کالبد زمانی ظهور حضرتعبدالعظیمحسنی سلاماللهعلیه یکی از صحنههای دشوار تاریخ اسلام است.
از سویی اهمیت جهاد ابوالقاسم عبدالعظیم ابن عبدالله حسنی در نسب و نقش مضاعف او در تبیین حط ناب امامت است.
او زمانی ظهور پیدا میکند که پدران او در واقعههایی چون قیام عبدالله محض و در جریان شهادت حسین ابن علی شهید فخ سرکوب شده بودند.
فرهنگ ناب تشیع در غوغای رقابت سیاسی علویان زیدی و انحراف غلات اسماعیلیه و مدعیانی که همزمان با پیدایش و پس از پیروزی بنیعباس ادعای ولایت الهیه داشتند ؛گم شده بود.
ایشان گرچه یکی از سادات حسنی بود،اما حساب امامت را از حسب و نسب جدا میدانست و چون پروانه به دور شمع وجود سه امام معصوم حسینی منصب گردید.
عبدالعظیم گرچه از کبار سادات خاندان زیدابن حسن(ع)- تولیت موقوفات پیامبراعظم(ص) تلقی میشد - اما هیچوقت از این موقعیت برای تبلیغ خودش استفاده نکرد ،بلکه تمام همّ و غمش این بود که بتواند در میان مدعیان مختلف آشفته بازار فکر و قدرت جایگاه امامت را تبلیغ کند و از این حیث محدث راستین آل محمد باشد.
از دیگر آموزههای عبدالعظیم این بود که در مراحل سیر و سلوک و دانایی،معرفت خود از دین را مرحله به مرحله با الگوی ناب دین یعنی امامان زمانش بسنجد تا در آشفته بازار نظر و تجربه، عقایدش مصداق قرائتهای مختلف از دین نباشد.
این ورود به همان راهی بود که ائمه برای تبیین آن نیاز به امثال #عبدالعظیم_حسنی به عنوان اسوه و الگوی یک پیرو واقعی در تاریخ تشیع داشتند.
راهی که شرافت امضای کم نظیر امام معصوم را داشت که:
تو شیعه ی حقیقی ما هستی!
عمر پر از مجاهدت او گرچه بسان مدعیان زمانه اش ظاهرا به نبرد مسلحانه با دشمنان خدا و غاصبان ولایت طی نشد ،اما چنان شکیبایی و افشای حق در برابر باطل برای او ارزش آفرینی نمود که مفتخر به همطرازی به حدیث همطرازی زیارتش با زیارت سیدالشهدا علیهالسلام گردید.
چه این که قهرمان عاشورایی که حماسه ساز آن انسان شیعهی متعبد و تسلیم حق امامت در هر زمان است؛در همان مرتبهای است که سرسلسله عاشقی و جانبازی قدر یافته است.
از این حیث عبدالعظیم حسنی(ع)نشانهی وحدت طالب و مطلوب است.
به عبارتی اگر در ناموس فکری امامیه مقام امامت امری انتصابی و علم آن لدنی است؛و امام الگوی انسان کامل است . امثال سلمان فارسی و عبدالعظیم الگوی پیرو واقعی هستند.
پیرویی که در مقام ماموم خود امام و رهبری است برتر از بسیاری از انبیاء و رسولان الهی...
مقام شیعه واقعی معارضه در کنار معصوم نیست بلکه چنانکه عبدالعظیم بدان رسید ،رسیدن به ولایت و حصول وحدتی است که زیارتش را در مقام زیارت امام معصوم قرار داده است.
یکتایی و یک توئی...
برکت وجود این امامزاده واجب التعظیم برای تهران که در ضلع قبله،پیشگام عبودیت و تقوا بر پیش آهنگی نماز خود گزیده بالاتر این مقام و آن قلم است. پس چه بهتر در برابر نفس جاودانی آن رهبر جاویدان معرفت و تبعیت خاموش مانده و به روان پاکش درود فرستیم.