رازهای جذابیت «پایتخت» به روایت کارگردان

احترام به خرده‌فرهنگ‌ها

از سوی دیگر، استفاده درست و به‌جا از گویش و لهجه اقوام و محترم شمردن خرده فرهنگ‌ها و تکیه به آداب و رسوم بومی و محلی و احیای فرهنگ یک منطقه، گویی دنیای جدیدی برای مخاطب گشوده می‌شود و با رنگ و بویی تازه، فارغ از فضا‌های سرد و بی‌جان آپارتمان‌ها و ازدحام و خشونت شهری و عوارض مدرنیته، طبیعت زیبای شمال را به نمایش می‌گذارد و چشم‌نوازی می‌کند.

تکیه به موسیقی اقوام و معرفی نمودن آوا‌های محلی و ساز‌های بومی که مهجور مانده‌اند نیز دیگر علت حال خوب مخاطبین از دیدن «پایتخت» است. سبک زندگی خانواده معمولی، لباس پوشیدنشان، صداقت و راحتی در گفتارشان، سر سفره دور هم نشستن‌شان و تزئیات و وسایل ساده، ولی تمیز و خوش‌رنگ و لعابشان نیز مخاطب را به این فکر می‌پندارد که چقدر این خانواده آشنا و ملموس به نظر می‌رسد. گویی دارند همسایه بغلی‌شان و یا همکارشان و یا ... را می‌بینند.

انتخاب درست بازیگران و عوامل

انتخاب درست بر اساس توانمندی‌های بازیگران برای نقش‌های مختلف و تسلط آن‌ها به گویش بومی و کردار و رفتار متناسب با سطح زندگی و طبقه متعلق به آن، از دیگر مواردی است که «پایتخت» را باورپذیر کرده است.

مسائل فنی، تصویر، نور، صدا، صحنه‌آرایی و لباس، گریم و تیپ‌سازی شخصیت‌ها، دیالوگ‌های محاوره‌ای و در عین حال با نمک و فراهم‌سازی آنچه که فیلمنامه برای ساخت نیاز دارد، توسط عوامل تهیه و تولید و بعد از تولید، تدوین خوش‌ریتم، موسیقی فولکلور جذاب بومی و... همگی در خدمت ارائه یک سریال به ظاهر ساده و معمولی، ولی درواقع به شدت سخت و دشوار است.