اگر انسان به سیاه چاله فضایی سقوط کند چگونه می‌میرد؟

ستارگان در پایان زندگی خود به جرمی تبدیل می‌شوند که همه چیز را می‌بلعد و قوانین فیزیک نمی‌توانند وضعیت آن‌ها را توصیف کنند. می‌توان به نقطه بی بازگشت یا ناشناخته وحشتناک اشاره کرد، بله درست حدس زدید آن‌ها سیاهچاله هستند. در آوریل ۲۰۱۹، دانشمندان توانستند اولین عکس از سیاهچاله‌ها را ثبت کنند تا ایده آلبرت انیشتین به واقعیت تبدیل شود. در سال ۱۷۸۳ یک روحانی مسیحی انگلیسی به نام جان مایکل بر اساس نظریه گرانش نیوتن، وجود اجرام نامرئی را پیشنهاد کرد که می‌توانند ستاره‌ها و اجرام دیگر را جذب کنند. علاوه بر این، او اشاره کرد که اگر ستاره‌ای در مدار آن‌ها باشد، می‌توانیم این اجرام جذاب را استنباط کنیم.
اولین سیاهچاله در دهه ۱۹۷۰ بر اساس حضور ستاره‌ای که رصدخانه سلطنتی در گرینویچ آن را مشاهده و ۶ هزار سال نوری از ما فاصله داشت رنگ و بوی واقعیت گرفت. در سال ۱۹۱۶، فیزیکدانی به نام کارل شوارتزشیلد با توجه به نظریه انیشتین، فرضیه وجود "تکینگی" را مطرح کرد. تکینگی به منطقه‌ای اطلاق می‌شود که چگالی و گرانش آن بسیار زیاد است، به طوری که هیچ نوری نمی‌تواند از آن فرار کند. به آن نقطه بدون بازگشت می‌گویند و توسط منطقه‌ای به نام "افق رویداد" احاطه شده است. فیزیکدان معروف کیپ تورن اعتقاد داشت تکینگی منطقه‌ای است که قوانین فیزیک در آن شکسته می‌شوند.

زمانی که فرد یا جسمی به سیاه‌چاله نزدیک می‌شود، گرانش بیشتری را در بالای سر نسبت به بقیه بدن و نوک پاهایش احساس می‌کند و بدنش منبسط و در نهایت متلاشی می‌شود که به آن "اثر نودل" می‌گویند، جایی که گرانش بدن را به صورت افقی تحت فشار قرار می‌دهد و بدن شما به جریانی از ذرات زیراتمی متلاشی شده تبدیل می‌شود که به سمت سیاهچاله حرکت می‌کنند. اما شما قادر نخواهید بود همه این‌ها را درک کنید، زیرا اتم‌های مغز به سرعت از هم می‌پاشند. زمان در داخل سیاهچاله‌ها به دلیل سرعت بیش از حد جذب و تکه تکه شدن بدن کاهش می‌یابد. بدن انسان یا حتی فضاپیما نمی‌تواند از این گرانش عظیم بگریزد و جان سالم به در ببرد و زمانی که فردی به سیاهچاله نزدیک می‌شود آن را با سرعتی نزدیک به سرعت نور به داخل می‌کشد.

در سال ۱۹۵۸، دیوید فینکلشتاین فیزیکدان آمریکایی بر اساس معادلات ریاضی به این نتیجه رسید که هیچ جسمی نمی‌تواند از تکینگی فرار کند. در دهه ۱۹۶۰، استیون هاوکینگ و راجر پنروز وجود تکینگی را نشان دادند و گفتند که این بخشی از چرخه ستاره است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. حدود ۱۲ سال پس از مرگ انیشتین، در کنفرانس نیویورک در سال ۱۹۶۷ جان ویلر اصطلاح سیاهچاله را معرفی کرد. شما شاهد گسیختگی همه اجرام و اشیا در داخل افق رویداد در اثر نیروی جاذبه خواهید بود که به آن "عدسی گرانشی" می‌گویند. البته نزدیکترین سیاهچاله‌ای که دانشمندان شناسایی کرده اند، هزار سال نوری از ما فاصله دارد و جای نگرانی نیست.

---

بیشتر بخوانید: حقایقی عجیب درباره سیاهچاله‌های فضایی

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان