ایزدیار: لقب ارتش یک‌نفره را دوست دارم
شاید وقتی در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام وعده کسب ۶ مدال طلا را در بازی‌های پاراآسیایی 2018 جاکارتا را داد برای خیلی‌ها بیشتر شبیه یک شوخی بود؛ مگر می‌شد یک نفر به اندازه یک کاروان طلا بگیرد!؟ همانطور که وقتی در جلسه ارزیابی پیش از مسابقات وعده ۶ طلا را دادند کسی باور نکرد.
اما شاهین ایزدیار یک تنه شعار کاروان «خودباروی و امید» را جامه عمل پوشاند و ثابت کرد که خواستن توانستن است. شاه ماهی شنای ایران که به تنهایی به اندازه چندین کشور طلا از آب صید کرده بود حالا به افق‌های روشن پیش رویش می‌نگرد تا قله‌های موفقیت را یکی پس از دیگری فتح کند؛ قله‌هایی که شاهین می‌گوید در صورت فراهم شدن امکانات رسیدن به آن چندان هم دور از دسترس نیست.
شناگر پارالمپیکی کشورمان که در سومین دوره بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا موفق به کسب 6 مدال طلا و یک نقره شد با حضور در خبرگزاری فارس میهمان ما بود و پاسخگوی سوالاتمان شد. از روزهای سختی گفت که در عنفوان نوجوانی، روزهایی که همسن و سالانش مشغول جوانی و بازی‌های دوران کودکی بودند، مجبور به ترک خانه شد؛ از روزهایی که در هتل زندگی می‌کرد و حتی غذایی برای خوردن نداشت، اما حالا بر قله موفقیت ایستاده است. مشروح این گفت‌وگو را در زیر بخوانید:
* فقط رفتم که شنا یاد بگیرم
فارس: چطور شد که شنا را انتخاب کردی؟
ایزدیار: از 7 تا 9 سالگی ژیمناستیک کار می‌کردم، اما از 9 سالگی با اصرار خانواده‌ام برای آموزش شنا ثبت‌نام کردم. فقط رفتم که شنا را یاد بگیرم مانند خیلی از خانواده‌ها که بچه‌هایشان را برای یادگیری به کلاس آموزشی می‌فرستند من هم با همین هدف شروع کردم، اما برخلاف خیلی‌های دیگر بسیار دیر شنا کردن را یاد گرفتم به طوری‌که پروسه آموزشی یک ماهه برای من یکسال طول کشید. در خیلی از جلسات برای اینکه داخل آب نروم گریه می‌کردم، اما با حمایت‌ها و با تشویق خانواده‌ام که البته به نظرم بیشتر اجبار بود تا تشویق (باخنده) شنا را ادامه دادم که البته برادرم هم در این مسیر کنارم بود.
فارس: خیلی زود به تیم ملی رسیدی.
ایزدیار: بله؛ با توجه به اینکه با افراد عادی تمرین می‌کردم رکوردهای خوبی داشتم و خیلی سریع به تیم ملی و مسابقات بین‌المللی رسیدم. بعد از یکسال وارد تیم شهر شدم؛ البته در آن زمان به خاطر اطلاع‌رسانی ضعیفی که وجود داشت نمی‌دانستم ورزش جانبازان و معلولین وجود دارد که سل 86 با راهنمایی پدر یکی از دوستانم که جانباز بود به هیات ورزش‌های جانبازان و معلولین البرز معرفی شدم. بعد از 3 ماه از شانس خوب من مسابقات قهرمانی کشور جانبازان و معلولین در مشهد برگزار شد که آنجا با کسب ۳ مدال طلا ستاره مسابقات شدم و به تیم ملی راه یافتم.
* به خودم قول دادم ناکامی جاکارتا را جبران کنم
فارس: بیشتر شناگرانی که در آن زمان در عضویت تیم ملی بودند جانبازانی بودند که تفاوت سنی زیادی با آنها داشتی این موضوع برایت سخت نبود؟
ایزدیار: شرایط که واقعا سخت بود آنها تجربه بیشتری از من داشتند و از طرفی من سن بسیار کمی داشتم؛ البته رکوردهای من فاصله زیادی با رقیبانم داشت. سال 87 در اولین رقابت بین‌المللی در بازی‌های پاراآسیایی جوانان در توکیو شرکت کردم که موفق به کسب یک طلا و 2 نقره شدم و بعد از آن بود که مسیر موفقیت برایم هموار شد.
فارس: اولین حضور جدی‌ات در بازی‌های پاراآسیایی 2010 گوانگجو بود در حالی که بیشتر از 17 سال سن نداشتی، اما آنجا موفق به کسب 7 مدال شدی (2 طلا، یک نقره و 3 برنز).
ایزدیار: آنجا هم مانند جاکارتا اولین طلای کاروان ایران را کسب کردم. تازه یکی دو سال بود که تیم ملی شده بودم.
فارس: در اینچئون چه اتفاقی افتاد که موفق به کسب مدال طلا نشدی؟ بدلیل اُفت خودت بود یا قدرت رقیبانت؟
ایزدیار: یک رقیب چینی قدرتمند به نام لین داشتم که در تمام مسابقات با اختلاف صدم ثانیه، طلاهای من را نقره کرد. در همان مسابقات قول دادم که در جاکارتا شکستش دهم که متاسفانه نیامد؛ البته در آخرین مسابقه‌ای که با یکدیگر رقابت کردیم، در پارالمپیک 2016 ریو، موفق به شکستش شدم.
فارس: در این 4 سال چه اتفاقی رخ داد که این همه تفاوت ایجاد شد؛ به طوری که تمام نقره‌ها را به طلا تبدیل کردی؟
ایزدیار: بعد از اتفاقاتی که در 2014 اینچئون رخ داد به خودم قول دادم که باید این نتیجه را جبران کنم به همین دلیل بلافاصله برنامه‌ریزی برای موفقیت در ریو و جاکارتا را آغاز کردیم. خوشبختانه شرایط هم به گونه‌ای پیش رفت که به اهداف خود رسیدیم هرچند که شاید از نظر رکوردی می‌توانستیم بهتر باشیم.
* الان من خودم گربه سیاه رقبا هستم
فارس: 8 سال برای کسب یک مدال طلای دیگر انتظار کشیدی؛ دلیلش چه بود؟
ایزدیار: بعد از طلای بازی‌های پاراآسیایی 2010 که اولین طلای کاروان ایران نیز بود؛ 8 سال تنها نقره و برنز گرفتم. متاسفانه شناگر چینی در 2014 گربه سیاه من شده بود و تمام طلاهایم را با صدم ثانیه به نقره بدل کرد که خوشبختانه در جاکارتا جبران کردم.
فارس: الان دیگر گربه سیاهی نداری؟
ایزدیار: الان من خودم گربه سیاه رقبا هستم (با خنده)
فارس: به غیر از ماده تخصصی‌ات که 100 متر قورباغه بود، در پنج ماده دیگر نیز موفق به کسب مدال طلا شدی؛ چطور برای رسیدن به این هدف برنامه‌ریزی کردید؟
ایزدیار: همانطور که از قبل مشخص بود شانس اصلی کسب مدال طلا در 100 متر قورباغه من بودم، اما با توجه به رکوردهایی که داشتم با نظر مربیان بررسی کردیم که می‌توانم در مواد دیگر هم صاحب مدال شوم به همین دلیل به گونه‌ای برنامه‌ریزی و انرژی‌ام را تقسیم کردم تا به بیشترین مدال طلا برسم تا به جایگاه ایران در جدول رده‌بندی مدال کمک کنم. با توجه به اینکه در تمام مواد تمرینات منظم و خوبی داشتم می‌دانستیم که این اتفاق دور از دسترس نیست و فقط نیازمند یک برنامه‌ریزی دقیق و صحیح است؛ البته در بازی‌های پارالمپیک تمرکز اصلی‌ام روی ماده تخصصی‌ام (100 متر قورباغه) است.
* امیدوارم در 2020 طلسم مدال نگرفتن شنا در پارالمپیک را بشکنم
فارس: در 2 دوره اخیر پارالمپیک تنها شناگر ایرانی بودی که موفق به کسب جواز حضور در فینال رقابت‌ها شدی؛ فکر می‌کنی این دوره این طلسم شکسته شود و بتوانی سرانجام روی سکو بروی؟
ایزدیار: شرایط پارالمپیک واقعا با سایر رقابت‌ها متفاوت است و نیازمند یک برنامه‌ریزی بسیار دقیق‌تری است. باید در این 2 سال به سختی تمرین کنم و اگر امکان حضورم در یک کمپ تمرینی خارجی وجود داشته باشد می‌توانم قول بدهم که حتما روی سکو بروم. امیدوارم در توکیو 2020 روی سکو بروم و طلسم مدال نگرفتن ایران در شنای پارالمپیک را بشکنم.
فارس: آیا برنامه‌هایت برای حضور در این کمپ را به مسئولان فدراسیون و کمیته ملی پارالمپیک ارائه داده‌ای؟
ایزدیار: بله؛ خوشبختانه نظر مسئولان در این زمینه مساعد است و مقدمات کار در حال فراهم شدن است. ایران هم قراردادی با کشورهای مجارستان و اسپانیا بسته است که با استفاده از امکانات آنها می‌توانیم برنامه‌های خود را به خوبی پیاده کنیم.
فارس: از نظر مربی چطور؟ نیازمند حضور یک مربی یا مشاور با دانش خارجی در کنار مربیان خودت نیستی؟
ایزدیار: مربی خودم مهدی ضیایی حتما باید در کنارم حضور داشته باشد. با توجه به اینکه در کمپ در اختیار مربیان هستم فضا برای رسیدن به رکوردهای بهتر و رفتن روی سکوی پارالمپیک کاملا فراهم است چون مانند یک ورزشکار حرفه‌ای زندگی و تمرین می‌کنم و تمام تمرکزم انجام تمرینات است.
فارس: در این سال‌ها آیا هدفی بوده است که برای آن برنامه‌ریزی کرده باشی و به آن نرسیده باشی؟
ایزدیار: در این سال‌ها تمام هدفم رفتن روی سکوی پارالمپیک بوده است که امیدوارم در توکیو 2020 محقق شود. البته هدف قبلی‌ام حضور در فینال رقابت‌های شنای پارالمپیک بود که خوشبختانه 2 بار به آن رسیدم، اما حالا دیگر حضور در فینال من را راضی نمی‌کند و تنها به کسب مدال فکر می‌کنم که البته مستلزم فراهم شدن امکانات و یک برنامه‌ریزی دقیق و صحیح است که در این صورت قول مدال میدهم.
* 70 سال از شنای جهان عقب هستیم
فارس: البته شنای ایران فاصله زیادی با رقبای جهانی دارد؛ حتی حضور ورزشکاری مانند شما در فینال پارالمپیک نیز قابل تقدیر است.
ایزدیار: متاسفانه 50 تا 70 سال با شنای جهان فاصله داریم؛ یعنی رکوردهایی که 50 تا 70 سال پیش در سطح جهان ثبت می‌شد اکنون شناگران ما در حال رسیدن به آن هستند؛ البته در پاراالمپیک شرایط بسیار بهتری داریم و به رکوردهای جهانی نزدیک‌تر هستیم. خوشبختانه با افتخاراتی که شنا در جاکارتا کسب کرد توجهات به سمت این رشته بیشتر شد. از طرفی با پوشش رسانه‌ای خوب این رقابت‌ها افراد زیادی علاقمند به حضور در این رشته شدند و از طرفی سایر شناگران نیز برای افتخارآفرینی انگیزه گرفتند.
امیدوارم این حمایت‌ها ادامه داشته باشد. دید مردم و مسئولین نسبت به شنا واقعا تغییر کرد. شنا رشته‌ای پرمدال است و حتی بسیار پرمدال‌تر از رشته‌ای مانند دوومیدانی. این پتانسیل در شناگران ما وجود دارد؛ شنای معلولین دارای 10کلاس از S1 تا S10 می‌باشد که در هرکدام 7 مدال طلا توزیع می‌شود. یعنی 70 مدال طلا که من در کلاس S10 هستم. اگر سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی مناسبی داشته باشیم نمی‌گویم 70 طلا، اما حداقل 10 تا 15 مدال طلا می‌توانیم بگیریم. کاری که کشورهایی مانند ژاپن و چین در حال انجام آن هستند.
* جزو سه شناگر برتر ایران در بخش غیرمعلولین هستم
فارس: فاصله رکوردی شنای معلولین با افراد سالم چقدر است؟
ایزدیار: رکوردهای پارالمپیکی دسته کمی از رکوردهای المپیک ندارد. در 100 متر کرال سینه تنها 2 تا 3 ثانیه تفاوت رفتن روی سکو است. من در 50 متر کرال سینه، 200 متر مختلط انفرادی و 100متر قورباغه جزو سه شناگر برتر ایران در بین ورزشکاران غیرمعلول هستم. البته رکورددار پارالمپیک روزشکار روسی است که شناگر آفریقای جنوبی هم رکوردهای خوبی دارد. کشورهای هلند و اکراین نیز در این سال‌ها برنامه‌ریزی خوبی داشته‌اند و از مدعیان کسب مدال در پارالمپیک هستند.
فارس: آیا این پتانسیل و استعدادها در شنای معلولین وجود دارد که در کلاس‌های دیگر هم شناگرانی مانند شما موفق به کسب چنین افتخاراتی شوند.
ایزدیار: حتما؛ در شهرهای مشهد، کرمان و تهران استعدادیابی خوبی صورت گرفته است و شناگرانی که زیر 10 سال هستند و استعدادهای بالایی دارند شناسایی شده‌اند که در صورت حمایت می‌توانند در آینده برای ایران افتخارآفرین باشند.
فارس: البته افتخاراتی که شما کسب کردید در معرفی رشته شنا و جذب افراد بی‌تاثیر نبوده است. چون قبلا بیشترین تمرکز روی رشته‌هایی مانند دوومیدانی، وزنه‌برداری، والیبال نشسته و چند رشته دیگر بود، اما حالا شنا نیز به جمع رشته‌های پرطرفدار اضافه شده است.
ایزدیار: خوشبختانه همانطور که گفتم پوشش مناسب رسانه‌ای مسابقات و انعکاس این افتخارات تاثیر زیادی در این زمینه دارد و می‌توان گفت که نقش اصلی را ایفا می‌کند. امیدوارم از این ظرفیت به بهترین شکل استفاده کنیم تا با هدایت مناسب این استعدادها در آینده بتوانیم از آنها استفاده کنیم.
* بخاطر پرسپولیس ۶ طلا نگرفتم!
فارس: القاب زیادی در این مدت به شما دادند فلپس ایران، شناگر طلایی، پسر طلایی ایران، شاه‌ماهی ایرانی و ارتش یک نفره کدام یک از این القاب بیشتر از بقیه به دلت نشست؟
ایزدیار: از ارتش یک نفره واقعا خوشم آمد؛ از دوستانی که این لقب را به من دادند تشکر می‌کنم. امیدوارم لایق این القاب و محبت‌های مردم باشم و باز هم بتوانم در آینده با اهتزاز پرچم ایران دل آنها را شاد کنم.
فارس : بعد از کسب اولین طلا گفتی که این مدال‌آوری ادامه خواهد داشت شاید با توجه به علمکردی که در ا ینچئون داشتی خیلی‌ها به کسب این همه مدال طلا خوش‌بین نبودند، اما ظاهرا خودت ایمان داشتی؟
ایزدیار: واقعا در این 4 سال شبانه‌روز تلاش کردیم و فقط و فقط زحمت کشیدیم. هیچ کدام از این مدال‌ها حتی آن نقره نیز به راحتی بدست نیامد. 50 روز قبل از اعزام به بازی‌های پاراآسیایی در صفحه شخصی‌ام در اینستاگرام اعلام کردم که تا بعد از مسابقات فعالیتی در فضای مجازی نخواهم داشت و با مدال طلا برخواهم گشت.
با توجه به اینکه شنا رشته‌ای رکوردی است تقریبا از قبل خیلی از اتفاقات قابل پیش‌بینی است. هرچند که روز مسابقه ممکن است اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی هم رخ دهد، اما تا حدودی می‌دانستیم که در چه موادی شانس رفتن روی سکوی قهرمانی را داریم. همان زمان هم اعلام کردم که با 6 مدال طلا برخواهم گشت که خوشحالم به وعده‌ام عمل کردم و روسفید شدم.
* باور کسب ۶ مدال طلا سخت بود
فارس: واکنش مسئولان در خصوص کسب 6 مدال طلا چه بود؟ این موضوع را مطرح کرده بودی؟
ایزدیار: اولش پذیرش این موضع خیلی برایشان دشوار بود؛ چون واقعا باورش سخت بود، اما بعد از توضیخاتی که دادیم هیجان زده شدند، البته در نهایت 2 طلا را در ارزیابی‌ها برای ما در نظر گرفتند.
فارس: پس نتوانستی به طور کامل قانعشان کنی؟
ایزدیار: روی کاغذ چرا، اما همانطور که گفتم بر اساس رکوردها می‌توان خیلی چیزها را پیش‌بینی کرد، اما روز مسابقه ممکن است اتفاقات ناخواسته معادلات را بر هم بزند؛ اما ما حداقل قول ۳ مدال طلا را دادیم و گفتم روز مسابقه ثابت خواهم کرد که می‌شود که خوشبختانه همانطور هم شد.
فارس: آیا می‌توانستی طلای هفتم را هم کسب کنی یا به خاطر پرسپولیسی بودنت به همان 6 طلا بسنده کردی؟ (با خنده)
ایزدیار: واقعا زورم نمی‌رسید؛ ماده تخصصی رقیب قزاقم که در 6 ماده دیگر شکست خورده بود، ماده 400 متر بود که نقره گرفتم. این ماده استقامت خالص بود و اگر می‌خواستم در آن طلا بگیرم شاید مدال‌های دیگر را از دست می‌دادم. حتی در ماده نیمه استقامت هم حریفم را شکست دادم، اما در استقامت دیگر نتوانستم.
فارس: چطور و با چه برنامه‌ریزی تقسیم قوا را انجام دادید که موفق به کسب مدال طلا در 6 ماده شدید؟
ایزدیار: با همکاری ضیایی و اقبالی در این سال‌ها به گونه‌ای برنامه‌ریزی کردیم که در تمام مواد شانس رفتن روی سکو را داشته باشیم؛ از طرفی با توجه به رکوردهایی که داشتم می‌دانستم که در 6 ماده شانس اصلی طلا هستم که خوشبختانه نتیجه هم داد. البته در 400 متر می‌توانستم با رکورد بهتری شنا کنم، اما باز هم نمی‌توانستم طلا بگیرم چون ماده تخصصی حریفم بود. البته در مواد دیگر هم می‌توانستم رکوردهای بهتری ثبت کنم، اما با توجه به اختلافی که با رقیبان داشتم تشخیص دادیم تقسیم قوا انجام شود و فشار زیادی وارد نکنیم.
* یکسال در هتل زندگی می‌کردم؛ خیلی وقت‌ها غذا برای خوردن نداشتم
فارس: در روز چهارم 2 بار به آب زدی و 2 طلا گرفتی؛ این کار سخت نبود؟
ایزدیار: خوشبختانه برنامه مسابقات طوری بود که ماده 100 متر قورباغه که ماده تخصصی من بود در زمان مناسبی برگزار شد با وجود اینکه رکورد من در این ماده یک دقیقه 9 ثانیه است، اما در این دوره یک دقیقه و 14 ثانیه شنا کردم که با این وجود هم اختلاف زیادی با نفر دوم داشتم و فشار زیادی به خودم وارد نکردم. این موضوع باعث شد که انرژی‌ام را برای رقابت بعدی و کسب مدال طلا در آن ماده هم ذخیره کنم.
فارس: دوری از خانواده در سنین نوجوانی برای پرداختن به ورزش حرفه‌ای سخت نبود آن هم در حالی که بسیاری از هم سن و سالان تو به فکر شیطنت‌های نوجوانی و جوانی بودند؟
ایزدیار: 17 سالم بود که به خاطر مربی‌ام ضیایی عازم مشهد شدم تا تمریناتم را در این شهر پیگیری کنم. برای نوجوان 17 ساله‌ای مانند من بسیار سخت و سخت‌تر از آن برای پدر و مادرم بود که نگران شرایط و آینده من بودند. از نظر اسکان، تغذیه و حمل و نقل دغدغه‌های زیادی داشتیم.
یکسال در هتل زندگی می‌کردم؛ خیلی اوقات وقتی از تمرین برمی‌گشتم می‌دیدم که ناهار برای من نگه نداشته‌اند و گرسنه می‌ماندم؛ من هم خجالتی و کم حرف بودم که البته شنا اعتماد به نفس بالایی به من داد. 5-4 ماه هم در زائرسرای بهزیستی اقامت داشتم که آنجا هم شرایط سخت بود. وقتی مهمان می‌آمد مجبور بودم به خاطر حضور مهمانان آنجا را ترک کنم که واقعا تجربه سختی بود.
بعد از اینکه شرایط سنی‌ام به گونه‌ای شد که امکان اجاره کردن خانه را پیدا کردم مستقل شدم که البته آن هم مشکلات مخصوص به خودش را داشت چرا که یکی از مشکلات اصلی من تغذیه بود. وقتی خسته از تمرینات می‌آمدم نیازمند تغذیه مناسب بودم که امکانش برای یک جوان مجرد فراهم نبود و شاید اگر در کنار خانواده‌ام بودم شرایط بهتر می‌شد.
فارس: تا پارالمپیک 2020 چه برنامه‌ای برای خودت در نظر گرفته‌ای؟
ایزدیار: هنوز موفق نشده‌ایم که تقویم مسابقات را به صورت دقیق بررسی کنیم، اما حتما باید در رقابت‌های کسب سهمیه شرکت کنم و همانطور که گفتم اگر امکان حضورم در یک کمپ خارجی فراهم شود شرایط برای ادامه تمرینات ایده‌آل تر خواهد بود. البته بعد از چند روز استراحت و 4 سال دوری از خانواده به مشهد بازخواهم گشت و تمریناتم را پیگیری خواهم کرد.
متاسفانه آنقدر در شنا عقب هستیم که اگر امکان حضور در این کمپ تمرینی فراهم شود یک موفقیت بزرگ محسوب می‌شود. درست مانند زمانی که من در کرج بودم و خوب تمرین نمی‌کردم، اما در 3 ماه پایانی منتهی به بازی‌های پاراآسیایی گوانگجو به مشهد رفتم و زیر نظر مستقیم ضیایی تمریناتم را پیگیری کردم که در این 3 ماه رکوردهایم تغییرات زیادی کرد و باعث شد به 6 مدال برسم. شاید اگر تمرینات 3 ماهه پایانی در مشهد نبود آن 2 مدال طلا را نمی‌گرفتم و تمرینات 3 ماه آخر کار خودش را کرد.
فارس: تا چند سالگی می‌خواهی شنا کنی؟
ایزدیار: تا زمانی که روی سکوی پارالمپیک بروم.
فارس: یعنی اگر در توکیو مدال بگیری خداحافظی می‌کنی؟
ایزدیار: نه؛ تا المپیک 2024 هم شنا خواهم کرد.
* با کی‌روش می توانیم قهرمان جام ملت‌ها شویم
فارس: در تمرینات تیم محبوبت پرسپولیس هم حضور پیدا کردی؛ برخورد بازیکنان و مربیان چطور بود؟
ایزدیار: واقعا برخورد خوب و گرمی داشتند به خصوص آقای برانکو که حتی در اینستاگرامش هم برای من پست گذاشت. بیرانوند و عالیشاه برخورد گرمی داشتند و بازیکنانی مانند حسینی و بازیکنانی که روز قبل در جام حذفی بازی داشتند نبودند، اما واقعا تجربه خوبی بود. از طرفی از من برای تماشای دیدار با السد دعوت کردند که امیدوارم روز مسابقه در ورزشگاه حاضر شوم.
فارس: آیا نتایج فوتبال را هم پیگیری می‌کنی؟
ایزدیار: شاید خیلی فرصت نکنم مسابقات را به صورت مستقیم ببینم، اما نتایج را حتما دنبال می‌کنم. حضور پرسپولیس در نیمه نهایی قهرمانان آسیا دیگر یک حضور باشگاهی نیست بلکه باید با دید ملی به آن نگاه کنیم.
فارس: بازی‌های تیم ملی در جام جهانی را دیدی چطور بود؟
ایزدیار: فکر می‌کنم نسبت به دوره‌های گذشته عملکرد بهتری داشتیم حتی تا نزدیکی‌های صعود هم رفتیم، اما متاسفانه بدشانس بودیم.
فارس: نظرت در مورد عملکرد کی‌روش چیست؟
ایزدیار: به نظرم خیلی خوب کار کرده و فوتبال ایران را متحول کرده است. امیدوارم قدر او را بدانیم و حضورش استمرار داشته باشد. فکر می‌کنم اگر باشد می‌توانیم بعد از سال‌ها به قهرمانی در جام ملت‌های آسیا برسیم.
* شب اولین مسابقه‌ام اصلا نخوابیدم
فارس: با ورزشکاران رشته‌های دیگر هم رفاقت داری؟
ایزدیار: ورزشکاران جانباز و معلول رابطه بسیار خوبی با یکدیگر دارند با سیامند رحمان بیشتر از همه دوستی دارم که از سال 2010 با یکدیگر در مسابقات شرکت می‌کنیم. سیامند هم از آن سال تمام طلاها را درو کرده است. با سیدعرفان حسینی در دوومیدانی هم صمیمی هستیم. با خانم زهرا نعمتی و تقریبا تمام ورزشکاران رابطه خوبی داریم. با شناگران المپیکی از جمله نسیمی شاد و شناگرانمان در بازی‌های آسیایی آشنا هستیم.
و صحبت‌های پایانی...
شنا رشته‌ای سخت و بسیار طاقت‌فرساست که نیازمند برنامه‌ریزی دقیق برای موفقیت است. خوشبختانه حمایت‌ها و راهنمایی‌های مربیانم در این زمینه کمک زیادی به من کرد. شب اولین مسابقه‌ام با توجه به توقعاتی که از من وجود داشت اصلا نخوابیدم و شرایط برایم سخت شده بود، اما بعد از کسب مدال طلا خوشبختانه بار روانی از دوشم برداشته شد و ادامه راه را با شرایط بهتری دنبال کردم.
اگر شرایط و امکانات فراهم باشد قول رفتن روی سکوی توکیو را میدهم هرچند قول دادن در چنین میدانی شاید منطقی نباشد، اما این توانایی را در خودم می‌بینم که در صورت فراهم بودن امکانات این وعده را عملی کنم.
منبع:خبرگزاری فارس
