست شاهد انبوه انتقادها به این سریال بودیم.
از تلویزیون و سیاستهای آن هم همان طور که انتظار میرفت، واکنشی جز توجیه قضیه دیده نشد و «روابط عمومی سیما» همچون همیشه به جای شنیدن و پذیرفتن انتقادها یا دستکم پاسخ دادن به آنها بر پایه تحلیل و استدلال، همان راه معمول و متداول خود را پی گرفت: نادیده گرفتن انتقادها و پنهان کردن آنها پشت مصاحبههای میدانی تلویزیون - چنان که افتد و دانی- و پیامهای صوتی و پخش آنها از شبکههای تلویزیون.
ما هر بار و در مواجهه با هر کدام از این تعلیقها با طرح این پرسش مواجه میشدیم که بالاخره پایان و فرجام این تعلیق چه خواهد بود؟ و تماما در پایان به یک پاسخ مشترک میرسیدیم: هیچ. حتی بازگشت بهبود (داماد نقی) که فینفسه از ظرفیتهای قصهپردازی آشکاری برخوردار بود، به هیچ رو جذابیت پیشبینی شده را نداشت و عملا فرصت خوبی مانند آن به هدر رفت. تو گویی اصلا ایدهای برای حضور دوباره بهبود در فیلمنامه نبود که به واسطه آن شاهد پیوستن ماجراهای او به روند کار باشیم. فلاشبکهای بیدلیل و فاقد توجیه ساختاری برای پر کردن صحنهها از حضور مهران احمدی، به خوبی ضعف مفرط فیلمنامه را نشان میدهد.
به هر حال انتظار میرود که اولا تلویزیون به عنوان رسانهای که این روزها و این سالها بیشترین حد از ضعف خود را در سرگرم کردن مخاطبانش نشان داده، برای بیننده خود اهمیت بیشتری قائل شود و با تنها سریال برخوردار از مخاطب خود این قدر باری به هر جهت برخورد نکند و تنها روزهای پایانی سال را برای تولید آن در نظر نگیرد و وقت بیشتری را مصروف آن کند. آن وقت دیگر شاهد پخش سریالی نخواهیم بود که گروهی به صورت دورهمی چند روز از سال را دست از کارهای دیگر بکشند و وقتشان را صرف مجموعهای کنند که قرار است مهمترین پروژه فیلم و سریال تلویزیون در طول سال باشد.
احترام به بیننده وظیفه رسانهای است که میخواهد «ملی» تلقی شود. همچنین از عوامل سریال و در راس آنها سیروس مقدم هم انتظار میرود که وقتی بخش اصلی کار یعنی فیلمنامه میلنگد، زیر بار تحویل دادن مجموعه ضعیفی مانند «پایتخت ۶» نرود. وحی منزل که نیست! هر وقت شرایط مهیا و دستمایه کافی برای ساخت سریالی فراهم شد که خاطره نیمبند فصول پیشین را زیر سوال نبرد، آن وقت میتوان دست به کار شد و پشت دوربین رفت.
گردآوری: تابناک جوان