نام اولین کشوری که از هواپیما در جنگ استفاده کرد در طول تاریخ ثبت شده است. این اتفاق در خلال جنگ جهانی اول رخ داده است که ماجرای آن را شرح خواهیم داد.
راسخون نوشت: وقتی برادران رایت در روز ۱۷ دسامبر ۱۹۰۳ در کیتی هاوک واقع در کارولینای شمالی آمریکا، نخستین پرواز با هواپیمای موتور دار را انجام دادند، هیچکس تصور آنرا نمیکرد که این وسیله نوظهور و تا حدی ظریف و شکننده تبدیل به ابزاری مهلک و یکی از سلاحهای مهم در ارتشهای جهان گردد. ۸ سال پس از پرواز برادران رایت، ایتالیاییها اولین کشوری بودند که از هواپیما برای مقاصد جنگی سود بردند. ۲۳ اکتبر ۱۹۱۱ یک خلیان ایتالیایی در جریان جنگ ایتالیا و عثمانی، حین یک پرواز برفراز مواضع نیروهای عثمانی واقع در طرابلس لیبی، چند بمب دستی کوچک پرتاب کرد.
ایتالیاییها اولین کشوری بودند که از هواپیما برای مقاصد جنگی سود بردند. ۲۳ اکتبر ۱۹۱۱ یک خلبان ایتالیایی در جریان جنگ ایتالیا و عثمانی، حین یک پرواز برفراز مواضع نیروهای عثمانی واقع در طرابلس لیبی، چند بمب دستی کوچک پرتاب کرد. عثمانیها ادعا کردند این بمب به یک بیمارستان اصابت کرده و ایتالیاییها را متهم به جنایت کردند، اما این موضوعی نبود که توجه سران و فرماندهان نظامی کشورهای اروپایی را جلب کند. آنها به موضوعی مهمتر پی بردند و آن امکان استفاده از هواپیما در ارتش و بهره برداری از آن بعنوان یک وسیله اکتشافی بود.
با این اوصاف صنعت هواپیمایی صنعتی جوان بود، هواپیماها به صورتی ابتدایی ساخته میشدند اسکلت بدنه و بالها از چوب بود که روکشی پارچهای بر آن کشیده میشد. بعضی از مدلهای دو نفره حداکثر توانایی حمل یک دوربین عکاسی را داشتند و هیچ محلی برای حمل اسلحه پیش بینی نشده بود. در ردههای بالای فرماندهی ارتشهای اروپا نیز بر سر نوع و چگونگی استفاده از هواپیما برای مقاصد نظامی اختلاف نظر بود.
دلیل عمده مخالفان وجود اسب در یگانهای سواره نظام بود که سروصدای موتور هواپیما باعث ترسیدن و رمیدن اسبها میگردد؛ و موافقان آن معتقد بودند که هواپیما برخلاف بالنهای شناسایی، توانایی تحت پوشش قرار دادن مناطق بیشتری از جبهههای نبرد احتمالی را دارا خواهد بود. فراموش نکنیم که آن زمان اروپا جوی ملتهب داشت و هر آینه احتمال وقوع جنگ میرفت.
سرانجام کفه ترازو به نفع موافقان هواپیما سنگینی کرد و در ارتشهای اروپایی یگان جدیدی برای تجهیز شدن به هواپیما تشکیل شد. هر چند که یگانی مستقل نبود و به عنوان زیر مجموعه نیروی زمینی و نیروی دریایی هر ارتش به شمار میرفت؛ انگلیسیها آنرا سپاه سلطنتی پرواز، فرانسویها سپاه هوایی و آلمانها به آن هواپیمایی ارتش نام نهادند.
بیشتر بخوانید:
به گزارش جنگ آوران، در شب ۲۷ سپتامبر ۱۹۱۱ یک اولتیماتوم در مورد تخلیه منطقه طرابلس به عثمانی داده شد. دولت اتریش پیشنهاد کرد دولت عثمانی مانند مصر لیبی را بدون جنگ تحویل ایتالیاییها دهد. اما در نهایت این اتفاق نیفتاد و در ۲۹ سپتامبر جنگ آغاز شد. دولت وقت عثمانی به شدت درگیر مشکلات بی پایان داخلی بود. انورپاشا وزیر جنگ عثمانی در برلین به سر میبرد و به محض شنیدن خبر آغاز جنگ خود را به منطقه تریپولی رساند.
ترکها علاوه بر ارتش ایتالیا با شورش ملتهای زیر سلطه در بالکان نیز مواجه بودند. باوجود این ارتش ایتالیا هنوز آمادگی کاملی برای آغاز جنگ نداشت. یک روز بعد از آغاز جنگ نیروی دریایی ایتالیا در بندرطرابلس ظاهر شد و شروع به بمباران شدید آن کرد. در نهایت این بندر در ۳ اکتبر با ۱۵۰۰ ملوان فتح شد. ایتالیا پیشنهاد آتش بس قدرتهای اروپایی را رد کرد وبه جنگ ادامه داد.
ترکها در منطقه تریپولی نیروی کافی نداشتند. افسران عثمانی هم مجبور بودند مخفیانه با عبور از خاک مصر خود را به لیبی برسانند چرا که دولت انگلستان اجازه عبور ارتش عثمانی از خاک مصر را نمیداد. نیروی دریایی عثمانی هم توان کافی برای پشتیبانی را نداشت. تنها نیروی یاری دهنده عثمانی در لیبی گروه مذهبی و مبارز سینوسی بود. ارتش ایتالیا هم به دلیل کمبود نیرو از سربازان سومالیایی استفاده میکرد. تا ۱۰ اکتبر شهرهای درنه، الخمیس و طرق فتح شد. اما تصرف بنغازی طول کشید.
اولین شکست ایتالیا از عثمانی نخستین شکست ارتش ایتالیا در ۲۳ اکتبر رخ داد. در این نبرد سوارکاران عرب بدوی با پشتیبانی ارتش عثمانی سربازان ایتالیایی را محاصره کردند.
در جنگ ایتالیا و عثمانی برای اولین بار در تاریخ جنگهای بشری از خودروهای زرهی و همین طور هواپیما در میدان جنگ استفاده شد. در ۲۳ اکتبر ۱۹۱۱ کاپیتان کارلو چیندا اولین پرواز شناسایی تاریخ هوانوردی را برفراز مواضع ارتش عثمانی انجام داد. در اول نوامبر هم جولیو گاووتی با هواپیمای یک باله خود ۴ بمب دستی به وزن ۴ پوند را بر روی مواضع ارتش عثمانی رها کرد و بدین ترتیب اولین بمباران هوایی تاریخ را رقم زد.
دولت عثمانی بلافاصله به مجامع جهانی شکایت کرد و مدعی شد بمباران براساس معاهده لاهه ۱۸۹۹ در میدان نبرد ممنوع است، اما دولت ایتالیا مدعی شد این ممنوعیت تنها برای بالن وضع شده نه هواپیما.
با وجود این تکنولوژیها به دلیل اثر کم چندان در جنگ موثر نبودند. برگ برنده ایتالیایی رزم ناوهای نیروی دریایی این کشور بود. بتدریج دفاع اعراب و ترکها متحدتر و شدیدتر شد. حضور دو کشتی جنگی سن مارکو و آگوردت در بندر بنغازی باعث دفع بسیاری از حملات ارتش عثمانی میشد. تا جایی که در روز ۳۰ نوامبر ارتش ایتالیا موفق به دفع یک حمله سی هزار نفری از سربازان ترک و عرب شد.
بتدریج و با انتقال سربازان ایتالیایی تا ۱۵ دسامبر روند جنگ عوض شد و عثمانی در موضع دفاعی قرار گرفت. نبرد ناوهای نیروی دریایی ایتالیا معروف به رجینا النا شهر طبرق را بمباران کردند و شمار نیروهای ایتالیایی در طرابلس، سیر ناییکا به سرعت افزایش یافت.
به گزارش الی گشت، طرح داوینچی در قالب ساخت ماشین پرنده توسط شاگردان او دنبال گردید تا اینکه در سال ۱۷۹۷ فردی به نام وانتوری مقالهای از نظریات داوینچی تنظیم کرد و آنها را منتشر نمو، اما تا پیش از انتشار این مقاله بسیاری از مخترعین سعی کرده بودند با استفاده از برخی نظریات علمی، ماشین پرنده را بسازند؛ به عنوان مثال میتوان به موارد ذیل اشاره نمود:
دو برادر به نامهای ویلبر و ارویل رایت در اوایل قرن بیستم موفق شدند رویای انسان برای پرواز در آسمان را با شباهت بسیار زیادی به طرح داوینچی به واقعیت مبدل کنند. در ۱۷ دسامبر ۱۹۰۳ توانستند بعد از چند آزمایش ناموفق، هواپیما را برای مدت قابل توجهی در آسمان نگه دارند. نقطه عطفی که در این اختراع وجود داشت این بود که پرواز هواپیمای برادران رایت با کنترل هوپیما توسط فرد در داخل هواپیما صورت میگرفت. این اتفاق در کارولینای شمالی رخ داده بود و از آنجا که توانستند این اختراع را به نام خود ثبت کنند از آن زمان تا کنون به عنوان مخترعین هواپیما شناخته میشوند.
ثبت این هواپیما به سال ۱۹۰۳ باز میگردد. برادران رایت در همان سالی که موفق به آزمایش هواپیمای موتوری خود شدند در تاریخ ۲۳ مارس مبادرت به ثبت درخواست خود برای طراحی ساختار «Wing Warping» و سکان هدایت هواپیما در دفتر ثبت اختراعات و علائم تجاری آمریکا نمودند. این اختراع که امروزه تحت عنوان پتنت شناخته میشود، تحت عنوان ماشین پرنده نام گذاری شد و بعد از ارزیابی توسط USPTO، گواهی ثبت خود را به شماره US۸۲۱۳۹۳ دریافت کرد. این اقدام آغاز انقلاب عظیم در صنعت حمل و نقل بود.
از آنجا که اختراع برادران رایت پس از سال ۱۹۰۳ با افزایش کیفیت هواپیماها توسط این دو برادر و برخی از کشورهای قدرتمند جهان همانند امریکا، آلمان، انگلستان و فرانسه همراه بود لازم گردید تا مقرارت خاصی در خصوص پروازهای هواپیمایی تدوین گردد. به این منظور کنفرانسهای و کنوانسیونهای متعددی برگزار شد و امضا گردید. در این خصوص میتوان به موارد ذیل اشاره کرد:
جهان در قرن بیستم شاهد تحولات عمیقی در سیستم حمل و نقل بین المللی بود. دولت آلمان در آن زمان برای برپایی جنگهای جهانی خود را مصمم به طراحی و ساخت هواپیماهایی کرد که قابلیت حمل مسافر در مسافتهای طولانی را داشته باشد. این صنعت به اهداف نظامی محدود نشد و امروزه بیشترین میزان حمل و نقل بین المللی در میان کشورهای مختلف از طریق هواپیماهای مسافربری صورت میگیرد. یکی از مهمترین مواردی که در طول زمان مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است افزایش امنیت ناشی از مسافرتهای هوایی نام دارد که امروزه با موفقیتهای بسیار زیادی نیز همراه بوده است.
گردآوری: تابناک جوان