هرگاه سعی میکنیم چیزی را زودتر از موعد طبیعی به کودکان بیاموزیم، آنها را از کشف دوباره آن بهوسیله خودشان بازداشتهایم. اگر به کودکان اجازه دهیم که برای کشف یک مطلب سه روز وقت صرف کنند، به سرعتِ رشدِ فکری آنها بیشتر کمک کردهایم تا اینکه همان مطلب را در مدت سه دقیقه به آنها یاد بدهیم. این سرعتِ شتابنده برای انتقال مطالب و تزریق سریع دانش به کودک نه تنها به یادگیری معنی دار و تربیت درونی او کمکی نمیکند، بلکه موجب کندی و یا حتی توقف نیز میگردد.
تربیت چه چیز نیست؟ دکتر عبدالعظیم کریمی، ص ۸۷ و ۸۸