شاید خیلی از شما شهرنشینان و آپارتمان نشینان، کفشها را به داخل خانه بیاورید. شاید هم کفشهایتان را در پشت درب ورودی بیرون از منزلتان یا روی پادری یا در جاکفشی مناسب پاگرد قرار میدهید. اما صرف نظر از عقیده، شرایط و قوانین آپارتمان یا مجتمع مسکونی که در آن زندگی میکنید، علم در این مورد چه میگوید؟
اگر بخواهیم دربارهی پیشینهی تاریخی و فرهنگی این موضوع، یعنی پوشیدن کفش درون خانه صحبت کنیم میتوانیم بگوییم به طور متوسط رفتار اکثر مردمان غربی با اکثریت مردمان شرقی دنیا در این مورد در تضاد بوده و هست. در سبک زندگی غربیها برای یک فرد اروپایی و آمریکایی محیط داخلی خانه تفاوت چندانی با محیط خارجی نداشته و چندان جدا از هم نیستند، معماریها برونگرا بوده و سعی در یکپارچگی بیشتر محیط خارج و داخل منزل وجود دارد و یکی از نگرشهای این سبک زندگی پوشش ثابت داشتن بیرون و درون خانه است. مثلا امکان استفاده از کفش بیرون خانه درون خانه؛ اما در سبک زندگی شرقی خانه حریم خصوصی بوده و مجزا از محیط بیرون است و سعی شده حتی در معماریهای اصیل این کشورها هم معماری درونگرا و تفکیک کننده محیط داخل و خارج منزل اجرا شود. در این نگرش با توجه به تمایز محیط بیرون و درون منزل، پوششها هم در این دو محیط متفاوت بوده و سعی میشود از کفش بیرون منزل، درون آن استفاده نشود. در بین مردم کشور ما هم بیشتر این فرهنگ شرقی است که رایج است و علاوه بر تفکر تفکیک کننده محیط داخل و خارج منزل، در بین اکثریت مردم ما تفکرات و نگاه اعتقادیشان هم سبب شده که کفش بیرون منزل را درون آن استفاده نکنند، چرا که بسیاری از مسلمانان داخل منزلهایشان به عادات عبادی روزمرهشان مانند نماز خواندن میپردازند و معتقدند محل عبادت باید پاکیزه از آلودگیهای بیرون منزل باشد.
به نظر شما واقعا جای کفش کجا میتواند باشد؟ بیرون از خانه یا داخل خانه!
اگر پای خود را روی چیزی گل آلود یا چندش آور بگذارید، احتمالاً کفشهای خود را تمیز میکنید. اما وقتی به خانه میرسید، آیا همیشه دم درب منزل کفش را در میآورید؟
بسیاری از مردم این کار را نمیکنند. آنها با خودشان این طور فکر میکنند که آن چه در کف کفشهای خود حمل میکنند، آخرین چیزی است که هنگام رسیدن به خانه به ذهنشان میرسد.
شیمیدانان محیط زیست یک دهه را صرف بررسی محیط داخلی و آلایندههایی که مردم در خانههای خود در معرض آنها قرار میگیرند، کرده اند. اگرچه بررسی آنها از محیط داخلی، از طریق برنامه DustSafe، هنوز کامل نیست، اما در مورد این که آیا جای کفش در خانه است یا خارج ار خانه، علم به دومی متمایل است.
پس، بهتر است کثیفی خود را بیرون از خانه بگذارید.
مردم تا ۹۰ درصد از زمان خود را در داخل خانه میگذرانند، بنابراین، سوال پوشیدن یا نپوشیدن کفش در خانه یک سوال پیش پا افتاده نیست.
تمرکز سیاست معمولاً بر محیط بیرونی برای خاک، کیفیت هوا و خطرات بهداشت عمومی محیطی است. با این حال، علاقه نظارتی رو به رشدی در مورد کیفیت هوای داخل ساختمان وجود دارد.
موادی که در داخل خانه شما ایجاد میشود فقط شامل گرد و غبار و خاک ناشی از ریختن مو و پوست افراد و حیوانات خانگی نمیشود.
حدود یک سومِ آن از خارج است، چه باید با خودش به داخل خانه بیاورد یا در ته کفشهای شما به دام میافتد.
برخی از میکروارگانیسمهای موجود در کفشها و کفپوشها پاتوژنهای مقاوم به دارو هستند، از جمله عوامل عفونی مرتبط با بیمارستان (میکروبها) که درمان آنها دشوار است.
اگر سموم سرطانزای بقایای جاده آسفالت و مواد شیمیایی که غدد درون ریز را مختل میکنند به چمن اضافه کنید، میتوانید کثیفی کفشهای خود را با دید جدیدی ببینید.
کار بررسی دانشمندان شامل اندازه گیری و ارزیابی قرار گرفتن اعضای خانه در معرض طیف وسیعی از مواد مضر موجود در خانهها بود. از جمله موارد زیر:
ژنهای مقاوم به آنتی بیوتیک (ژنهایی که باکتریها را به آنتی بیوتیکها مقاوم میکنند)
میکروپلاستیکها
مواد شیمیایی پرفلورینه (همچنین به عنوان PFAS یا “مواد شیمیایی ماندگار” شناخته میشوند، به دلیل تمایل آنها به ماندن در بدن و تجزیه نشدن) که به طور گسترده در بسیاری از محصولات بسته بندی صنعتی، خانگی و مواد غذایی استفاده میشود.
عناصر رادیواکتیو.
تمرکز قوی کار دانشمندان شامل ارزیابی سطوح فلزات بالقوه سمی (مانند آرسنیک، کادمیوم و سرب) در داخل خانهها در ۳۵ کشور است.
این آلایندهها – و مهمتر از همه سم عصبی خطرناک سرب – بی بو و بی رنگ هستند؛ بنابراین هیچ راهی وجود ندارد که بتوان پی برد آیا خطرات قرار گرفتن در معرض سرب فقط در خاک یا لولههای آب شما است یا اینکه در کف اتاق نشیمن شما نیز وجود دارد.
علم نشان میدهد که ارتباط بسیار قوی بین سرب داخل خانه و خاک حیاط شما وجود دارد.
محتملترین دلیل این ارتباط، کثیفیهایی است که از حیاط خانه شما وارد شده یا روی کفشهایتان و پنجههای پشمالوی حیوانات خانگی شما زیر پا چسبیده است.
این ارتباط نشان دهنده این اولویت است که مطمئن شوید مواد محیط بیرون شما دقیقاً در همان جا باقی میمانند. (ما در اینجا نکاتی به شما خواهیم گفت.)
مقالهای در وال استریت ژورنال چنین استدلال کرد که کفشهای داخل خانه چندان هم بد نیستند. نویسنده مقاله به این نکته اشاره کرده بود که باکتری E. coli – باکتری خطرناکی که در روده بسیاری از پستانداران از جمله انسان رشد میکند – به قدری گسترده است که تقریباً در همه جا وجود دارد. بنابراین، جای تعجب نیست اگر این باکتری را در ته کفش پیدا کنید (همانطور که در مقاله اشاره شده است منشا ۹۶ درصد باکتریها از ته کفشهاست).
اما بیایید شفاف باشیم. اگرچه علمی بودن و استفاده از اصطلاح E. coli خوب است، اما این چیزها، به بیان ساده تر، باکتریهای مرتبط با مدفوع هستند.
چه مال ما باشد و چه حیوان خانگی مان، اگر در معرض سطوح بالای این باکتری قرار بگیریم، این پتانسیل را دارد که ما را بسیار بیمار کند. پس، اگر یک جایگزین بسیار راحت دارید – و میتوانید کفش هایتان را دم در خانه عوض کنید، چرا آنها را به داخل خانه خود راه میدهید؟
در بهترین حالت، خانه بدون کفش برنده میشود نه کفش در خانه!
این باکتریها آن قدر کوچک هستند که شاید حتی کف کفش دیده نشوند! اگر به این نکته توجه کنید متوجه میشوید که چرا توصیه میکنم شیک بودن رو رها کنید و به سلامتی توجه کنید. پوشیدن کفش در خانه باعث از دست رفتن دومی یا همان سلامتی میشود.
اگر روی چمن راه رفته باشید، کود مخصوص چمن و انواع سمومی که به درختها زده شده و روی چمن و زمین ریخته به کفش، شما منتقل میشود. این مواد شیمیایی برای سلامتی بسیار مضر هستند.
این هم نکته دیگری است که پوشیدن کفش در خانه را بیخیال بشید.
فشاری که پاشنه کفش هنگام قدم برداشتن به زمین وارد میکند، برای آسیب زدن به کفپوش و مخصوصا از بین بردن رنگ آن شدیدا زیاد است. پوشیدن کفش، در خانه باعث بدتر شدن ظاهر کف خانه میشود. پس باز هم دلیل دیگری پیدا شد که به ما توصیه میکنه که پوشیدن کفش در خانه را کنار بگذاریم. اگر مطلب فنگ شویی چیدمان منزل را در سایت ما مورد مطالعه قرار دهید متوجه میشوید چه نکات دیگری هستند که میتوانند آرامش را به شما هدیه دهند.
این مورد کمتر نیاز به تحقیق دارد.
وقتی کفش تان را بیرون از خانه دربیاورید، مطمئنا داخل خانه دیرتر کثیف میشود و تمیز کردن آن کار سادهای است. در غیر این صورت جدا از تمیز کردن باید زمانی را هم صرف ضد عفونی کردن کف خانه کنید. اگر هم تا کنون این کار را انجام داده اید اشکالی ندارد. ما در مطلب خانه تکانی بر اساس فنگ شویی به شما نحوه تمیز کردن خانه را بر اساس علم فنگ شویی آموزش داده ایم. میتوانید به راحتی با انجام کارهای اشاره شده و جلوگیری از پوشیدن کفش در خانه، خانه خود را از آلودگیها دور کنید.
اگر دوست دارید در خانه کفش، به پا داشته باشید و از آلوده شدن خانه و ابتلا به بیماری هم میترسید توصیه متخصصان بهداشت به شما این است:
• کفش، داخل خانه داشته باشید
به محض ورود به خانه کفش بیرون و داخل خانه را عوض کنید!
با این کار دو مزیت را به همراه خود دارد.
• هم کف پای شما با زمین تماس برقرار نمیکند (اتفاقی که خیلیها آن را دوست ندارند)
• و هم خانه آلوده نمیشود.
• از سرما در امان خواهید بود
همچنین این کار باعث میشود از سرمای زمستان هم در امان باشید! پس بهتر است خودتان در خانه کفش نپوشید و اگر مهمانی قصد ورود به خانه با کفش را داشت بخواهید کفشش را با کفش راحتی داخل خانه تعویض کنند. اینها هم میتواند از مزایای پوشیدن کفش در خانه باشد.
یکی دیگر از فلسفههای کفش داخل منزل و خارج آن اهمیت دادن به محیط خانه و خارج آن هست که شما مرز و تفاوتی را بین محیط داخل و خارج در نظر میگیرید و انرژیهای محیط خارج را با محیط داخل خانه یکی نمیکنید زمانی که شما با کفش که بیرون از منزل پوشیدن بسیاری از انرژیهای نامناسب محیط بیرون را به داخل خانه منتقل میکنید که این برای شما خوب نیست.
از نقطه نظر بهداشت محیطی، به جز انگشتان پا که گاه به گاه خمیده میشوند، زندگی در خانه بدون کفش معایب زیادی ندارد. گذاشتن کفشهایتان روی پادری درب ورودی نیز پاتوژنهای بالقوه مضری را در آنجا باقی میگذارد. همه ما میدانیم که پیشگیری به مراتب بهتر از درمان است. پس، درآوردن کفش در ورودی منزل برای بسیاری از ما یک فعالیت پیشگیری اساسی و آسان است.
آیا برای محافظت از پا به کفش نیاز دارید؟ این هم ساده است — فقط از کفش یا دمپایی خانگی مخصوصی (کفش روفرشی، دمپایی روفرشی) استفاده کنید که هرگز در بیرون پوشیده نمیشوند.
منبع: تابناک جوان