آینه اتاق دیگران نباشیم!
بازخورد دادن درباره ظاهر دیگران اشتباه و غیرضروری است و این موضوع ربطی به میزان صمیمیت ندارد.
همه ما توی اتاق خواب، راهروی خانه یا کنارِ درِ ورودی، آینه داریم؛ قدی، ایستاده، کوچک یا بزرگ، به‌هرحال آینه‌ای داریم که از وضعیت بدنی‌مان خبر می‌دهد؛ تیره و روشن بودن رنگ پوست، چاقی و لاغری، تعداد مو‌های سفید و کلی چیز دیگر را، با این‌حال بعضی‌های‌مان اصرار داریم نقش آینه اتاق خواب را برای دوروبری‌های‌مان ایفا کنیم.
بازخورد دادن درباره ظاهر دیگران اشتباه و غیرضروری است و این موضوع ربطی به میزان صمیمیت ندارد. یعنی مهم نیست که این دیگری، برادرتان است یا همکارتان، نباید راجع به تغییرات ظاهری‌اش اظهارنظر کنید. خبرِ «وزنت زیاد شده‌ها» را پیش از ما آینه اتاقش به او داده‌است.
تغییرات ظاهری دیگران ممکن است درنتیجه عوامل مختلفی مثل ابتلا به بیماری، مصرف دارو، تغییر در رژیم غذایی و... باشد؛ اگر دلیل اظهارنظرتان درباره ظاهر دیگران، نگرانی بابت چنین موضوعاتی است، بهتر است در فرصتی مناسب و بدون اشاره به شرایط فیزیکی فرد درباره‌اش حرف بزنید؛ «اگه چیزی پیش اومده که دلت می‌خواد راجع بهش حرف بزنی، روی من حساب کن».
شاید عجیب به‌نظر برسد، ولی حتی واکنش‌های تعریف‌گونه هم مجاز نیستند؛ «خوش‌به‌حالت که این‌قدر لاغری» یا «منم دلم می‌خواست مثل تو درشت باشم»؛ به‌رغم وجهه مثبت‌شان، برداشت دیگران را درخصوص ظاهرشان تقلیل می‌دهد. دیگران ممکن است از وضعیت بدنی‌شان ناراضی باشند یا سال‌های زیاد به‌دلیل شرایط فیزیکی‌شان بازخورد‌های منفی گرفته‌باشند؛ به این‌ترتیب واکنش مثبت شما هم تأکیدی بر این مسئله است که اولین و تنها موضوع مهم درباره آن‌ها ظاهرشان است.
بچه‌ها و نوجوان‌ها به‌دلیل نیازشان به موردتأیید دیگران قرار گرفتن، درباره اظهارنظر‌ها حساسیت بیشتری دارند پس لازم است با آن‌ها محتاطانه‌تر رفتار کنید؛ «تا توی سن رشدی، حتما پیش یه دکتر تغذیه برو که قدت کوتاه نمونه» یا «چقدر زود قد کشیدی، همین‌طوری ادامه پیدا کنه به ۲ متر می‌رسی» ممکن است دلسوزانه یا راهی برای ابراز صمیمیت به‌نظر برسد، اما اعتمادبه‌نفس فرد را خدشه‌دار می‌کند.
بازخورد دادن درباره ظاهر دیگران اشتباه و غیرضروری است و این موضوع ربطی به میزان صمیمیت ندارد. یعنی مهم نیست که این دیگری، برادرتان است یا همکارتان، نباید راجع به تغییرات ظاهری‌اش اظهارنظر کنید. خبرِ «وزنت زیاد شده‌ها» را پیش از ما آینه اتاقش به او داده‌است.
تغییرات ظاهری دیگران ممکن است درنتیجه عوامل مختلفی مثل ابتلا به بیماری، مصرف دارو، تغییر در رژیم غذایی و... باشد؛ اگر دلیل اظهارنظرتان درباره ظاهر دیگران، نگرانی بابت چنین موضوعاتی است، بهتر است در فرصتی مناسب و بدون اشاره به شرایط فیزیکی فرد درباره‌اش حرف بزنید؛ «اگه چیزی پیش اومده که دلت می‌خواد راجع بهش حرف بزنی، روی من حساب کن».
شاید عجیب به‌نظر برسد، ولی حتی واکنش‌های تعریف‌گونه هم مجاز نیستند؛ «خوش‌به‌حالت که این‌قدر لاغری» یا «منم دلم می‌خواست مثل تو درشت باشم»؛ به‌رغم وجهه مثبت‌شان، برداشت دیگران را درخصوص ظاهرشان تقلیل می‌دهد. دیگران ممکن است از وضعیت بدنی‌شان ناراضی باشند یا سال‌های زیاد به‌دلیل شرایط فیزیکی‌شان بازخورد‌های منفی گرفته‌باشند؛ به این‌ترتیب واکنش مثبت شما هم تأکیدی بر این مسئله است که اولین و تنها موضوع مهم درباره آن‌ها ظاهرشان است.
بچه‌ها و نوجوان‌ها به‌دلیل نیازشان به موردتأیید دیگران قرار گرفتن، درباره اظهارنظر‌ها حساسیت بیشتری دارند پس لازم است با آن‌ها محتاطانه‌تر رفتار کنید؛ «تا توی سن رشدی، حتما پیش یه دکتر تغذیه برو که قدت کوتاه نمونه» یا «چقدر زود قد کشیدی، همین‌طوری ادامه پیدا کنه به ۲ متر می‌رسی» ممکن است دلسوزانه یا راهی برای ابراز صمیمیت به‌نظر برسد، اما اعتمادبه‌نفس فرد را خدشه‌دار می‌کند.
بیشتر بخوانید:
منبع: زندگی سلام
ارسال نظرات
تازه ها