سن جدید بازنشستگی با تایید شورای نگهبان امروز به تایید رسید. سن بازنشستگی در ایران چقدر شد؟ افزایش سن بازنشستگی به ۳۵ سال یکی از طرح های جنجالی بود که با وجود نارضایتی های مردم بالاخره نهایی شد. در این مطلب به جزییات سن بازنشستگی جدید از سال ۱۴۰۳ و تحلیل هایی در این زمینه میپردازیم.
فارس نوشت: رئیس مجلس شورای اسلامی درباره ابهامات به وجود آمده توضیح داد که سقف افزایش سنوات خدمتی برای آقایان «حداکثر۳۵ سال یا ۶۲ سال سن» است و سقف سن بازنشستگی برای خانمها ۵۵ سال است.
روابط عمومی مجلس نیز اعلام کرد که براساس مصوبه مجلس، میزان افزایش سنوات خدمت پلکانی است و بیشتر افراد در حد چند ماه به سنوات خدمتشان اضافه میشود و افرادی که بهتازگی شروع به کار کنند به میزان سنوات خدمت آنها حداکثر ۵ سال اضافه میشود.
۱. بیمه پردازانی که ۲۸ تا ۳۰ سال سابقه خدمت دارند به سنوات اشتغال آنها برای بازنشستگی اضافه نمیگردد.
۲. بیمه پردازانی که ۲۵ تا ۲۸ سال سابقه خدمت دارند به سنوات اشتغال آنان به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی دو ماه اضافه میگردد.
۳. بیمه پردازانی که ۲۰ تا ۲۵ سال سابقه خدمت دارند به سنوات اشتغال آنان به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی سه ماه اضافه میگردد.
۴. بیمه پردازانی که مطابق قوانین ۱۰ تا ۲۰ سال سابقه خدمت دارند به سنوات اشتغال آنان به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی چهارماه اضافه میگردد.
۵. بیمه پردازانی که مطابق قوانین تا ۱۰ سال سابقه خدمت دارند به سنوات اشتغال آنان به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی پنج ماه اضافه میگردد.
هادی طحاننظیف امروز در نشست خبری از تایید مصوبه مجلس برای افزایش سن بازنشستگی خبر داد و گفت: این مصوبه خلاف موازین شرع و قانون اساسی شناخته نشد.
نمایندگان در جلسه علنی نوبت صبح (یکشنبه ۲۸ آبان) مجلس شورای اسلامی در جریان بررسی جزئیات لایحه برنامه هفتم توسعه، با بند الحاقی ماده ۲۹ این لایحه یعنی افزایش سن بازنشستگی موافقت کردند.
میزان نوشت: بر این اساس بیمهپردازانی که ۲۵ تا ۲۸ سال سابقه خدمت دارند به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی ۲ ماه به سنوات اشتغال آنها اضافه میشود، این افزایش برای افرادی با سابقه ۲۰ تا ۲۵ سال به ازای هر سال سه ماه، برای افرادی با ۱۰ تا ۲۰ سال سابقه خدمت به ازای هر سال چهار ماه و برای بیمهپردازانی که تا ۱۰ سال سابقه خدمت دارند به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی پنج ماه خواهد بود. طبق این مصوبه به سنوات اشتغال بیمه پردازانی که ۲۸ تا ۳۰ سال سابقه خدمت دارند عددی اضافه نخواهد شد.
طبق تبصره این مصوبه اگر فرد شاغلی در حال حاضر با سابقه ۵ ساله سی و پنج سال سن داشته باشد و با این مصوبه سن بازنشستگیاش از ۶۰ سالگی به حدود ۷۰ سالگی برسد بیش از ۶۲ سال خدمت نخواهد کرد و اجرای این مصوبه مشروط بر آن است که سن بیمهشده در زمان بازنشستگی برای مردان از ۶۲ سال و برای زنان از ۵۵ سال بیشتر نباشد.
محسن زنگنه سخنگوی کمیسیون تلفیق برنامه هفتم توسعه درباره ابهامات این مصوبه گفته بود: سقف سنواتی برای افرادی که در سالهای اولیه استخدام خود هستند ۳۵ سال است.
وی تاکید کرد: این اختیار را به کارمندان دادهایم که اگر بخواهند پس از ۳۰ سال بازنشسته شود، بدون توجه به سن ۶۲ سال تقاضای بازنشستگی دهد و دستگاه مربوطه باید با این درخواست موافقت کند.
فارس نوشت: زنگنه سخنگوی کمیسیون تلفیق برنامه هفتم توسعه در این باره میگوید از سال ۱۴۰۳ اجرایی میشود، یعنی برای کسانی که ۲۸ و ۲۹ سال خدمت کرده اند، هیچ تغییری اتفاق نخواهد افتاد.
بر اساس آن چه در بند الحاقی بند خ ماده ۲۹ لایحه آنده این تصمیم به منظور «کاهش ناترازی صندوقهای بازنشستگی و تقویت توان صندوق ها» گرفته شده است. از سوی دیگر طبق گزارش مرکز پژوهشهای مجلس شواری اسلامی سن امید به زندگی در ایران از سال ۱۳۳۰ تا به امروز از ۴۶ سال به ۷۶ سال افزایش پیدا کرده، در حالی که طی همین سالها متوسط سن بازنشستگی از ۵۷ سال به ۵۱ سال کاهش یافته است؛ فاصله سن بازنشستگی تا امید به زندگی که عاملی تعیین کننده در میزان سالهای دریافت مستمری توسط مشترکان صندوق بیمهای و هزینههای آن محسوب میشود، از منفی ۱۰ سال در سال ۱۳۳۰ به حدود مثبت ۲۵ سال در سال ۱۳۹۹ رسیده است.
به عبارت دیگر سن بازنشستگی که ۱۰ سال بزرگتر از سن امید به زندگی بوده است اکنون ۲۵ سال کوچکتر از آن است.
بیشتر بخوانید: زنان خانه دار چگونه خود را بیمه کنند؟ + نحوه محاسبه مبلغ و شرایط پرداخت
«جلوگیری از انفجار بمب ساعتی» یا «تصمیم غیرمنطقی»؛ اینها عناوینی است که برخی در خصوص مصوبه جدید افزایش سن بازنشستگی انتخاب کردهاند؛ مصوبهای که سوالاتی را هم در ذهن شهروندان به وجود آورده است.
میزان نوشت: محمد کعب عمیر، درباره مصوبه افزایش سن بازنشستگی توسط مجلس گفته: چالش اولیه کشور بحث بیکاری است و این مصوبه افزایش سن بازنشستگی بر خلاف این موضوع است.
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس گفت: از سویی مشکلاتی مانند بحران صندوقهای بازنشستگی با کاهش خروجی در این طرح تا حدودی برطرف خواهد شد؛ بسیاری از صندوقهای بازنشستگی اوضاع بحرانی را پشت سر میگذرانند که لازم است یک پشتیبان برای آنها ایجاد شود. وی با بیان اینکه افزایش سن بازنشستگی دارای مزایا و معایبی است ادامه داد: افزایش سن بازنشستگی استخدام جدید و ایجاد اشتغال را کاهش میدهد.
به گزارش ایسنا، فراموش نکنیم بحرانهای صندوقهای بازنشستگی علاوه بر بحث «افزایش سن امید به زندگی» که رابطه مستقیمی با افزایش سالهای بیمهپردازی و مستمریبگیری دارد، ناشی از بدهی چند دههای دولتها به این صندوقها، استفاده از نیروی کار خارجی فاقد پوشش بیمهای، واردات و قاچاق بیرویه کالا، کاهش رشد اقتصادی و سرمایهگذاری در دهه گذشته، تحریمهای ظالمانه و ... است؛ این در حالیست که انجام «اصلاحات پارامتریک» بیمهای قبل از انجام «اصلاحات سیستماتیک» در سالهای آتی، با ایجاد مشکلاتی میتواند چنین مصوباتی را با مشکل مواجه کند.
علی حیدری، کارشناس حوزه رفاه و تامیناجتماعی ضمن یادآوری اینکه در دنیا متناسب با شرایط اقتصادی، اجتماعی و جمعیتی اصلاحات خاص بیمهای صورت میگیرد به مصوبه دیگر مجلس که اخیرا تصویب شده اشاره کرد و به ایسنا گفت: مجلس در مصوبه اخیر خود برای برقراری مستمری بازنشستگی میانگین حقوق دو سال آخر را مبنای برقراری حقوق و مستمری قرار داد.
حال آنکه بسیاری کشورها برای اینکه مانع سواری رایگان بیمهشدگان شوند و یا تشویق کنند افراد را جهت مشارکت بیمهای، به سوی «تمام شماری» حرکت کرده و یا «سنوات» بیشتری را جهت برقراری مستمری در نظر میگیرند، اما باید این را نیز در نظر گرفت که این کشورها نرخ تورم خیلی پایین و در حد ۱ و ۲ و نهایتا ۳ دارند لذا طبیعتا در یک چنین ساختاری اگر میانگین سنوات مختلف را در نظر بگیریم، فرد چندان متضرر نمیشود، اما در کشور ما با توجه به نرخ تورم اگر میانگین سنوات را افزایش دهیم با توجه به نرخ تورم بالایی که طی سالهای گذشته ایجاد شده، فرد متضرر میشود مگر اینکه میانگین سوابق مورد محاسبه قرار گیرد تا اینگونه اثر تورم با ضریبی تقریبی از بین برود بنابراین انجام اصلاحات امری شایسته است، اما باید با شرایط اقتصادی و اجتماعی کشورمان نیز منطبق باشد.
این کارشناس در ادامه این گفتگو به دیگر تناقضات مصوبه مجلس اشاره کرد و به ایسنا گفت: در فصولی از برنامه هفتم به موضوع تامین اجتماعی ورود شده مثلا دو شغل دیگر نیز جزو مشاغل سخت و زیانآور معرفی شد و یا قانونی جدیدا تصویب شده که بر اساس آن سابقه بیمهپردازی روستاییان و عشایر کاهش مییابد؛ اینها با بند اصلاحات پارامتریک نمایندگان در خصوص افزایش سن بازنشستگی و ایجاد سنوات اشتغال در تناقض است.
وی حتی از نظر شکلی این بند از برنامه هفتم که توسط نمایندگان به تصویب رسیده و به بحث افزایش سن بازنشستگی میپردازد را هم دارای ایراد «شکلی» دانست و ادامه داد: به این بند حتی از نظر «محتوایی» هم ایراد وارد است؛ چرا که ادبیات آن ادبیات بیمهای نیست و در درونش تناقض وجود دارد؛ در بند یک تا ۵ ماده ۲۹ گفته شده افراد بنابر سنوات خود چند ماهی باید بیشتر اشتغال داشته باشند تا بازنشسته شوند، اما در تبصره ۵ همین بند گفته «دستگاهها اگر به نیروی خود نیاز نداشتند، میتوانند وی را زودتر و بدون رعایت چهار بند دیگر بازنشسته کنند»؛ یعنی اصلاحات پارامتریک با نظر رییس سازمان و دستگاه میتواند کنار گذاشته شود.
حیدری ادامه داد: همچنین در بند ۶ ماده ۲۹ برنامه هفتم گفته شده «بازنشستگی افرادی که خودشان تقاضای بازنشستگی دهند، بدون رعایت بند ۱ تا ۵ این ماده بلامانع است» به عبارت دیگر افراد میتوانند با تقاضای خودشان زودتر از موعد بازنشسته شوند؛ چنین بندهایی عملا قانون را شُل کرده؛ اصلاحات پارامتریک که دیگر نمیشود «اختیاری» باشد، لذا بند تبصرههای ۵ و ۶ عملا بند «ه» این ماده برنامه هفتم را از حیض انتفاع خارج کرده است در حالیکه در حال حاضر بیمهشدگان باید حداقل ۲۵ و ۳۰ سال سابقه داشته باشند تا بازنشسته شوند.
نکته جالب دیگر اینکه نوشته شده «حقوق بازنشستگی آنان مطابق این سند برقرار خواهد شد» در حالیکه اینجا سندی نداریم؛ لذا معلوم است که این متن از جایی و یا زیرمجموعهای از احکام برداشته و به این بخش برنامه هفتم الصاق شده است.
به گفته این کارشناس استفاده از ادبیات کارگزینی، پرسنلی و امور اداری در بندهای یک تا ۵ ایراد دیگر وارده است چرا که نشان میدهد تدوین کنندگان این طرح فرق بین بازنشستگی با «بیمه بازنشستگی» را متوجه نبودند چرا که بازنشستگی یکی از حالات استخدام است که فرد پس از مدتی و سالها، ازکارافتاده، اخراج، بازنشسته، بازخرید و یا فوت میکند لذا بازنشستگی یکی از حالات استخدام است؛ اما در بندهای برنامه نوشته شده «سابقه خدمت» و عنوان شده بیمه پردازانی که مثلا ۲۵ تا ۲۸ سال سابقه خدمت دارند به سنوات اشتغال آنها به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی دو ماه اضافه میشود.
حال آنکه در ادبیات بیمهای به «اشتغال» و «سنوات اشتغال» کاری نداریم بلکه صرفا «بیمهپردازی» مهم است؛ ممکن است فردی شاغل نباشد، اما سالها بیمه پرداز بوده و یا چند میلیون هستند که اشتغال دارند، اما بیمه نشدهاند. یا در مورد بیمهشدگان اختیاری، ما کاری با اشتغال و سنوات اشتغالشان نداریم.
حیدری با بیان اینکه حتی بر اساس مصوبه نمایندگان مجلس هر کسی دیرتر سرکار برود اصلاحات پارامتریک کمتر به آن اصابت میکند توضیح داد: یعنی کسی که درس میخوانده و دیرتر و مثلا در ۳۵ سالگی سرکار رفته، چون سابقه اشتغالش کمتر میشود در نتیجه اصلاحات پارامتریک کمتر به وی اصابت کرده و در نتیجه از این مصوبه منتفع میشود از این رو عنوان میشود مصوباتی از این دست باعث «کاهش میل افراد به اشتغال» میشود، چون سن چنین افرادی بالاست و جزو ریسکهای گزینشی هستند، میخواهند با سابقه کمتر و صرفا بدلیل سن بالا، از بازنشستگی برخوردار شوند، چون دو سال آخر را هم در برقراری میانگین حقوق لحاظ میکنند، پس دریافتیشان خیلی کم نمیشود.
وی با اشاره به تجربه کشورهایی همچون یونان، شیلی و آرژانتین که سالها پیش بدون ایجاد نظام چند لایه یک مرتبه به سمت خصوصی سازی تامین اجتماعی و اصلاحات بیمهای رفتند گفت: این کشورها بعد از مدتی متوجه شدند که هم فقرشان افزایش یافته و هم تنشهای اجتماعی آنها زیاد شد و مشکلات زیادی از لحاظ فضای کسب و کار برایشان ایجاد شد لذا مجبور شدند برگردند و قوانین بیمهای خود را مجددا اصلاح کنند. ما نیز، چون این زیر ساخت را نداریم اگر بخواهیم اینکار را انجام دهیم مشکلات و مقاومتهایی ایجاد میشود مگر اینکه نظام چند لایه تامیناجتماعی را پیاده کرده، پایگاه ثبتی و اطلاعاتی ایجاد، سطح بندی لایه بیمهای و امداد و حمایت را تشکیل دهیم.
حیدری یادآور شد: کشورهایی که سن بازنشستگی را افزایش دادند این تصمیمشان صرفا جهت پایداری صندوقها و جلوگیری از بحران آنها نبوده بلکه میخواستند جمعیت فعال خود را حفظ و مشارکت اجتماعی را بالا ببرند و اینگونه افراد بیشتر احساس مفید بودن در جامعه داشته باشند، اما این را در نظر بگیرید در کشور ما ضریب مشارکت اقتصادی که شاخصی جهانی است و غالبا بالای ۶۰ و ۷۰ است، حدود ۴۰ است؛ یعنی مشارکت اقتصادی پایین است و به جمعیت غیر فعال ما نیز یک میلیون نفر اضافه شده است؛ از طرف دیگر جمعیتمان رو به سالمندی میرود.
دنیا برای مقابله با پدیده سالمندی به سمت ارائه پوششهای بیمهای جهت مراقبت از سالمندان و ارائه بیمههای مراقبتهای طولانی مدت برای سالمندان رفته حال آنکه ما داریم بحث افزایش امید به زندگی و سالمندی را فقط از منظر کاهش بحران صندوقها مطرح میکنیم. بسیاری از کشورهای اروپایی شاخصی برای امید به زندگی تعریف کردهاند که سن بازنشستگی تا امید به زندگی فاصلهای ۱۲ تا ۱۴ ساله بیشتر نداشته باشد چون، نظام چند لایه تامیناجتماعی دارند.
وی با تاکید بر اینکه در تصمیمگیری درباره قوانین بیمهای صندوقها باید سه جانبهگرایی رعایت و با حضور شرکای اجتماعی صندوقها صورت گرفته و محاسبات بیمهای در آنها رعایت شود خاطر نشان کرد: نه اینکه چنین باشد که در کمیسیونی و یا در صحن مجلس نمایندهای متنی را مطرح میکند و بعد تصمیمگیری و تصویب میشود؛ چنین تصمیماتی بدون محاسبات بیمهای و مطالعه اثرات آن، مشکلاتی ایجاد میکند. این متنها با ابهاماتی که دارد باعث میشود حتی عدهای تصمیمبگیرند زودتر بازنشسته شوند و یا اصلا بیمهپردازی نکنند.
گردآوری: تابناک جوان