گرت رایسمن،
فضانورد سابق ناسا میگوید که میترسید در حین پیاده روی فضایی غرق شود، زیرا یک نقص عملکرد کلاه فضایی او را با آب پر کرده بود.
او در این باره گفت: "نکته شماره ۲۱۷: اطمینان حاصل کنید که دریچه آب محکم به لوله کیسه آب شما متصل باشد. وقتی آب درون کلاه فضانوردی من شناور شد از تصور اینکه اولین فضانوردی باشم که در طول پیاده روی غرق میشود، وحشت زده شدم. "
بر اساس اسناد
ناسا، لباسهای فضایی دارای یک کیسه آب هستند که فضانوردان میتوانند با کمک یک لوله به آن دسترسی داشته باشند. نیازی به گفتن نیست، اما رایسمن از این حادثه جان سالم به در برد. او در سال ۲۰۱۱ ناسا را ترک کرد و به شرکت فضایی اسپیس ایکس رفت. رایسمن در این شرکت به عنوان یک مشاور مشغول به کار است و در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی به تدریس مهندسی فضانوردی میپردازد.
او در ادامه گف: "خوشبختانه، ثابت شد که کشش سطحی آب برای نگه داشتن بخش عمده آب در کیسه کافی بود. " اگرچه به نظر میرسد رایسمن قبلاً هرگز درباره این تجربه دلخراش صحبت نکرده است، اما او تنها فضانوردی نیست که فضایی نزدیک به غرق شدن را تجربه کرده است.
در طول پیاده روی فضایی سال ۲۰۱۳، کیسه آب لوکا پارمیتانو، فضانورد ایتالیایی ناسا، دچار نشتی شد که از تجربه پیش آمده برای رایسمن هم شدیدتر و دردناکتر بود. پارمیتانو در این باره گفت: آب تمام کلاه، چشمها و بینی من را پوشانده بود. دیدن برایم سخت بود و چیزی نمیشنیدم. برقراری ارتباط بسیار دشوار شده بود. من با کمک فکرم به عقب برگشتم و دریچه هوابند را پیدا کردم. " هوابند محفظهای برای تنظیم فشار هوا است که امکان عبور افراد یا هر وسیله دیگری را از مکانی به مکان دیگر که از نظر فشار هوا هم سطح نیستند را میدهد.
دقیقاً مشخص نیست که رایسمن در زمان وقوع این فاجعه در کدام
پیادهروی فضایی بوده است. به گفته ناسا، او در سه راهپیمایی فضایی بین سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ شرکت کرده است که مجموعاً بیش از ۲۱ ساعت طول کشید.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان