به گزارش تابناک جوان،شوشانا رابرترز بازیگری که مقابل یک دوربین مخفی برای ۱۰ ساعت در خیابانهای منهتن نیویورک پیادهروی میکند و دوربین در این مدت، ۱۰۸ مورد آزارهای جنسی مردان را نسبت به این زن ثبت میکند.
پیش روی او، دوربینی مخفی در یک کوله پشتی جاسازی شده است. به غیر از متلک های مردان مختلف، در یک قسمت از این ویدیو، مردی به مدت پنج دقیقه در سکوت کامل در کنار شوشانا و نزدیک به بدن او راه می رود.
حال اگر این دوربین مخفی در خیابان های ایران رخ میداد عده ای میگفتند چون حجاب اجباری است چنین واکنش هایی رخ میدهد یا به اصطلاح ملت ندید بدید شده اند و تا یک دختر زیبا و بدحجاب یا بی حجاب ببینند به او متلک میاندازند ولی در خارج از کشور این مسائل عادی شده است.
سوال این است که آنجا که آزادی پوشش هست و طبعا همه باید چشم و دل سیر شده باشند پس چرا این گونه است؟!
این ویدئو که حاوی صحنههایی از آزار کلامی و متلکهای خیابانی به یک زن در شهر نیویورک است در سایت یوتیوب جزو ویدئوهای پربیننده شده و بحثهایی را درباره ابعاد چنین آزارهایی به راه انداخته است.
دراین ویدئو، یک زن بدون آن که با کسی حرفی بزند یا بخواهد جلب توجه کند، در خیابانهای نیویورک راه میرود و "چه خبر، خوشگل؟"، "جذاب!" و "هی، عزیزم!" از متلکهایی است که از طرف مردان حاضر در خیابان میشنود. حتی در برخی موارد، مردانی که با بیتفاوتی این زن روبهرو شدند، به نصیحت روی آوردند و "لبخند بزن!" و "باید بیشتر تشکر کنی" از جمله متلکهایی است که در این موقعیتها به او گفته شد. در یکی از موارد، یک مرد در سکوت برای پنج دقیقه در کنار این زن قدم برمیدارد و با آن که رفتار زن علنا به گونهای است که نشان میدهد از این کار او راضی نیست، باز به رفتارش ادامه میدهد.
شوشانا رابرتز، هنرپیشه ۲۴ ساله که این پروژه را انجام داده گفته است که او هر روزه هدف چنین رفتارهایی است و با مشارکت در این پروژه میخواست که آگاهی عمومی در این باره بیشتر شود. او در مدت ۱۰ ساعتی که برای اجرای این پروژه در خیابانهای نیویورک راه رفت، در مجموع، بیش از ۱۰۰ بار هدف متلک و آزارهای کلامی بود. آزارهای غیرکلامی مثل چشمکها و سوتزدنها در این آمار در نظر گرفته نشدهاند. خانم رابرتز برای ثبت این تجربه از یک دوربین مخفی استفاده کرد و ویدئویی ۲ دقیقهای از فیلمی را که ثبت کرده بود با عنوان "۱۰ ساعت پیادهروی در نیویورکسیتی به عنوان یک زن" در یوتیوب به اشتراک گذاشت.
در مدت چند ساعت صدها هزار نفر این ویدئو را دیدند. این فیلم برای هولابک، جنبشی که برای پایان دادن به آزارهای خیابانی در آمریکا فعالیت میکند، ساخته شد. امیلی می، بنیانگذار و از مدیران ارشد هولابک گفت که با این پروژه، دو هدف دنبال شده است؛ نخست این که قربانیان چنین آزارهایی بدانند که تنها نیستند و دیگر این که به افرادی که هیچوقت هدف چنین رفتارهایی نبودهاند، نشان داده شود که این رفتارها تا چه میتواند آزاردهنده باشد.
راب بلیس که دوربین مخفی این پروژه را حین فیلمبرداری حمل میکرد، گفت که به عنوان یک مرد از حجم درخواستها و مواردی که افراد در جهت جلب توجه رابرتز برآمدند، "واقعا شگفتزده" بود. او گفت که مردهای بسیاری، مثل او، واقعا متوجه نیستند که چنین رفتاری تا چه حد عادی و رایج است: "من انتظار ندارم که رفتار کسی تغییر کند، ولی میخواهم افراد ببینند که از دید یک ناظر بیطرف، تجربه آزارهای خیابانی چگونه است."
رابرتز میگوید که امیدوار است این واکنشها، باعث شود افرادی که به آزار خیابانی دست میزنند، درباره این کارشان بیشتر فکر کنند. با این حال، تمام واکنشها به این ویدئو سازنده نبودند و گروهی از کاربران زیر ویدئوی رابرتز در یوتیوب او را تهدید به تجاوز کردند.
هرچند هولابک هم متقابلا از هواداران و حامیان این پروژه خواست تا در گزارش این تهدیدها مشارکت کنند.