ماجرای چشمِ برزخی آیت اللّه کشمیری

آیت اللّه کشمیری، از عارفان معاصر و از شاگردان آیت اللّه سید علی قاضی طباطبایی و سید هاشم حداد بود‌ند. در کتاب «میناگر دل» که در خصوص شرح احوال آیت الله سید عبدالکریم کشمیری است، از ایشان نقل شده است:
«در نجف به خاطر حشر و نشر با اولیاء و مجاهدت، چشم برزخی ام باز می‌شد و افراد سرشناس، صورت‌های ناخوشایندی داشتند و این مسئله آزارم می‌داد. ولی افرادی که مطرح نبودند و معروفیتی نداشتند، چهره برزخی شان بسیار زیبا بود، کم کم این دیدن‌ها سبب شد توجهی به افراد نکنم و سرم به پایین باشد.
روزی به خودم گفتم گرچه یقین قلبی بیشتر پیدا می‌کنم، اما نسبت به افراد حالت بدگمانی پیدا کردم و شاید طرف، بعد توبه و استغفار کند در حالی که من آن‌ها را قبلاً به صورت ناپسند برزخی دیده ام پس در پی چاره جویی بودم تا یکی از عارفان وارسته که در یکی از شهر‌های هند سکونت داشت به قصد زیارت حضرت امیر علیه السلام به نجف آمده؛ و هر وقت که می‌آمد در ایام مخصوص و مدتی می‌ماند بعد به هند می‌رفت.
روزی او به دیدارم آمد و در همان نگاه اول فرمود: به دست آوردن چشم برزخی خیلی دشوار است و از دست دادن آن بسیار آسان است.
گفتم: طاقت ادامه این وضع را ندارم. فرمود: امروز به قصابی محل مراجعه کن و گوشت گوساله بخر و در حیاط خانه و در فضای باز، آن را بر روی آتش کباب کن و بعد میل نما، مشکل تو حل می‌شود، طبق دستور انجام دادم و با خوردن اولین لقمه، چشم برزخی ام بسته شد و حالت عادی پیدا کردم.»

 

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان