به دنبال ردپای موجودات فرازمینی!

قرار است در عرض چند ماه، قدرتمندترین تلسکوپ فضایی ساخته شده به دست بشر، ستاره‌ها را رصد کند. ستاره شناسان امیدوارند آنچه که تلسکوپ فضایی جیمز وب می‌بیند، نحوه درک ما از جهان را تغییر دهد، درست همانطور که تلسکوپ فضایی هابل چندین دهه قبل انجام داد
یکی از قابلیت‌های وسوسه‌انگیز که در تلسکوپ فضایی جیمز وب ارائه شده، ولی در هابل عرضه نشده بود، فرصت تصویربرداری مستقیم از سیاره‌هایی است که به دور ستاره‌های دوردست می‌چرخند. هر چند زیاد نمی‌توان امیدوار بود، ولی این تصاویر شاید بتوانند نشانه‌هایی از حیات در فاصله‌های بسیار دور از ما را تشخیص دهند.
امکان تشخیص علائمی از حیات در زمان حال یا حتی گذشته، آن هم از راه دور موضوعی داغ در سال‌های اخیر بوده است. در منظومه شمسی خودمان، کشف اخیر فسفین در اتمسفر سیاره زهره، این گمانه را برانگیخت که این ماده شیمیایی ممکن است توسط یک شکل حیات ابتدائی میکروبی ایجاد شده باشد.
به طور مشابه، کارشناسان سنجش از راه دور پیشنهاد کرده‌اند که حیات گیاهی (یعنی نوعی از زندگی که در آن موجودات از فتوسنتز برای کسب انرژی استفاده می‌کنند) را می‌توان در طول موج‌های فروسرخ شناسایی کرد. این کشف هیجان‌انگیز از آنجا ناشی می‌شود که هرچند کلروفیل نور مرئی را جذب می‌کند، اما در نور فروسرخ به روشنی خود را نشان می‌دهد. به این ترتیب سیاراتی که پوشیده از شاخ و برگ باشند، با یک «لبه قرمز» متمایز می‌شوند.
حتی یک عکس تک پیکسلی از یک سیاره دور ممکن است حاوی اطلاعات کافی برای سنجش حیات باشد. طول موج نور‌هایی که از سیاره به عدسی تلسکوپ می‌رسد، حاوی اطلاعاتی است که می‌تواند برای ما آشکار کند آیا حیات بیولوژیکی در آن سیاره وجود دارد یا خیر.
در حال حاضر سوالات زیادی در مورد چگونگی تفسیر و میزان کارایی اطلاعات حاصل از طول موج نور ارسال شده از سیارات، پیش روی ماست. آیا این اطلاعات برای شناسایی زندگی هوشمند هم به کار می‌آید یا تنها زندگی گیاهی را شناسایی می‌کند؟ آیا تلسکوپ فضایی جیمز وب می‌تواند وجود تمدن‌هایی مشابه تمدن ما را تشخیص دهد؟ با چه ترفندی باید به دنبال این‌گونه تمدن‌ها بگردیم؟ بهترین پاسخ به این پرسش‌ها از شناخت چگونگی درک حضور بشر بر روی زمین از فضای خارج از جو به دست می‌آید. به عبارت ساده‌تر باید ببینیم که حضور ما در زمین چه تغییراتی به وجود آورده و این تغییرات چگونه قابل رصد و تشخیص است تا ازین طریق بتوانیم به راه‌هایی برای شناخت تمدن‌های فرازمینی برسیم.
ما گرمای زیادی تولید می‌کنیم. این اتلاف گرما هم در مصارف صنعتی و هم در مصارف خانگی دیده می‌شود. ما همچنین نور مصنوعی را در تاریکی شب منتشر می‌کنیم که از فواصل دور نیز قابل رویت است. اما شاید مهم‌تر از همه، تولیدات شیمیایی ما باشد. ما انسان ها، شمار زیادی از مواد شیمیایی را تولید می‌کنیم. برخی از آن‌ها جو زمین را با ترکیباتی پر می‌کنند که در صورت نبود ما اصلا وجود نداشتند.
این اجزای مصنوعی موجود در جو ممکن است کلید کشف گونه‌های بیگانه دوردست باشد. بیگانگانی که شاید، درست مانند خود ما، دارند کهکشان‌ها را با تلسکوپ‌های قدرتمند خود رصد می‌کنند.