طفلی که در محیطی آرام، آزادانه احساس کند آنچه میخواهد برایش فراهم میشود، به طور طبیعی ذهنش آماده میگردد تا آنچه را که در توان دارد، آشکار سازد. زیرا مانعی برای ابراز وجود و اظهار خواستههای خود نمیبیند. بدین وسیله استعدادهای نهفته اش را آشکار میسازد. تجربیات در دروه کودکی، زمینهساز درک، شناخت و خلاقیت بیشتر در آینده خواهد شد. در مقابل اگر کودک آزاد نباشد و به خواستهها و نیازهای طبیعیش اهمیت داده نشود یا حتی جلوی احتیاجات و نیازمندیهای کودکانه اش گرفته شود، دیگر موقعیتی برای بروز استعدادهای خود نمییابد وانگیزههای درونیش سرکوب میشود. اینگونه کودکان در آینده هم، نمودی ندارند و خلاقیتی از آن انتظار نمیرود.
حجت الاسلام مرتضی آقا تهرانی. خانواده و تربیت مهدوی. ص۳۴۳