توصیه‌هایی به والدین در آستانه بازگشایی مدارس

پدر و مادر که باشید دائماً از خودتان می‌پرسید که آیا رفتار درستی در قبال فرزندتان داشته اید یا آیا باید طور دیگری رفتار می‌کردید؛ و با اینکه برای هر مشکلی تنها یک جواب صحیح وجود ندارد، اما به طور قطع اشتباهاتی هستند که می‌شود از آن‌ها پرهیز کرد. بازگشایی مدارس می‌تواند برای هم بچه‌ها و هم والدین اضطراب آور باشد و داشتن یک شروع بدون مشکل اهمیت زیادی دارد. حالا که در آستانه‌ی بازگشایی مدارس هستیم، پرهیز والدین از این اشتباهات، بازگشت به مدرسه را احتمالاً هم برای فرزندشان و هم خودشان ساده‌تر می‌کند.

بسیاری از کودکان وقتی برای اولین بار به مدرسه می‌روند یا بعد از تعطیلات لذتبخش تابستانی به مدرسه بازمی گردند، شروع به گریه کردن می‌کنند و بسیار احساساتی می‌شوند. دل شان نمی‌خواهد از پدر و مادر خود که حکم یک فضای امن را برایشان دارند، جدا شوند. با این حال، این تنها کودکان نیستند که احساساتی می‌شوند و پدر و مادر‌ها هم باید از فرزند کوچک خود دل بکنند. به همین دلیل بسیاری از اوقات پیش می‌آید که هر دو طرف، هم کودک و هم والدین هنگام رسیدن به مدرسه شروع به گریه کردن می‌کنند.
اولین کاری که باید انجام دهید این است که اضطراب و نگرانی خود را کنترل کنید، چون بچه‌ها این احساسات را می‌فهمند و عکس العمل مشابهی از خود بروز می‌دهند. علاوه بر این، بعضی پدر و مادر‌ها تصور می‌کنند باید آنقدر آنجا بمانند تا گریه‌ی فرزندشان قطع شود. این روش، اما تأثیری ندارد، چون اضطراب فرزندتان بیشتر و بیشتر خواهد شد؛ بنابراین جلوی اشک هایتان را بگیرید و بعد از یک خداحافظی ساده با فرزندتان، آنجا را ترک کنید. یک کار خوب که می‌توانید انجام دهید این است که قبل از باز شدن مدارس، با فرزندتان به مدرسه اش بروید تا با محیط آنجا آشنا شود.

پدر و مادر‌ها باید فرزند خود را مستقل و خودکفا بار آورند و در اهمیت آموزش این مسأله به کودکان شکی نیست، اما تحقق این امر به صرف زمان و کار از جانب شما نیاز دارد. بچه‌ها در ابتدا نیاز به راهنمایی دارند تا بتوانند یاد بگیرند که چطور زمان خود را مدیریت کنند و تکالیف شان را انجام دهند. اگر باید برای هفته‌ی آینده یک پروژه‌ی کلاسی آماده کند، ممکن است نداند که باید از حالا انجامش را شروع کند. شما به عنوان والدین باید به فرزند خود یاد دهید که نباید کار‌ها را برای دقیقه‌ی آخر بگذارد. حتی دانش آموزان دبیرستانی هم ممکن است در اوایل سال تحصیلی به مقداری نظارت و کمک نیاز داشته باشند. حجم تکالیف آن‌ها بسیار زیاد است و به همین دلیل ممکن است گاهی احساس درماندگی کنند. شما شاید یک معلم حرفه‌ای نباشید، اما می‌توانید به او پیشنهاد دهید همان قدری که از دست تان برمی آید به او کمک کنید. حتی توصیه‌های شما درباره‌ی مدیریت زمان و اولویت بندی کار‌ها می‌تواند راه گشا باشد.

وقتی بچه‌ها به سن مدرسه می‌رسند و زمان مدرسه رفتن شان می‌شود، اضطراب پدر و مادر‌ها اگر از آن‌ها بیشتر نباشد، کمتر هم نخواهد بود. چون پدر و مادر‌ها می‌دانند که چقدر مهم است که فرزندشان بتواند در کلاس ذهنیت خوبی از خودش ایجاد کند و عملکرد خوبی داشته باشد. اما یک اشتباهی که پدر و مادر‌ها مرتکب می‌شوند این است که نگرانی‌های خود را به فرزندشان انتقال می‌دهند، بدون اینکه بدانند این کار می‌تواند چه آسیب‌هایی به بار آورد. درست است که فرزند شما باید بعضی چیز‌ها را بداند، اما نگرانی شما کمکی به بهتر شدن وضعیت نمی‌کند. اگر احساس می‌کنید اضطرابی که به خاطر بازگشت فرزندتان به مدرسه دارید بیش از اندازه است، می‌توانید به روانشناس مراجعه کنید. روانشناس به شما کمک می‌کند اضطراب خود را مهار کنید و آن را به فرزندتان انتقال ندهید. شما باید متوجه شوید علت اضطراب زیادتان چیست و راهی برای پردازش کلیت این مسأله پیدا کنید تا تبدیل به مشکلی برای فرزندتان نشود.

پدر و مادر‌ها بیشتر اوقات تصور می‌کنند که دقیقاً می‌دانند فرزندشان برای مدرسه به چه چیز‌هایی نیاز دارد. با این حال، این مسأله ممکن است دست آخر برای فرزندتان مشکل ساز شود، چون مجبور می‌شود بدون بسیاری از وسایل مورد نیازش در مدرسه حاضر شود؛ بنابراین طبق توصیه‌های معلم و مسئولین مدرسه وسایلی که لازم است را برای فرزندتان تهیه کنید. روز‌های اول سال تحصیلی هم فرزند خود را دست خالی به مدرسه نفرستید و مقداری وسایل از قبل برایش تهیه کنید تا در آنجا به مشکل برنخورد. علاوه بر این، به خاطر داشته باشید که وسایل مُد روز و پر زرق و برق همیشه بهترین گزینه نیستند. فقط، چون وسیله‌ای تصویر شخصیت کارتونی مورد علاقه‌ی فرزندتان را روی خود دارد، دلیل نمی‌شود کارایی هم داشته باشد. به علاوه، ممکن است لازم باشد، در صورت امکان، هزینه‌ی بیشتری صرف کنید تا به جای وسایل ارزان قیمت، محصولات باکیفیت تری تهیه کنید.

یک اشتباه بعضی پدر و مادر‌ها این است که تصور می‌کنند هر چه یک کودک فعالیت بیشتری داشته باشد، در آینده به فرد ماهرتری تبدیل می‌شود، به همین دلیل تمام روز‌های هفته‌ی فرزند خود را با فعالیت‌های متعددی پر می‌کنند که او را خسته می‌کنند. درست است که انجام فعالیت‌های مختلف در صورتی که فرزندتان مایل به انجام شان باشد برای او بسیار مفید است، اما این فعالیت‌ها نباید همه‌ی وقت آزاد فرزندتان را بگیرند.
همچون بزرگ ترها، داشتن استراحت از اهمیت بسیار زیادی برای کودکان برخوردار است. آن‌ها شاید انرژی بیشتری داشته باشند، اما در عین حال، به مقداری زمان نیاز دارند که بتواند فقط در اتاق شان بنشینند و بازی مورد علاقه شان را انجام دهند. بهترین کار این است که از فرزند خود بپرسید چه فعالیت‌هایی را دوست دارد و بر اساس آن، طی سال تحصیلی برنامه‌ای برای فرزندتان تنظیم کنید.

معلم‌ها و والدین همیشه با یکدیگر توافق نظر ندارند، امری که می‌تواند بسیار ناامیدکننده باشد. با این حال، بدترین کاری که پدر و مادر‌ها می‌توانند انجام دهند این است که جلوی فرزندشان از معلم هایش بدگویی کنند. بچه‌ها باید بتوانند نظر و عقیده‌ی خودشان را نسبت به آدم‌ها داشته باشند، نه اینکه کسی به آن‌ها بگوید که چه احساسی باید داشته باشند. این امر می‌تواند تنش زیادی در کلاس ایجاد کند و اثری منفی بر درس یک کودک داشته باشد. تحقیقات نشان داده معلم‌هایی که رابطه‌ی خوبی با والدین یک کودک دارند، مایل اند کار بیشتری برای درس آن کودک انجام دهند. ایرادی ندارد اگر شما احساس دیگری دارید، اما داشتن یک رابطه‌ی خوب با معلم مدرسه می‌تواند برای فرزندتان بسیار مفید باشد.

شاید روز‌های اول سال تحصیلی تدریس چندانی به بچه‌ها نشود، اما حضور آن‌ها در مدرسه بسیار مهم است. در این زمان است که مقررات، انتظارات و روابط جدید میان بچه‌ها و معلم‌ها شکل می‌گیرد. بهتر است همه‌ی بچه‌ها همزمان باهم آشنا شوند تا اینکه یک تازه وارد به کل یک کلاس که حالا میان شاگردانش رابطه شکل گرفته معرفی شود. کار معلم هم برای اینکه مطمئن شود شاگرد جدیدش احساس پذیرفته شدن می‌کند، دشوارتر می‌شود. بچه‌ها آنقدر زود باهم دوست می‌شوند که یک هفته غیبت می‌تواند به این معنی باشد که تا آنوقت بسیاری از بچه‌ها با کس دیگری دوست شده اند.

 

منبع : روزیاتو