چرا دست‌هایتان می‌لرزد؟

نواحی مختلفی از مغز، مسئول تولید و کنترل حرکت دست‌ها و پا‌ها هستند: کورتکس حرکتی در لُب جلویی مغز، عقده‌های قاعده‌ای (ساختار‌های عمق مغز)، و ساقه‌ی مغز.

 

اگر عادت دارید زیاد کافئین مصرف کنید ممکن است متوجه شوید مثلا هنگامی که سعی دارید کاغذ‌های روی میزتان را مرتب کنید، دست‌های‌تان می‌لرزند. حدود ۴۰۰ میلی گرم کافئین در روز قابل قبول است که چیزی معادل چهار تا پنج فنجان قهوه در روز می‌شود.

پُرکاری تیروئید

تیروئید شما غده‌ی کوچکی در گردن‌تان است که قلب و گوارش و متابولیسم و خیلی دیگر از عملکرد‌های بدن‌تان را کنترل می‌کند. اگر تیروئید‌تان بیش از حد فعال باشد، سایر اندام‌های‌تان نیز ممکن است پُرکار شوند، مثلا ضربان قلب‌تان بالا می‌رود و احساس می‌کنید چیزی به قفسه سینه‌تان فشار می‌آورد. شاید هم ناخواسته وزن کم کنید یا متوجه شوید دست‌ها و انگشتان‌تان می‌لرزند. تست خون می‌تواند میزان هورمون تیروئید‌تان را مشخص کند.

عوارض جانبی دارو

سیستم عصبی شما ممکن است به دلیل دارویی که مصرف می‌کنید، سیگنال‌های ناقصی به عضلات‌تان بفرستد. دارو‌های زیادی هستند که این مشکل را ایجاد می‌کنند مانند دارو‌های ضد افسردگی، دارو‌های فشار خون و دارو‌های آسم. ضمنا مصرف دوز نامناسب دارو‌های تیروئید نیز می‌تواند سبب لرزش دست شود.

ترک الکل

کسی که عادت به نوشیدن الکل دارد، در صورت ترک آن می‌تواند دچار لرزش دست شود. این لرزش دست علت تغییر در ساختار شیمیایی مغز است که بدن را وادار می‌کند فعالیت زیاد انجام دهد. در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول بعد از آخرین مصرف الکل، لرزش دست به وجود می‌آید، اما تدریجا در عرض ۵ روز برطرف خواهد شد.

لرزش خوش خیم

اختلالات سیستم عصبی نیز می‌تواند علت لرزش دست‌های‌تان باشد. لرزش خوش خیم باعث لرزش‌های غیرارادی و ریتمیک می‌شود که اغلب ژنتیکی هستند. این نوع لرزش اغلب در دست‌ها دیده می‌شود و ممکن است طی کار‌های روزانه‌تان دچارش شوید مثلا با لیوان آب نوشیدن.

مسمومیت با جیوه

مسمومیت با جیوه نادر است، اما به دلیل اینکه برای سیستم عصبی بسیار خطرناک است، یکی از دلایل بالقوه‌ی ترمورهاست. اگر برای مدت طولانی در معرض جیوه بوده‌اید و آسیب دیده‌اید، ممکن است سایر علائم مسمومیت با جیوه را نیز داشته باشید مانند مشکل در راه رفتن، نقص در حافظه و نابینایی.

اختلال اضطراب اجتماعی

این اختلال علائم فیزیکی نیز دارد که شامل لرزش دست‌ها به هنگام مواجهه با موقعیت‌های استرس برانگیز می‌شود. افرادی که دچار اختلالات سیستم عصبی هستند، لرزش دست‌های‌شان منجر به اضطراب اجتماعی‌شان می‌شود و استرس ناشی از این تعاملات، لرزش را بدتر می‌کند. اضطراب اختلالی است که آمار مبتلایان به آن روز به روز بیشتر می‌شود.

استرس و کم خوابی

اگر دچار مشکلی مانند لرزش خوش خیم باشید، کمبود خواب یا استرس زیاد می‌تواند لرزش دست‌های‌تان را تشدید کند. الگو‌های خواب‌تان را اصلاح کنید و چند دقیقه قبل از رفتن به رختخواب، ذهن و بدن‌تان را آرام نمایید. ورزش و تنفس عمیق و مدیتیشن به کنترل استرس‌تان کمک زیادی می‌کنند.

بیماری پارکینسون

وقتی افراد متوجه می‌شوند دست‌های‌شان می‌لرزند اغلب نگران می‌شوند که مبادا دچار بیماری پارکینسون شده باشند. این بیماری گسترده موجب لرزش دست‌ها می‌شود یا وقتی که در حالت استراحت و آرامش هستید نیز دست‌های‌تان می‌لرزند. لرزش دست ممکن است تنها علامت بیماری پارکینسون باشد یا علائمی مانند سفتی عضلات، کُندی حرکات و یا مشکلات تعادلی نز با خود همراه داشته باشد.

ام اس

خیلی از افرادی که دچار ام اس هستند تا حدودی لرزش دست را تجربه می‌کنند. این اتفاق اغلب زمانی روی می‌دهد که بیماری به نواحی در مسیر‌های سیستم عصبی مرکزی که حرکات را کنترل می‌کنند آسیب می‌زند.

سکته مغزی

سکته مغزی ایسکمی زمانی روی می‌دهد که لخته خون، سرخرگی را مسدود می‌کند و جلوی رسیدن خون به مغز را می‌گیرد. این حالت موجب آسیب دائمی به مسیر‌ها نورولوژیکی شده و لرزش دست ایجاد می‌کند.

چه باید بکنید؟

اگر بدانید که لرزش دست‌های‌تان ناشی از زیاد قهوه نوشیدن است یک مسئله است و اگر ندانید علت لرزش دست‌های‌تان چیست، مسئله‌ای دیگر است. اگر دچار مشکل لرزش دست هستید و به مرور نیز بدتر شده است به یک متخصص اعصاب مراجعه کنید. این پزشک متخصص می‌تواند بهترین درمان را برای اختلالات حرکتی به شما توصیه کند.

آیا به MRI نیاز دارید؟

شاید! یک تست MRI نمی‌تواند بیماری پارکینسون را تشخیص بدهد، اما به شناسایی سایر عوارضی که مشابه پارکینسون هستند کمک می‌کند، مثلا سکته مغزی یا تومور در قسمت خاصی از مغز. اگر پزشک شما نسبت به بیماری پارکینسون مشکوک باشد، ممکن است برای‌تان یک اسکن مغز به نام دات اسکن تجویز کند تا سیستم دوپامین مغزتان چک شود.

آگاهانه به پزشک مراجعه کنید

وقتی نزد پزشک می‌روید هر چه اطلاعات بیشتری داشته باشید بهتر است. علائم دقیق خود، زمان روی دادن‌شان، چه زمانی بدتر می‌شوند و یا هر سایر علائم را یادداشت کنید و با خود همراه داشته باشید. این کار شما به تشخیص دقیق‌تر پزشک کمک زیادی می‌کند.

 

منبع: میگنا