کرومانیون های گرامی و چنجه ی ماموت

تابناک جوان:

بعد از گذر از پیتکانتروپوس های بدوی و نئاندرتال های کمی پیشرفته، رسیدیم به مدرنیته ی عصر حجر! یعنی دوره انسانهای کرومانیون (الان جایی در تاریخ هستیم، حوالی 25 هزار سال قبل از امروز).

کرومانیون ها نژادی از بشر تکامل یافته هستند، با جمجمه هایی فقط کمی بزرگتر از جمجمه های ما، گرچه بسیار قد بلند. برخلاف نئاندرتال ها که زندگی در غار را ترجیح می دادند، این عزیزان شیوه صحراگردی و کوچ نشینی در پیش گرفتند و البته در مواقع سرد سال همچنان از غارها و صخره ها به عنوان پناهگاه استفاده می کنند. در این دوره هنوز اسب رام نشده و کنار بقیه ی حیوانات وحشی مثل گوزن و گاو و ماموت و گورخر، شکار می شود و در واقع به چشم کباب به آن نگاه میکنند!

کرومانیون ها اموات خود را به شیوه سنّتی نئاندرتال ها دفن می کنند با این تفاوت که با چیزی شبیه گِل اُخری آن ها را به رنگ قرمز درمیاورند که باعث شده برخی محققین معتقد باشند رنگ قرمز یادآور خون و نماد حیات در ذهن این دوستان بوده و گویا با رنگ کردن اموات می خواسته اند آنها را برای زنده شدن و زندگی مجدد یاری کنند (دقت دارید که شکل اعتقاد به زندگی دوباره رو به پیشرفت است).

اما کرومانیون ها هنرهای دیگری هم داشته اند، مثل ساختن شکل های مختلف با استفاده از گِل و همچنین کنده کاری روی شاخ حیوانات (و اینها یعنی در این دوره ابزارآلات لازم، ابداع شده و ما اگر قصد سفر داشته باشیم، نیازی نیست همراه خودمان قاشق ببریم!)

اما از اینها جالب تر نقاشی روی دیواره غارهاست که می توان گفت از سر تفریح و تفنن نقاشی نشده، بلکه نوعی آئین قبل از شکار را به ما نشان می دهد. حالا یا به قصد کمک گرفتن از نیروهای طبیعت در پروسه شکار، یا حتی عذرخواهی از روح حیوانی که قصد شکار آن را داشته اند (بعدتر از این دوره، همین نقاشی هاست که راه به جادو می بَرد!)

کم کم که به عصر حجر جدید برسیم، ابزارها پیشرفته تر خواهد شد (و پیشرفت نه به این معنا که اینترنتی یا وایرلس بشود! نهایتاً تبرها صیقلی تر می شود یا پیکانهای تیز برای نوک نیزه ها درست می کنند). حیواناتی مثل اسب و گاو رام می شوند و یک موضوع خیــــــلی مهم! کشاورزی باب می شود.

خسته شدید؟ برای کشاورزی زود است؟ موافقم. در همین دوره ی شکار و شکارگری اتراق، و بساط کباب علم می کنیم برای خودمان. خوشبختانه آتش کشف شده و امکانات رفاهی بسیار بهتر از دوره ی قبل است.

داخل پرانتز: شنیدم پروژه های تکثیر گوزن گوشتی (به سیاق مرغ گوشتی!) به بار نشسته و قصابی هایی هستند که گوشت گوزن می فروشند (خاصه در جنوب غرب کشور)، برای همراهی با کرومانیون ها می توانیم برویم گوشت گوزن بخریم، یا حتی گوشت شترمرغ تهیه کنیم و خودمان را کنار کرومانیون های آفریقا تصور کنیم. می توانیم هم ضمن گرامی داشت یاد و خاطره ی عزیزان عصر حجر، برویم سر کوچه از قصابی محل گوشت گوسفند بخریم! فرقی نمی کند. در هر صورت گوشت مزبور را به اندازه دلخواه تکه تکه میکنیم و بعد از شستن می گذاریم تا کاملاً آب آم برود. می توانیم برای سرعت بیشتر با دستمال تمیز خشک کنیم. برای حدود نیم کیلو گوشت، دو سه تا پیاز درشت رنده می کنیم و در صافی ریز (یا تنظیف) می ریزیم و با فشار، آب آن را می گیریک (دقت کنید آب پیاز را لازم داریم نه تفاله ها را).

گوشت ها و آب پیاز را داخل یک ظرف گود می ریزیم و با دست هم می زنیم تا آب پیاز به همه جای گوشتها برسد. بعد از آن چند قاشق آب لیموی تازه هم اضافه می کنیم و دوباره هم میزنیم.

می توانید بگذارید مواد توی همین ظرف بمانه و فقط روی اون را سلفون بکشید اما روش بهتر این است که همه مواد را داخل یک نایلکس (ترجیحا زیپ کیپ) بریزید و هوای آن را بگیرید و دربش را ببندید.

می شود چند تا فلفل سیاه درسته را نیز نیمکوب کنید و داخل مایه بریزید اما اگر از من می شنوید همان آب پیاز و آب لیمو کافی است واقعا(به من اعتماد کنید). مواد رو برای حداقل هشت ساعت داخل یخچال بگذارید(تا چهل و هشت ساعت هم می تواند بمانه). حُسن استفاده از نایلکس این است که هر یکی دو ساعت یکبار سر یخچال می رویم و محموله مورد نظر را پشت و رو می کنیم. با اینکار به سادگی مایه به همه ی گوشتها می رسد.

دو سه ساعت قبل از کباب کردن پنج شش قاشق روغن زیتون هم به مایه اضافه کنید و مواد را هم بزنید و دوباره داخل یخچال قرار دهید.

مرحله ی سیخ و کباب کردن هم که توضیح خاصی ندارد، جز اینکه موقع به سیخ کشیدن گوشتها را خیلی نچلانید، اجازه بدهید چرب بمانند. و در لحظه ی آخر قبل از گذاشتن سیخ روی منقل هم، نمک بپاشید.

راستی یادتان نرود قبل از همه این کارها از روح گوسفند عزیز عذرخواهی کنید!

* عکس اینترنتی می باشد.

متن: مهری خوئینی