بیرانوند؛ از نان شب واجب‌تر!
به گزارش تابناک جوان ،روزنامه شرق نوشت: «پرسپولیسی‌ها این روزها سرگرم و گرفتار انتخاب سرمربی هستند؛ گابریل کالدرون را بعد از روزها مذاکره در ترکیه انتخاب کرده‌اند و قرار است به جای برانکو، از این به بعد روی نیمکت بنشانند. آنها آن قدر گرفتار آوردن مربی بوده‌اند که یادشان رفته یکی مهم‌تر از برانکو هم دارد از کفشان می‌رود؛ علیرضا بیرانوند. دروازه‌بان ۲۶ ساله و ملی‌پوش سرخ‌های تهرانی در سه فصل اخیر آن قدر برای پرسپولیسی‌ها خوب کار کرده است که نمی‌توان به این سادگی از اهمیت و تأثیرش در موفقیت‌های این تیم تهرانی گذشت. درست است که بیرانوند به‌واسطه ساده‌دلی قراردادی بلندمدت و تا سال ۱۴۰۰ با پرسپولیس امضا کرده، ولی الان یکی، دو فصل است مشتری خارجی دارد و می‌خواهد از ایران و صدالبته باشگاه پرسپولیس دل بکند اما مسئولان باشگاه برای علیرضا اولویتی که قائل نیستند هیچ، بعضی با بی‌توجهی به خواسته‌های او، مسیر خروج از باشگاه را برایش هموارتر هم کرده‌اند.
بیرانوند سه پیشنهاد برای فصل جدید دارد که یکی از بلژیک است، یکی از اسپانیا و دیگری هم از ژاپن. اگر چه آن اوایل او دغدغه سفر به اروپا را داشت و می‌خواست برای پیشرفت‌کردن راهی فوتبال اروپا شود اما حالا فیلش یاد ژاپن کرده و می‌خواهد برود کنار دست آندرس اینیستای معروف در ویسل‌کوبی ژاپن بازی کند. تیم ژاپنی که سه فصل می‌شود ستاره‌های از دور خارج‌شده دنیا (اینیستا، داوید ویا و پودلسکی) را جذب می‌کند، حالا دندان تیز کرده تا یکی از بهترین دروازه‌بان‌های آسیا را به ترکیب خود اضافه کند. آنها می‌خواهند برای علی بیرو دو میلیون دلار هزینه کنند که برایشان قاعدتاً نباید هزینه سنگینی باشد. این طرف ماجرا اما دو میلیون دلار برای علیرضا بیرانوند با توجه به نوسان ارزی کشور، پول هنگفتی است؛ حتی اگر مجبور شود نیمی از آن را به پرسپولیس دهد و حتی اگر ژاپن در قاره اروپا نباشد.
مرغ بیرانوند این روزها یک پا دارد؛ او می‌خواهد ۷۰۰ هزار یورو فسخ قراردادش با پرسپولیس را بدهد و راهی ژاپن شود؛ دست کم لایک‌کردن پست باشگاه ویسل‌کوبی از سوی او در اینستاگرام، چنین موضوعی را به ذهن متبادر می‌کند. با این حال پرسپولیس آن قدر درگیر چاچیچ، کاررا، دبیاسی، لمونیس و کالدرون شده بود که فراموش کرده مرد اصلی‌ای که باید برای حفظ و بقایش تلاش کند، علیرضا بیرانوند، دروازه شماره یک این تیم است.
بیرو، مردی برای تضمین موفقیت
برای پی‌بردن به اهمیت حضور بیرانوند در پرسپولیس و مهم‌تر جلوه‌دادن تداوم حضورش در این باشگاه، باید سری به لیگ برتر پانزدهم زد؛ جایی که سرخ‌های تهران با همین برانکو، درست در روز آخر و فقط با تفاضل گل کمتر، قهرمانی را واگذار کردند. چه کسی است که نداند اگر در آن فصل پرسپولیس دروازه‌بان بهتری داشت که حداقل سوتی‌های کمتری می‌داد، حتی با چند گل خورده کمتر هم می‌توانست قهرمان شود. برانکو چیزی را باید خیلی سریع درست می‌کرد؛ او بیرانوند جوان را از نفت تهران، حتی با وجود گرایش‌های استقلالی‌اش، به پرسپولیس آورد تا سنگر سرخ‌ها را به دستش بسپارد. علی بیرو برای حضور در دروازه پرسپولیس، جوان و کم‌تجربه بود اما در همان اولین فصل حضورش، آن قدر خوب کار کرد که جایی برای حرف‌و‌حدیث نگذاشت؛ ۱۷ کلین‌شیت (بسته‌نگه‌داشتن دروازه) آمار اولین فصل حضور بیرو در پرسپولیس در رقابت‌های لیگ برتر بود. البته او هم دروازه‌بان کاملی در آن فصل نبود و چند بازی ضعیف داشت اما تأثیر شگرفی بر خط دفاعی سرخ‌های تهران گذاشت.
در این میان، عده‌ای هم بودند که نمی‌خواستند نقش بیرانوند را در قهرمانی پرسپولیس بپذیرند. آنها با بیان این که مدافعان پرسپولیس عالی بودند و نیازی به دروازه‌بان شش‌دانگ نداشتند، تلاش داشتند علی بیرو و سیوهایش را به حاشیه ببرند اما فصل بعد منتقدانش نیز طرفدارش شدند. او دوباره در رقابت‌های لیگ برتر با پیراهن پرسپولیس درخشید و باز هم ۱۷ کلین‌شیت را به نام خودش کرد. اوج درخشش او در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا بود که با هفت بار بسته‌نگه‌داشتن دروازه، نه‌تنها پرسپولیس را به فینال لیگ قهرمانان آسیا برد، بلکه با رکورد کلین‌شیت‌های ثبت‌شده در لیگ قهرمانان هم برابری کرد. بیرانوند این بار نه‌تنها در لیگ برتر ایران دست پرسپولیس را گرفت، بلکه کمک زیادی به موفقیت آسیایی این تیم نیز کرد. درست در روزهایی که او در بیشتر رقابت‌های باشگاهی و ملی می‌درخشید، چند پیشنهاد ریز و درشت به دستش رسید تا از پرسپولیس برود، ولی این بار به دلیل شرایطی که باشگاه داشت و از خریدن بازیکن محروم شده بود، تصمیم گرفت به حضورش در پرسپولیس ادامه دهد. ماندن بیرانوند در جمع سرخ‌ها نویدبخش تکرار قهرمانی‌ها بود؛ این بار این دروازه‌بان در ۲۴ مسابقه‌ای که در لیگ هجدهم به میدان رفت، ۱۶ کلین‌شیت داشت و از این نظر صاحب رکورد شد. دروازه‌بان پرسپولیس در مدت زمان دوهزار‌و ۱۶۰ دقیقه‌ای حضورش، ۱۰ گل هم خورد تا به‌طور میانگین هر ۲۱۶ دقیقه یک بار دروازه‌اش باز شده باشد.
می‌شود بیرو را حفظ کرد؟
حالا که تأثیر بیرانوند در موفقیت‌های پرسپولیس انکارناپذیر است، باید به موضوع مهم دیگری پرداخت؛ نمی‌توان درباره این که مدیریت پرسپولیس به بیرانوند بخواهد اجازه رفتن می‌دهد یا نه، نظر قطعی داد چون بر اساس بند قرارداد بیرانوند، او می‌تواند حق فسخش را بدهد و برود اما اگر پرسپولیسی‌ها با او وارد معامله شوند چه؟ ویسل‌کوبی تیم جذابی است؛ تیمی که توانسته اینیستا و داوید ویا را به ژاپن بکشاند، جذابیت‌های زیادی دارد اما موضوع این است که این تیم در قاره آسیاست و شاید به بیرانوند برای رسیدن به سطح اول فوتبال دنیا کمک چندانی نکند. درست است که بیرانوند ۲۶ ساله به عنوان دروازه‌بان هنوز فرصت حضور در فوتبال اروپا را دارد ولی اگر قرار باشد با قراردادی چندساله به ژاپن برود، شاید بشود او را راضی به ماندن در پرسپولیس کرد. البته به شرط آن که مدیران باشگاه سرخ تهرانی نیز حاضر باشند کمی سر کیسه را برای علیرضا شل کنند و او را راضی به ماندن کنند؛ شبیه همان کاری که تمام تیم‌های بزرگ دنیا برای ستاره‌هایشان می‌کنند؛ آنها به محض این که متوجه پیشنهادهای گران‌تر و بهتر به بازیکنانشان می‌شوند، سعی می‌کنند دستمزد بازیکن مدنظر را افزایش دهند و ستاره خود را راضی به ماندن کنند. شاید این حربه برای علیرضا بیرانوند جواب بدهد؛ نه این که بتوان به او یک میلیون دلار داد ولی احتمالاً بتوان با او سر رقم مناسب‌تری به توافق رسید. آمار می‌گوید بیرانوند مهره تأثیرگذاری برای موفقیت‌های پرسپولیس بوده است. شاید اگر نقش او بیشتر از نقش برانکو نبوده، خیلی هم کمتر از برانکو نباشد. شاید قبل از پرداخت هزینه‌های هنگفت برای سرمربی، حفظ علیرضا برای پرسپولیسی‌ها از نان شب واجب‌تر باشد.»
انتهای پیام
