با کاروان کربلا از مدینه تا شام / روز چهاردهم محرم

دشمن سر‌های شهداء را بر نیزه کرده بود و در شهر کوفه می‌گرداند همچنین اسرای کربلا نیز از کوچه‌های شهر می‌گذارند تا مردم آنان را ببیند.
وقتی اسرا را وارد شهر کوفه کردند و آن‌ها را در کوچه می‌گرداندند زنی از بالای پشت بام، نام و نشان اسرا را پرسید، فردی از بین اسرا جواب داد این اسیران فرزندان نبی خدا «محمد مصطفی (ص)» هستند، آن زن با شنیدن این سخن به سرعت تمام مقنعه‌ها و رو بند‌ها و چادر‌های پوشش دهنده زنان را فراهم کرد و به زنان اسرای کربلا رساند تا آنان از این لباس‌ها استفاده کنند و خود را بیشتر بپوشانند. در این بین برخی به کودکان اسرای کربلا نان و خرما می‌دادند که «حضرت زینب (س)» خوارکی‌ها را از کودکان می‌گرفتند و پس می‌دادند و می‌فرمودند: صدقه بر این خاندان حرام است. مردان شما ما را کشتند و زنان شما بر ما گریه می‌کنند و صدقه می‌دهند وای بر شما که خداوند از خطایتان نمی‌گذرد.

بعد از ورود اسرا به مجلس ابن زیاد و خطبه های دندان شکن حضرت زینب (س)، عبیدالله بن زیاد دستور داد اسرا را در زندان کوفه حبس کنند که مدت زمان این حبس در تاریخ مشخص نیست، ولی سختی‌هایی که اسرا در کوفه متحمل شدند بسیار دردناک بود، ولی از این فرصت برای بازگو کردن قیام امام حسین (ع) اصل و هدفشان بهره کامل را می‌بردند تا دست بنی امیه را به مردم بشناسانند.