آداب اعلام جواب‌منفی پس از خواستگاری

وقتی صحبت از خواستگاری می‌شود، سوال‌ها و دغدغه‌ها بیشتر حول «چی بپوشیم؟» و «چی بپرسیم؟» و «چطور رفتار کنیم؟» در جلسه خواستگاری می‌گردد. می‌دانیم که باید روز و ساعت جلسه خواستگاری را ازقبل هماهنگ کنیم. به‌موقع سر قرار حاضر شویم. تنها یکی، دو نفر از اعضای اصلی خانواده را همراه خودمان ببریم و درباره موضوعات مهم و اساسی در همان جلسات ابتدایی حرف بزنیم تا اگر در کلیات توافق نداریم، وقت خانواده‌های دوطرف گرفته نشود. می‌دانیم ظاهرمان درعین آراستگی باید شبیه پوشش همیشگی‌مان باشد تا تصویر دقیقی از خودمان ارائه کنیم. سوالات‌مان نه باید آن‌قدر کلی باشد که در جواب یک‌سری توضیحات کلی دریافت کنیم و نه آن‌قدر ریز و جزئی که طرف مقابل احساس کند در جلسه کنکور حاضر شده‌است. خب همه این جزئیات جلسه خواستگاری، مهم و تعیین‌کننده هستند، اما پساخواستگاری هم آدابی دارد که باید رعایت کنید.

بعد از جلسه اول خواستگاری، هر دو طرف به یک برآورد تقریبی از طرف مقابل می‌رسند. وقتی این برآورد مثبت باشد، در چندوچونش بحثی نیست. خانواده‌ها قرار بعدی را هماهنگ می‌کنند و تا وقتی لازم باشد، جلسات آشنایی ادامه پیدا می‌کند، اما وقتی به هر دلیلی فرد مدنظر را برای وصلت مناسب نمی‌دانیم، چه باید کرد؟ بعضی‌ها ترجیح می‌دهند ماجرا را به سکوت برگزار کنند، احتمالا به این دلیل که معتقدند جواب منفی دادن، رفتار محترمانه‌ای نیست یا نمی‌دانند با چه لحن و کلماتی باید نظرشان را اعلام کنند. قبل از این‌که درباره نحوه جواب دادن در پساخواستگاری صحبت کنیم، نگاهی می‌اندازیم به خود مفهوم خواستگاری که گاهی منشأ سوء‌تفاهم می‌شود. خواستگاری، قرار است زمینه آشنایی را برای دو نفری آماده کند که کنار هم بودن‌شان، مفید و معنی‌دار است. دو نفری که نه مطلقا «بد» هستند و نه می‌شود کاملا «خوب» قلمدادشان کرد بلکه مجموعه‌ای از ویژگی‌ها و عادات بد و خوبی هستند که براساس توقعات‌شان از زندگی مشترک، تصمیم می‌گیرند ادامه مسیر زندگی را با هم سپری کنند یا نکنند؛ بنابراین وقتی جواب منفی می‌گیریم، معنی‌اش این نیست که پس‌زده شده‌ایم و شخصیت‌مان زیرسوال رفته بلکه صرفا به آن معنی است که با معیار‌های یک فرد مشخص برای قرار گرفتن در یک موقعیت مشخص (زندگی‌مشترک) همخوان نبوده‌ایم.
ما در طول زندگی، بار‌ها در موقعیت انتخاب کردن و انتخاب شدن قرار می‌گیریم؛ ممکن است در یک مصاحبه شغلی پذیرفته نشویم و در جایگاه شغلی دیگری، با معیار‌های مدنظر همخوان باشیم. ممکن است در یک گروه دوستانه، جایی پیدا نکنیم و در جمعی دیگر، مقبول واقع شویم. همان‌طور که ما برای انتخاب‌های‌مان معیار‌هایی داریم، دیگران هم حق دارند ما را براساس ملاک‌های خودشان بسنجند. اندوه و احساس شکستی که بعد از پذیرفته‌نشدن در خواستگاری تجربه می‌کنیم، از آن‌جا ناشی می‌شود که جواب مثبت و منفی را درحکم رد و تأیید شخصیت‌مان می‌دانیم.

حالا برمی‌گردیم به نقطه شروع مطلب؛ پساخواستگاری چه آدابی دارد؟ پذیرفتیم که جواب منفی، پیام ضمنی بدی ندارد و می‌دانیم که نگه داشتن دیگران در موضع ابهام، رفتاری اخلاقی نیست، پس شما موظف هستید پاسخ‌تان را به صراحت و شخصا اعلام کنید. یعنی کسی را واسطه نکنید و با جملاتی مثل «حالا بیشتر فکر کنیم»، طرف مقابل را بلاتکلیف نگذارید. بهتر است به‌جای پیام دادن، با تماس تلفنی نظرتان را درکمال احترام اعلام کنید. بهانه نیاورید؛ توضیحاتی مثل «استخاره کردیم، خوب نیومده» و «اول خواهر بزرگ‌تر باید ازدواج کنه»، حتی اگر واقعیت داشته باشند، از احترام به‌دور هستند. نیازی نیست وارد جزئیات شوید و فهرست بلندبالایی از دلایل‌تان را برای مخالفت تهیه کنید، اما کلیت دلیل‌تان را روشن و واضح بیان کنید؛ «به‌نظر می‌رسه شرایط‌مون با هم همخوانی نداره. از آشنایی با خانواده شما خوشحال شدیم».

 

منبع : خراسان