" رهایم نکن " و باز هم غافلگیری سیما

سریال ، نه عنوان مناسبتی به خود می گیرد ؛ نه حتی ظواهری مثل نماز و اذان را ( به جز قسمت آخر ) در خود نشان میدهد تا به کلی از حال و هوای بیننده روزه گیر دور بیفتد .

بازرسی‌های افسر نگهبان از حاج رسول ، که می‌توانست نقطه ی عطف داستان باشد ؛ آن قدر کش دار و اعصاب خرد کن در آمده که کاملاً گیجی و سردرگمی نویسنده را فریاد می کند .

 دروغ های او خیلی بیشتر از بی تفاوتی های امیر ، ذهن مخاطب را میکوبد .

فیلمنامه نویس به اشتباه می کوشد از کنار شخصیت له شده و غیر کنترل گر "جهان " شخصیت از دست رفته و ناقص حاج رسول را بازسازی نماید ؛ تا بلکه دستگیر قسمت ماورایی آخر شود و بالاخره داستان را در ۲۹ قسمت درز بگیرد .

در مجموع  نویسندگی شتابزده ، دیالوگ های پراکنده ، دست رشته کردن داستان از رسول به فرناز و سپس به جهان ، عدم ارتباط عاطفی ، کلامی ، نگاهی شخصیت‌ها ؛
عدم پاسخ به چرایی خیانت عاطفی و مالی رسول به اطرافیان در سنین جوانی ، خواب و خمودی شخصیت‌ها به جای ریتم و تمپو ی لازم برای پیشبرد طبیعی داستان ، همه و همه ملاط یک قورمه سبزی جا نیفتاده است که به خورد مردم داده میشود .

 
  حمیده سادات جعفری