پدرم سر سفره، نان معلمی گذاشت; ما نان الفبا خوردیم، نان کلمه.

پدرم سر سفره، نان معلمی گذاشت؛ ما نان الفبا خوردیم، نان کلمه، نان خون دل خوردن و یاد دادن؛ و جانی که طعم نان الفبا را بچشد و روحی که از رزق کلمات بخورد، دیگر به هیچ نانی سیر نخواهد شد.
پدرم می‌گفت: معلمی شغل انبیاست، معلمی شغل پرندگان است، معلمی شغل درختان است.
معلمی شغل ماه و خورشید و سنگریزه و باد است؛ همه چیز و همه کس معلمند، اما هیچ کس چرا دانش آموز نیست!
نیمکت‌های چوبی بیشتر از درختان جنگل میوه میدهند، چون ریشه در تلاش معلم دارند.
عرفان نظر اهاری

بخوانید

اولین نمره بیست

---

من معلّم هستم
هر شب از آینه‌ها می‌پرسم:
به کدامین شیوه؟
وسعت ِیادِ خدا را
بکشانم به کلاس؟
بچه‌ها را ببرم تا لب ِدریاچه یِ عشق؟
غرق ِدریایِ تفکّر بکنم؟
با تبسّم یا اخم؟
با یکی بود و نبود، زیر یک طاق کبود؟
یا کلاغی که به خانه نرسید؟
قصّه گویی بکنم؟
تک به تک یا با جمع؟
بدوم یا آرام؟
«من معلّم هستم»
نیمکت‌ها نفس گرم ِقدم‌هایِ مرا می‌فهمند
بال هایِ قلم و تخته سیاه
رمز ِپرواز ِمرا می‌دانند
سیب‌ها دست ِمرا می‌خوانند.
«من معلّم هستم»
درد ِفهمیدن و فهماندن و مفهوم شدن
همگی مال من است.
«فریدون مشیری»

تاریخچه روز معلم در ایران:
در سطح بین‌المللی، به پیشنهاد یونسکو روز ۵ اکتبر (۱۳ مهر) هر سال به عنوان روز جهانی معلم نامگذاری شده‌است. [۱]با این حال در بسیاری از کشور‌ها از جمله ایران در روز متفاوتی جشن گرفته می‌شود.
سال ۱۳۴۰، روز ۱۲ اردیبهشت روز معلم نامیده شد.
در روز ۱۲ اردیبهشت سال ۱۳۴۰ خورشیدی معلمان کشور جهت احقاق حقوق حقه خود و به رهبری زنده یاد محمد درخشش دست به اعتراض و اعتصاب سراسری زدند.
معلمین تهران در روز ۱۲ اردیبهشت قصد ورود به محوطه وزارت فرهنگ واقع در خیابان اکباتان را داشتند که از ورود آنان جلوگیری به عمل آمد.
معلمان روانه میدان بهارستان گردیدند و جلو ساختمان مجلس روی زمین به تحصن نشستند.
پلیس برای متفرق کردن آنان از ماشین آبپاش استفاده کرد، ولی معلمان از جای خود تکان نخوردند.
دکتر خانعلی دبیر ۲۹ ساله دبیرستان جامی به اتفاق چند دانش آموز به بالای ماشین آبپاش رفته و جهت شیلنگ را عوض کردند.
آنگاه پلیس شروع به تیر اندازی هوایی کرد، ولی باز معلمان از جای خود بر نخواستند.
سرهنگ شهرستانی رییس کلانتری ۲ اقدام به شلیک نمود که دکتر خانعلی مورد اصابت گلوله قرار گرفت که در بیمارستان در گذشت.
محمد درخشش رییس جامعه معلمان ایران و رهبر اعتصاب دستگیر و به زندان افتاد.
از این به بعد اعتراض رنگ سیاسی گرفت و معلمان ۴ شرط برای پایان اعتصاب بشرح زیر اعلام کردند:
۱- سقوط دولت شریف امامی
۲-مجازات قاتل دکتر خانعلی
۳-آزادی درخشش
۴-ترمیم حقوق معلمان طبق طرح باشگاه مهرگان.
روز ۱۵ اردیبهشت شریف امامی استعفا داد و دکتر علی امینی مامور تشکیل کابینه گردید و درخشش از زندان آزاد گردید.
روز ۱۸ اردیبهشت معلمان در باشگاه مهرگان کانون معلمان ایران اجتماع کرده و طی قطع نامه‌ای روز ۱۲ اردیبهشت را به خاطر اعتصاب موفقیت آمیز خود و گرامی داشت دکتر خانعلی روز معلم اعلام نمودند و قرار شد که هر سال در چنین روزی تمام مدارس کشور برای بزرگداشت دکتر خانعلی تعطیل گردد.
در همین روز دکتر امینی در باشگاه مهرگان حضور یافت و به معلمان قول افرایش حقوق آنان را داد، ولی معلمین نپذیرفتند و اعلام کردند که هیچ کس را به جز درخشش به عنوان وزیر فرهنگ نمی‌پذیرند.
روز ۲۲ اردیبهشت درخشش به وزارت فرهنگ منصوب و اشل حقوق معلمان با حقوق مهندسین مساوی و به تصویب هیات وزیران رسید و به این ترتیب اعتصاب ۱۰ روزه معلمان پایان یافت و روز ۲۳ اردیبهشت معلمان به کلاس‌ها رفتند.
دو سال مراسم روز معلم برگزار گردید، ولی در تقویم ایران ثبت نگردید و کم کم به فراموشی سپرده شد.
تا آنکه در سال ۱۳۵۸ معلمین در صدد زنده کردن ۱۲ اردیبهشت به عنوان روز معلم بر آمدند که مصادف شد با شهادت آیت الله مطهری که در شامگاه روز ۱۱ اردیبهشت ترور شدند.
دولت وقت با یک روز تاخیر ۱۲ اردیبهشت را روز شهادت آیت الله مطهری و روز معلم اعلام کرد و به این ترتیب روز معلم تثبیت شد.
به دست خالی من دفتر و مداد بده
به من حروف الفبای عشق یاد بده
برای من غزلی از کتاب خواجه بخوان
غم و غبار دلم را به دست باد بده
زمانه تخته‌ی بخت مرا سیاه نوشت
دلی سپید به شاگرد نامراد بده
چه قدر خسته ام از نقش‌های تیره و تار
به خنده خنده مرا رنگ‌های شاد بده
برای این دل بی دین کتاب دینی را
ورق ورق بزن و وعده‌ی معاد بده
برای خواندن نان درس عشق کافی نیست
مرا بخوان و به من درس اقتصاد بده
به این محصل بی حوصله نگاهی کن
دل مرا به شبی شاد امتداد بده
برای این که بگویم که "دوستت دارم"
دمی اجازه به شاگرد کم سواد بده...
ناصر_حامدی