۲۲ شهريور ۱۳۹۸ - ۲۳:۴۸

بیماری اختلال دو قطبی چیست؟

بیماری اختلال دو قطبی چیست؟
اختلال دوقطبی یا افسردگی شیدایی نوعی اختلال خلقی است. افراد مبتلا به این بیماری دچار تغییرات شدید خلق می‌شوند. اختلال دو قطبی به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیدا می‌کند.
کد خبر: ۹۳۳۱
تعداد نظرات: ۲ نظر
بیماری اختلال دوقطبی در اغلب موارد با افسردگی اشتباه گرفته می‌شود، اما تفاوت‌های آشکاری با افسردگی دارد و به مراتب خطرناکتر از آن است.

این اختلال تا حدودی حالت ژنتیکی دارد و در خانواده فرد مبتلا موارد دیگری از ابتلا به این بیماری یا سایر بیماری‌های روانی وجود دارد، زمان شروع آن معمولا در دوران نوجوانی است و همزمان با افزایش سن بیماری توسعه پیدا کرده و در بزرگسالی علائم بیماری به اوج می‌رسد.
 
بیماری اختلال دو قطبی

در اثر پیشرفت بیماری و عدم درمان آن، فرد دچار جنون ادواری و رفتار‌های پرخاشگرانه، گیجی، بی قراری، خواب کم، خشم‌های ناگهانی، احساس غم و اندوه دائمی، نوسانات خلقی و افسردگی حاد می‌شود که می‌تواند سبب تمایل وی به خود کشی و پایان دادن به زندگی شود.

نوجوانان مبتلا به این اختلال معمولاً مشکلات دیگری از جمله افسردگی، جنون، بیش فعالی، اضطراب و تمایل به مصرف مواد مخدر و استعمال سیگار را نیز دارند.

کارشناسان با بررسی بر روی نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به اختلال دوقطبی دریافتند بیش از ۶۰ درصد از آن‌ها دچار سوء مصرف مواد مخدر و استفاده از سیگار هستند که این باعث کند و بی اثر شدن روند درمانی در آن‌ها می‌شود.

فرد مبتلا به این بیماری دچار نوسانات خلقی شدید است و دریک لحظه از حالت شاد و خوشحال به حالت ناراحت و عصبی تغییر می‌کند به همین علت نام این بیماری اختلال دو قطبی است، زیرا فرد به طور ناگهانی ۱۸۰ درجه تغییر در رفتار خود می‌دهد، تغییرات در خواب و بی خوابی‌های چند روزه یکی دیگر از علائم این بیماری است.
 
بیماری اختلال دو قطبی


این بیماری دو فاز دارد در حالت شیدایی و خوشحالی غیر عادی فرد علائم زیر را دارد:


خوشحالی بیش از حد، امیدواری و هیجان بی حد و حصر

تحریک پذیر بودن، عصبانیت و داشتن رفتار‌های خصمانه

بی قراری

تند و بلا انقطاع حرف زدن

افزایش انر‍‍ژی و بی نیازی به استراحت

بالا رفتن توان عاطفی و احساسات عاشقانه به نحوی خطرناک

مصرف مواد مخدر


در فاز حالت غمگین و ناراحت فرد علائم زیر را دارد:


غمگین بودن برای روز‌های طولانی

از دست دادن انر‍ژی

احساس ناامیدی و بی ارزشی، ضعف اعتماد به نفس

مشکل برای تمرکز بر کار‌ها

عدم توانایی تصمیم گیری

کج خلقی

نیاز به خواب و ساعت‌های زیاد را به حالت خواب به سر بردن

تغییرات در اشتها و بی اشتهایی شدید یا در عوض تمایل به خوردن بی حد و حصر که منجربه اضافه وزن شدید می‌شود

داشتن افکار منفی و تمایل به خودکشی

اقدام به خود کشی


برای درمان بیماری فرد حتماً باید تحت نظر متخصص قرار داشته باشد، معمولاً برای درمان این اختلال از سه دسته دارو استفاده می‌شود: دارو‌های تثبیت کننده خلق و خو، دارو‌های ضد روان پریشی و دارو‌های ضد افسردگی که می‌توانند بیماری فرد را کنترل کنند.

در برخی مواقع پزشک برای درمان و کنترل علائم از دارو‌های استفاده شده برای درمان بیماری صرع نیز استفاده می‌کند، همچنین دارو‌های ضد روان پریشی حاوی لیتیوم می‌توانند اثرات مفیدی بر روحیه بیمار بگذارند.

البته در صورت مصرف بیش از حد دارو امکان مسمومیت و یا اوج گرفتن علائم بیماری وجود دارد و به همین دلیل متخصصان هشدار می‌دهند فرد بیمار تنها تحت نظر پزشک از دارو استفاده کند و از کم یا زیاد کردن دوز دارو‌ها جداً خودداری کند، زیرا می‌تواند عواقب سنگینی به همراه داشته باشد.

هرچه بیماری زودتر تشخیص داده شود روند درمان و پاسخ به دارو‌ها سریعتر انجام شده و امید به زندگی سالم و طبیعی در بیمار افزایش می‌یابد.
 
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان / ۵۹۵۳۸۴۴
ارسال نظرات
انتشار نظرات حاوی توهین، افترا و نوشته شده با حروف (فینگلیش) ممکن نیست.
نظرات مخاطبان
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
ناشناس
|
Israel
|
۱۰:۵۷ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۳
اگر سرطان بدن رو میخوره این بیماری روان ادمها رو میخوره. وحشتناکه
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۶:۰۷ - ۱۳۹۹/۰۷/۲۶
در سن چهل و پنج سالگی بیماری من تشخیص داده شد بعد از اینکه همه عمرم تلف شد چون در فرهنگ ما رفتن بپیش روان پزشک یک ننگ است و کسی را که دچار افسردگی مس شود همه طرد می کنند
خواهشا مواظب بچه ها واطرافیانتان باشید و مراجعه به روانپزشک را مثل رفتن پیش دندانپزشک و دیگر پزشکان عادی بدانید
گزارش خطا
تازه ها