با تشکیل
زندگی مشترک زوجین ملزم به تهیه وسایل و اثاثیه زندگی می شوند این وظیفه حسب عرف ما بر عهده زوجه گذاشته شده است هر چند در برخی موارد معدود و بنا بر توافق طرفین عقد، زوج عهده دار این مسئولیت گشته و ملزم می گردد که اقدام به تهیه جهزیه بنماید.این تشخیص در مواردی که دعوی تحت عنوان استرداد جهزیه طرح گردیده و می خواهیم راجع به آنکه مالکیت این وسایل از آن زوج بوده یا زوجه بحث کنیم تا حدودی مساله را برایمان دشوار نموده است و نمی توانیم به صراحت و بدون ادله کافی زوج یا زوجه را مالک جهزیه بنماییم.اما این موضوع مالکیت، چرا حائز اهمیت است چون به موجب این حق بوده که قانون گذار به شخص مالک حق هر گونه بهره برداری از مالش را می دهد و این اختیار را به او داده تا راجع به مال خودش هر گونه تصمیمی که بخواهد بگیرد مالش را بفروشد، اجاره دهد، هبه کند و هر نوع عمل حقوقی دیگر به میل و اراده خودش انجام بدهد.اما در رابطه با موضوع مورد بحث مون، که راجع به موضوع جهزیه بوده باید بیان بداریم که شخص زوجه که مالک جهزیه بوده می تواند هر نوع تصرفی که بخواهد راجع به حق قانونی خود اعمال کند خوب گفتیم که زوج حق بهره برداری و انتفاع از اموال زوجه را داشته و تا زمانی که زوجه بخواهد می تواند از وسایل منقولی که تعلق به زوجه داشته بهره مند گردد . به بیان دیگر زوجه می تواند هر زمانی که اراده کند دیگر به زوج حق انتفاع از اموالی که تعلق به او داشته را نداده و او را از حق بهره برداری و انتفاع محروم سازد و زوج نمی تواند معترض این عمل زوجه شود چرا که زوج نسبت به اموال زوجه هیچ گونه حق مالکیتی نداشته و تنها اذن در انتفاع از اموال زوجه را داشته که با رجوع زوجه این حق از او ساقط می گردد.
بیشتر بخوانید
منبع : صدا و سیما