این گزارش را فقط برای خلیل خاکی‌زهی می‌نویسیم. برای نوجوان سیستانی و بلوچستانی‌که در یکی از محروم‌ترین استان‌های‌کشور متولد شد و قد کشید. برای پسری‌که نه چاردیواری به نام خانه بالای سرش بود و نه به برق وگاز و جاده مناسب و نه حتی به خط تلفن دسترسی داشت. برای پسری‌که به قول اقوامش، تنها نان‌آور با جنم خانواده‌اش بود.