این همه دانشگاه برای صنعت چه کرده‌اند؟
دانشگاه به عنوان محور اصلی تربیت نیروی انسانی متخصص می‌تواند با تزریق ایده‌های نو و مبتکرانه به بخش صنعت کشور را در این حوزه بی‌نیاز کند.
به گزارش تابناک جوان به نقل از فارس، یکی از دستاورد‌های انقلاب اسلامی پیشرفت‌های دانشگاهی در همه عرصه‌ها اعم از اساتید دانشگاه، دانشجویان و تعداد دانشگاه بوده است. اما آیا این رشد چشمگیر توانسته بازدهی متناسب را داشته باشد.
تعداد دانشگاه‌ها و دانشجویان می‌تواند یک شمشیر دو لبه باشد. یعنی همان‌قدر که می‌تواند بر روی پیشرفت کشور مؤثر باشد، در صورتی که از این ظرفیت به درستی استفاده نشود می‌تواند سرعت پیشرفت و توسعه را تحت تأثیر منفی قرار دهد. ارتباط دانشگاه با صنعت تقریباً در ایران قطع است و چه از نظر به کارگیری نیرو‌های دانشگاهی در صنعت و چه استفاده از طرح‌های دانشگاهیان برای رشد تولید و صنعت، دچار فقر جدی هستیم که باید برای آن چاره کرد.
مقایسه تعداد دانشگاه‌های ایران با سایر کشور‌ها
ایران ۲۶۴۰ دانشگاه دارد، در حالی که چین ۲۴۸۱، هند ۴۰۰۴ و آمریکا ۳۲۸۱ دانشگاه فعال دارند. بنا به تازه‌ترین اعلام مؤسسه اسپانیایی CISC تعداد دانشگاه‌ها در اغلب کشور‌های پیشرفته جهان زیر ۵۰۰ دانشگاه است؛ به‌طوری که آلمان ۴۱۲، انگلیس ۲۹۱، کانادا ۳۲۹، ایتالیا ۲۳۶ و هلند ۴۲۳ دانشگاه دارند.
برخی کشور‌های اروپایی نظیر نروژ، سوئد، دانمارک، فنلاند و... زیر ۱۰۰ دانشگاه تأسیس کرده‌اند. این آمار درباره کشور‌های پیشرفته آسیایی مانند سنگاپور و کره‌جنوبی نیز تکرار می‌شود و تنها ژاپن است که کمی پا را فراتر از این قاعده گذاشته و ۹۸۷ دانشگاه دارد.
کشور‌های دارای بیشترین تعداد دانشگاه
مقایسه تعداد دانشگاه‌های ایران با سایر کشور‌ها
ایران ۲۶۴۰ دانشگاه دارد، در حالی که چین ۲۴۸۱، هند ۴۰۰۴ و آمریکا ۳۲۸۱ دانشگاه فعال دارند. بنا به تازه‌ترین اعلام مؤسسه اسپانیایی CISC تعداد دانشگاه‌ها در اغلب کشور‌های پیشرفته جهان زیر ۵۰۰ دانشگاه است؛ به‌طوری که آلمان ۴۱۲، انگلیس ۲۹۱، کانادا ۳۲۹، ایتالیا ۲۳۶ و هلند ۴۲۳ دانشگاه دارند.
برخی کشور‌های اروپایی نظیر نروژ، سوئد، دانمارک، فنلاند و... زیر ۱۰۰ دانشگاه تأسیس کرده‌اند. این آمار درباره کشور‌های پیشرفته آسیایی مانند سنگاپور و کره‌جنوبی نیز تکرار می‌شود و تنها ژاپن است که کمی پا را فراتر از این قاعده گذاشته و ۹۸۷ دانشگاه دارد.
کشور‌های دارای بیشترین تعداد دانشگاه
فارغ التحصیلان؛ توانمند یا مدرک مند؟!
مدرک‌گرایی و پس از آن پشت میز نشینی یکی از معضلاتی است که جامعه دانشگاهی با آن مواجه بوده و اکثر افرادی که در مقاطع مختلف از دانشگاه فارغ التحصیل می‌شوند، به دنبال رفتن به ادارات دولتی هستند. حضور در مشاغل فنی و کارآفرینی، حلقه مفقوده خروجی کارخانه‌هاست.
حجم بالای تعداد افرادی که در آموزش عالی کشور یعنی مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری تحصیل می‌کنند، تائیدکننده این مساله است. در این حالت، افراد با مدرک بالاتر کمکی به چرخه تولید و اقتصاد نمی‌کنند و بهره‌وری افزایش نمی‌یابد. ضمن آن که توقع مالی این افراد نیز بار مالی برای کشور و بار روانی منفی برای جامعه خواهد داشت.
نگاهی به آمار تعداد دانشجویان کشور می‌تواند این مساله را تا حد زیادی روشن نماید. در دوره کاردانی تعداد ۷۴۸ هزارو ۶۷۷ نفر، دوره کارشناسی ۲ میلیون و ۳۳۵ هزار و ۷۲۹ نفر، در دوره کارشناسی ارشد ۷۶۴ هزار و ۲۳۳ نفر، در دوره دکتری حرفه‌ای ۹۳ هزار و ۹۲۶ و دکتری تخصصی ۱۴۰ هزار و ۴۴۷ نفر مشغول به تحصیل هستند.
رابطه صنعت و دانشگاه چگونه باید باشد؟
البته بدیهی است که تعداد بالای متخصص، الزاما یک پدیده منفی اجتماعی نیست. دانشگاه به عنوان محور اصلی تربیت نیروی انسانی متخصص و آموزش دیده است. این نیروی متخصص با برخورداری از خلاقیت و ایده‌های نو می‌تواند حرکت کشور در جهت پیشرفت را تقویت کند. این نیروی جوان تزریق شده به بازار کار می‌تواند صنعت را با جهش مواجه کرده و رونق تولید را فراهم کند.
در کشور‌های اروپایی و امریکا، ارتباط دانشگاه با صنایع در سطح بالایی قرار دارد. به عنوان مثال، در آمریکا دانشگاه‌ها از طریق فروش طرح‌های خلاقانه به صنعت، به درآمدزایی‌های فراوانی دست یافته‌اند. یکی از عوامل اساسی ارتباط تنگاتنگ دانشگاه با صنعت در این کشور، بازبودن سیستم دانشگاه‌ها و سهم رو به رشدی است که دانشگاه‌ها در تحقیقات پایه‌ای و صنعتی به خود اختصاص داده‌اند.
صنعت امریکا استعداد‌های تجاری قابل توجهی را در بسیاری از نتایج و یافته‌های تحقیقات دانشگاهی تشخیص می‌دهد. شرکتهای تولیدی و صنعتی خارجی نیز با دانشگاه‌های امریکایی قرارداد‌های تحقیقاتی می‌بندند تا حدی که این امر موجبات نگرانی دولت را فراهم کرده که ممکن است شرکتهای امریکایی در مقایسه با رقبای خارجی خود که حاضرند پول بیشتری بابت تحقیق و توسعه به دانشگاه‌های امریکا بپردازند، عقب بمانند.
به عنوان مثال دانشگاه استنفورد حدود ۱.۶۲ میلیارد دلار و دانشگاه هاروارد درآمدی بالغ بر ۱.۰۵ میلیارد دلار از طریق ارائه تحقیقات به بخش‌های مختلف داشته اند.
در سوئیس نیز همکاری دانشگاه و صنعت، اساس اقتصاد این کشور را تشکیل می‌دهد. در آلمان نیز ارتباط دانشگاه صنعت با دانشگاه ارتباط ریشه‌داری است. اما این ماجرا در برخی دیگر از کشور‌ها استثنائاتی نیز دارد. مثلاً در اتریش این ارتباط کم است. کشور‌های مالزی، تایلند، پاکستان و مکزیک نیز در این امر موفق نبوده‌اند. ژاپن نیز به عنوان یک کشور پیشرفته در این زمینه ناموفق بوده است. در ژاپن واحد‌های تولید و صنعتی ترجیح می‌دهند مسائل تحقیق و توسعه خود را با استفاده از منابع تخصصی خویش حل کنند. از نظر آن‌ها بهتر است دانشگاه‌ها به تربیت کادر فنی و محقق برای سازمان‌ها و صنایع بپردازند تا این که نیروی خود را صرف تحقیق برای حل مشکلات صنعت کنند.
چه باید کرد؟
دانشگاه‌ها در ایران می‌توانند از طریق ارائه خدمات مشاوره‌ای برای بهبود ساختار تولید، انتقال فناوری، انجام آزمایش‌های لازم، نمونه سازی و ارائه راهکار‌های لازم، تحقیق در زمینه فناوری‌های مناسب برای صنایع موجود، احداث و راه اندازی واحد‌های جدید تولیدی بر حسب تقاضا، با بخش صنعت کشور همکاری داشته باشند.
مساله کارآموزی دانشجویان در صنایع، تأمین نیروی انسانی فنی، پرورش محقق از دیگر زمینه‌های ارتباط دانشگاه با صنعت محسوب می‌شود. در واقع کشور‌هایی در برقراری این ارتباط موفق‌تر بودند که توانسته‌اند، به موفقیت بیشتری دست پیدا کنند.
مدرک‌گرایی و پس از آن پشت میز نشینی یکی از معضلاتی است که جامعه دانشگاهی با آن مواجه بوده و اکثر افرادی که در مقاطع مختلف از دانشگاه فارغ التحصیل می‌شوند، به دنبال رفتن به ادارات دولتی هستند. حضور در مشاغل فنی و کارآفرینی، حلقه مفقوده خروجی کارخانه‌هاست.
حجم بالای تعداد افرادی که در آموزش عالی کشور یعنی مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری تحصیل می‌کنند، تائیدکننده این مساله است. در این حالت، افراد با مدرک بالاتر کمکی به چرخه تولید و اقتصاد نمی‌کنند و بهره‌وری افزایش نمی‌یابد. ضمن آن که توقع مالی این افراد نیز بار مالی برای کشور و بار روانی منفی برای جامعه خواهد داشت.
نگاهی به آمار تعداد دانشجویان کشور می‌تواند این مساله را تا حد زیادی روشن نماید. در دوره کاردانی تعداد ۷۴۸ هزارو ۶۷۷ نفر، دوره کارشناسی ۲ میلیون و ۳۳۵ هزار و ۷۲۹ نفر، در دوره کارشناسی ارشد ۷۶۴ هزار و ۲۳۳ نفر، در دوره دکتری حرفه‌ای ۹۳ هزار و ۹۲۶ و دکتری تخصصی ۱۴۰ هزار و ۴۴۷ نفر مشغول به تحصیل هستند.
رابطه صنعت و دانشگاه چگونه باید باشد؟
البته بدیهی است که تعداد بالای متخصص، الزاما یک پدیده منفی اجتماعی نیست. دانشگاه به عنوان محور اصلی تربیت نیروی انسانی متخصص و آموزش دیده است. این نیروی متخصص با برخورداری از خلاقیت و ایده‌های نو می‌تواند حرکت کشور در جهت پیشرفت را تقویت کند. این نیروی جوان تزریق شده به بازار کار می‌تواند صنعت را با جهش مواجه کرده و رونق تولید را فراهم کند.
در کشور‌های اروپایی و امریکا، ارتباط دانشگاه با صنایع در سطح بالایی قرار دارد. به عنوان مثال، در آمریکا دانشگاه‌ها از طریق فروش طرح‌های خلاقانه به صنعت، به درآمدزایی‌های فراوانی دست یافته‌اند. یکی از عوامل اساسی ارتباط تنگاتنگ دانشگاه با صنعت در این کشور، بازبودن سیستم دانشگاه‌ها و سهم رو به رشدی است که دانشگاه‌ها در تحقیقات پایه‌ای و صنعتی به خود اختصاص داده‌اند.
صنعت امریکا استعداد‌های تجاری قابل توجهی را در بسیاری از نتایج و یافته‌های تحقیقات دانشگاهی تشخیص می‌دهد. شرکتهای تولیدی و صنعتی خارجی نیز با دانشگاه‌های امریکایی قرارداد‌های تحقیقاتی می‌بندند تا حدی که این امر موجبات نگرانی دولت را فراهم کرده که ممکن است شرکتهای امریکایی در مقایسه با رقبای خارجی خود که حاضرند پول بیشتری بابت تحقیق و توسعه به دانشگاه‌های امریکا بپردازند، عقب بمانند.
به عنوان مثال دانشگاه استنفورد حدود ۱.۶۲ میلیارد دلار و دانشگاه هاروارد درآمدی بالغ بر ۱.۰۵ میلیارد دلار از طریق ارائه تحقیقات به بخش‌های مختلف داشته اند.
در سوئیس نیز همکاری دانشگاه و صنعت، اساس اقتصاد این کشور را تشکیل می‌دهد. در آلمان نیز ارتباط دانشگاه صنعت با دانشگاه ارتباط ریشه‌داری است. اما این ماجرا در برخی دیگر از کشور‌ها استثنائاتی نیز دارد. مثلاً در اتریش این ارتباط کم است. کشور‌های مالزی، تایلند، پاکستان و مکزیک نیز در این امر موفق نبوده‌اند. ژاپن نیز به عنوان یک کشور پیشرفته در این زمینه ناموفق بوده است. در ژاپن واحد‌های تولید و صنعتی ترجیح می‌دهند مسائل تحقیق و توسعه خود را با استفاده از منابع تخصصی خویش حل کنند. از نظر آن‌ها بهتر است دانشگاه‌ها به تربیت کادر فنی و محقق برای سازمان‌ها و صنایع بپردازند تا این که نیروی خود را صرف تحقیق برای حل مشکلات صنعت کنند.
چه باید کرد؟
دانشگاه‌ها در ایران می‌توانند از طریق ارائه خدمات مشاوره‌ای برای بهبود ساختار تولید، انتقال فناوری، انجام آزمایش‌های لازم، نمونه سازی و ارائه راهکار‌های لازم، تحقیق در زمینه فناوری‌های مناسب برای صنایع موجود، احداث و راه اندازی واحد‌های جدید تولیدی بر حسب تقاضا، با بخش صنعت کشور همکاری داشته باشند.
مساله کارآموزی دانشجویان در صنایع، تأمین نیروی انسانی فنی، پرورش محقق از دیگر زمینه‌های ارتباط دانشگاه با صنعت محسوب می‌شود. در واقع کشور‌هایی در برقراری این ارتباط موفق‌تر بودند که توانسته‌اند، به موفقیت بیشتری دست پیدا کنند.
ارسال نظرات
نظرات مخاطبان
انتشار یافته: ۵
در انتظار بررسی: ۱
معنى اين خط آخر چيه؟ آخه به اين ميگن جمع بندى؟
"در واقع کشور‌هایی در برقراری این ارتباط موفق‌تر بودند که توانسته‌اند، به موفقیت بیشتری دست پیدا کنند."
"در واقع کشور‌هایی در برقراری این ارتباط موفق‌تر بودند که توانسته‌اند، به موفقیت بیشتری دست پیدا کنند."
مگه صنعت دارین؟؟؟؟؟؟؟
من الان چند ماهه بخاطر نداشتن مقاله ای اس ای حقوق ندارم. بهترین راه این هست که بجای مقاله ای اس ای بریم فکر صنعت و تجارت و اقتصاد خودمون باشیم. ولی چسبیدیم به تولید علمی که به درد خودمون نمی خوره. به درد اونها را هم نمی دونم
در هر استان یک دانشگاه دولتی و یک آزاد باید بماند
دولت باید بسرعت کوچگ شود
اوضاع وخیم است
دولت باید بسرعت کوچگ شود
اوضاع وخیم است
متاسفانه کلا صنعتی نداریم لذا نیاز به تحقیقات و دانشگاه هم نداریم. صنایع ما در اصل شرکتهای تولیدی هستند. خط تولید بصورت کامل از خارج وارد شده و نصب شده و داره کار میکنه، حتی تعمیر و نگداری آن هم توسط همان شرکت خارجی انجام میشه. صنایع ما فقط نیاز به تعداد محدودی کارگر دارن که با این دستگاه ها کار کنن.