۱۰۰ روز تعطیلی به خاطر مایع دستشویی!
تماشای این مسابقه اما برای هواداران سخت‌ترین کار ممکن بود؛ چرا‌که با تغییرات اعمال‌شده در لیگ برتر، بلیت‌فروشی دستی کاملا از میان برداشته شده و بلیت‌ها فقط به‌صورت اینترنتی به فروش می‌رسد. جالب اینجاست که سایت فروش بلیت برای این بازی تا صبح پنجشنبه، یعنی روز انجام مسابقه بسته بود و تازه ساعت 8صبح با کمترین اطلاع‌رسانی ممکن شروع به‌کار کرد. به علاوه طبقه دوم ورزشگاه هم به‌دلیل عدم‌نصب گیت‌های الکترونیکی قابل استفاده نبود و مردم فقط حق داشتند روی سکوهای پایین بنشینند. به همین دلیل استقبال خوبی از افتتاحیه لیگ نوزدهم به عمل نیامد و در همین شرایط هم برخی هواداران که بدون خرید اینترنتی به استادیوم مراجعه کرده بودند و وابسته به جایی هم نبودند، با سرگردانی در محوطه مقابل ورزشگاه می‌چرخیدند تا بلکه راهی برای ورود پیدا کنند. چیزی که موقع ورود به استادیوم نظرمان را جلب کرد، تغییر گیت‌های جلوی در بود؛ جایی که باید از نرده‌های آهنی پیچ در پیچ عبور می‌کردیم و خودمان را به بارکدخوان می‌رساندیم. بعضی از این مسیرهای سردرگم‌کننده، به کیوسک‌های تعطیل می‌رسیدند، اما آقایان به‌خودشان زحمت نداده بودند به مردم بگویند از آن دالان‌ها وارد نشوند. در نتیجه جماعتی که به کیوسک‌های غیرفعال بر خورده بودند، ناچار بودند به شکلی تحقیرآمیز از زیر یا بالای نرده‌ها وارد دالان‌های کناری شوند. در حقیقت آنها تحقیر می‌شدند، چون مسئولان برگزاری بازی در اطلاع‌رسانی ضعیف عمل کرده بودند. عادلانه است، نه؟
وارد سکوها که شدیم، هیچ‌چیز تازه‌ای ندیدیم که به تعطیلی 3ماهه و تعویق 20روزه لیگ بیارزد. فقط برخی روشویی‌های جایگاه ویژه نو شده بود که حتی همین پوئن هم شامل دیگر جایگاه‌ها نمی‌شد. برای اینکه مدیون از دنیا نرفته باشیم، باید به ورود سرافرازانه «مایع دستشویی» به ورزشگاه هم به‌عنوان یک دستاورد ملی اشاره کنیم. بعد از چند سال نوشتن، بالاخره دوستان دست به جیب شدند و مایع دستشویی خریدند، فقط معلوم نیست اگر مخازن خالی شود، دوباره شارژ خواهد شد یا نه. تا از بحث شیرین دستشویی خارج نشدیم، این نکته را هم اضافه کنیم که یکی دو‌تا از توالت‌های ضلع جنوبی ورزشگاه غیرقابل استفاده بود که وقوع این مسئله در همان هفته اول لیگ، احتمالا یک رکورد بین‌المللی است!
بر‌خلاف همه وعده‌ها در مورد جا‌گرفتن دقیق تماشاگران روی صندلی‌های شماره‌دار، مطلقا خبری از این موضوع نبود و مثل همیشه هر‌کسی هر کجا دوست داشت، مینشست. گیت‌های ورودی جایگاه ویژه اصلا فعال نبود و تماشاگران بدون ارائه بلیت به‌راحتی وارد آن می‌شدند.بعد از پایان نیمه اول و با توجه به اینکه پرسپولیس در نیمه دوم باید از شمال به جنوب می‌زد، صدها نفر از هواداران این تیم از ضلع شمالی به طرف مقابل کوچ کردند تا پشت دروازه پارس‌جنوبی جم جا بگیرند. درحالی‌که درهای بین جایگاه‌ها در تونل بسته بود، درهای پایین سکوها باز بود و مردم به‌راحتی از آنجا تردد می‌کردند. توجه داشته باشید این همان تماشاگرانی بودند که قرار بود فقط براساس شماره صندلی پذیرش شوند. بعد هم که پرسپولیس با تک‌گل ترابی روی همان دروازه، برد اول فصل را به دست آورد و کار تمام شد، گروهی از مردم که منتظر برگزاری جشن پیروزی با تشویق ایسلندی بودند، چند دقیقه‌ای روی سکو معطل شدند، اما خروج سریع کالدرون از زمین نشان داد او اصلا در جریان این سنت نیست. به‌دنبال او، بقیه بازیکنان هم رفتند و قصه میزبانی اول آزادی در فصل جدید به پایان رسید؛ بی‌آنکه کسی بفهمد چرا این همه وقت لیگ را تعطیل کردند و مثلا چه اصلاحی قرار بود صورت بگیرد.
دست بوقچی‌ها کوتاه شد؟
نکته‌ای که با الکترونیکی شدن بلیت ورزشگاه به چشم آمد عدم‌حضور لیدرهای پرسپولیس در ورزشگاه بود. لیدرهای این باشگاه که معمولا عادت داشتند بدون تهیه بلیت وارد ورزشگاه شوند این بار با ممانعت مسئولان ورزشگاه روبه‌رو شدند و اجازه حضور به آنها داده نشد تا از این به بعد برای ورود بلیت خریداری کنند.
کارت ملی طلایی!
یکی از اتفاقات جالب نخستین رونمایی از گیت‌های الکترونیکی بلیت این بود که برخی تماشاگران مدعی شده بودند با وجود عدم‌خرید بلیت، کد ملی آنها در جلوی گیت مجوز ورود گرفت! این اتفاق باعث شد تا خبرنگار همشهری هم با کارت ملی خود به گیت ورودی برود و جالب اینکه بدون اینکه بلیتی خریداری کرده باشد مجوز حضور در ورزشگاه برای کارت ملی او صادر شد.
خسارت به گیت به‌خاطر بی‌نظمی
شاید مهم‌ترین اتفاق در نخستین رونمایی از گیت‌های بلیت در ورزشگاه آزادی زمانی بود که گروهی از هواداران با شکستن یکی از گیت‌ها بدون بلیت وارد ورزشگاه شدند. این گروه از هواداران بعد از تعلل زیاد در ورزشگاه با عصبانیت این اتفاق را رقم زدند تا بتوانند بازی پرسپولیس را تماشا کنند.
