لطفا کمی هم فوتبال بازی کنید

«پنجمین هفته لیگ برتر فوتبال ایران هم به پایان رسید و تنها چیزی که از آن به جا مانده حاشیه است و لاغیر. با ورود ۳ مربی خارجی باکیفیت به لیگ برتر، گمان می‌رفت شاهد یکی از تاکتیکی‌ترین فصول فوتبال ایران و شاهد جنگ اندیشه‌های مربیانی از ایتالیا، آرژانتین، ترکیه و ایران باشیم اما خیال‌مان باطل بود و اتفاقی که در واقعیت رخ داده، ارایه بازی‌های روانی باکیفیت از سوی این مربی‌هاست. شاید مصطفی دنیزلی را بتوان از این جمع خارج کرد؛ چراکه او کمتر حرف می‌زند و بیشتر عمل می‌کند اما مثلث استراماچونی - کالدرون - قلعه‌نویی، یکی از پرحاشیه‌ترین شروع‌های تاریخ لیگ برتر را رقم زده‌اند. هر کنفرانس خبری، هر حرکت کنار زمین و هر صحبتی که این مربی‌ها می‌کنند، کنشی است تا رقیب را وادار به واکنش کند.

تصوری که وجود داشت این بود که بعید است هواداران فوتبال ایران، بعد از این همه سال تماشای فوتبال بی‌کیفیت و پشت سر گذاشتن جنگ‌های روانی بی‌پایان، هنوز هم دل‌شان با این کارها خوش بشود اما این هم خیال باطل بود و گویا بسیارند کسانی که با طعنه مربی‌شان به رقیب بیش از برد تیم‌شان خوشحال شوند. بحث‌های جانفرسایی که چند سالی در توییتر و اینستاگرام دنبال می‌شد، به کنفرانس‌های خبری کشیده شده و عمق ابتذال فوتبال ایران را در قاب دوربین رسانه‌ها به تصویر می‌کشد. وضعیت بغرنج است. تیم استراماچونی هنوز یک برد هم کسب نکرده و تنها ۳ امتیاز از ۵ بازی به دست آورده، مرد ایتالیایی برای این که اذهان را از این نتایج منحرف کند، حاضر است طعم اخراج را بچشد و صندلی اتاق کنفرانس را به کناری پرت کند و در مصاحبه‌هایش از هر کسی ایراد بگیرد و مسئولیت باخت‌ها را به گردن هر کسی جز خودش بیندازد. باشگاه سپاهان در پایان یک بازی که کاپیتان تیم‌شان در نیمه اول روی اشتباه مسلم داور از زمین مسابقه اخراج نشد و شدت اشتباهات از تحمل بازیکن صبور و با اخلاقی مثل وحید امیری هم بیشتر بود، از داور مسابقه و باشگاه پرسپولیس شکایت کرده است. کالدرون در کنفرانس‌های خبری‌اش از این می‌گوید که فلان تیم بیشتر خرج کرده و وزارت ورزش بین فرزندانش فرق می‌گذارد؛ بدون این که توجه داشته باشد که خودش یکی از گران‌ترین تیم‌های تاریخ ایران را دارد و ستاره‌های بزرگی مثل ترابی و بیرانوند، احتمالا گران‌ترین ایرانی‌های لیگ برتر هستند.

اشتباهات داوری، در هفته‌های ابتدایی گریبان تمام تیم‌ها را گرفته، هر ناظری می‌تواند ببیند که کیفیت داوران فوتبال ایران بسیار پایین است و روی کیفیت و حتی نتایج مسابقات اثرگذار است اما مربی‌های چند میلیاردی لیگ برتر سعی می‌کنند خودشان را به ندیدن بزنند و این‌طور وانمود کنند که این اشتباهات تنها به ضرر آنها بوده و بقیه نفع برده‌اند. مشخص است که افرادی مثل کالدرون و استراماچونی اطلاعات زیادی در مورد فوتبال ایران ندارند و حرف‌های‌شان تکرار طوطی‌وار جملاتی است که به آنها دیکته شده. امیر قلعه‌نویی هم که استاد بازی‌های روانی است. اما چرا مربیانی با این سطح دانش فنی که می‌توانند در زمین هر کاری بکنند، باید این‌ قدر متوسل به بازی روانی باشند؟ این خاصیت فوتبال ایران است که فنی‌ترین‌ها را هم در خودش ذوب می‌کند و تبدیل به حاشیه‌ساز می‌کند؟ آیا وقت آن نرسیده با اعمال تغییراتی از «بالا»، سر و سامانی به این فوتبال بدهیم؟»

منبع روزنامه اعتماد