مجموعه اجراهای
علی قمصری با نام «تارایرانی» در قسمت ۲۳ به خوزستان و قطعهی خوناب (دم-ماء) رسید. علی قمصری در توضیح این اثر نوشت:بیقراریای که مرا از
گیلان به اهواز کشاند، در خاک خوزستان به این قطعه تبدیل شد. اصلا در مسیر خوزستان به اینکه چه باید نواخت فکر نمیکردم. میدانستم حسی که دارم مسیر را برای خلق هموار میکند. حسم غم تنها نبود، ترکیبی از غم، خشم، کنشگر بودن، بی قراری و عصیان بود. «خوناب» مانند پازلی پراکنده که تکه هایش از گیلان تا اهواز متولد شده بود در همین لحظه که میبینید، یعنی زمان اجرا کامل شد. چرا که بسیاری از ملودیهای تار کاملا بداهه است.
خوزستان خارج از نوبت، «تارایرانی» را میهمان خود کرد تا این اثر را در بخشهای خشک شدهی خوزستان ضبط کنیم. سوء مدیریت، بعضی شهرهای این استان سرشار از رودخانه را با بحران آب و معیشت مواجه کرده. به طوری که اهالی شهرهایی که پر از منابع نفت، آب وگاز هستند، خود از حداقل امکانات محرومند. من به عنوان یک انسان نمیتوانم در برابر این کوتاهیها سکوت کنم. قطعهی «خوناب» را دو روز پیش تحت تاثیر این شرایط در
خاک خوزستان ساختم و با هنرمندان خوزستانی و با استفادهی نمادین از دبههای آب اجرا کردیم. خودم نیز با توجه به اینکه مردم خوزستان با حداقلها میسازند، تنها با سیم بمِ تار این قطعه را اجرا کردم. چرا که سیم بم، در نواختن کمترین استفاده را دارد. جملات اولی هم مربوط به قطعهی
فولکلور عربی «حیّک» است که به صورت کند شده اجرا کردم.
تشکر ویژه از احسان مقدس پور، دوست همیشگی، که پس از شنیدن خبر حضورم از تهران خود را رساند و در تمام خطرات این ضبط در کنارم بود.
مصباح جانم، سپاس و سپاس و سپاس به خاطر معجزهای که در پالایش صدا کردی.
تشکر از امیر اسحاق زاده هنرجوی عزیزم که با همراهانش از دزفول خودرا برای همراهی رساندند؛ و تشکر از احسان انصاری و همراهانش که در حالی که دورمان خالی شده بود، اهوازیهایی بودند که ماندند و نواختند.