آیا می دانید قله اورست در کدام کشور است؟ اطلاعات عجیب و گاه ترسناکی از قله اورست در دست است که مطالعه آن شاید برای لحظاتی شما را میخکوب کند! منطقه مرگ یکی از معروف ترین بخش های بلندترین قله جهان است که افراد ماجراجو را به سمت خود جذب می کند. در ادامه درباره قله اورست بیشتر بدانید.
یکی از سوالات رایج درباره اطلاعات عمومی این است که بلندترین قله جهان در کدام کشور است؟ کوه اورست بلندترین کوه و بلندترین نقطهٔ کرهٔ زمین است. ارتفاع قلهٔ آن از سطح دریا برابر با ۸۸۴۸٫۸۶ متر (حدودا ۲۹٬۰۱۵ پا) میباشد. قلهٔ اورست جزو رشته کوه هیمالیا است و در کشور نپال قرار دارد و به این کوه لقب بام دنیا را داده اند.
قله اورست در قاره آسیا قرار دارد. کشور نپال و منطقه هیمالیا جزو قاره آسیا است.
این منطقه ارتفاع بالای ۸۰۰۰ متر دارد، که در آن اکسیژن آنقدر کم است که بدن دقیقه به دقیقه و سلول به سلول شروع به مردن میکند. در منطقه مرگ، مغز و ریههای کوهنوردان برای اکسیژن گرسنه است، خطر حمله قلبی و سکته مغزی افزایش مییابد و به سرعت هوشیاری آنها مختل میشود.
شانا برک، کوهنوردی که در سال ۲۰۰۵ به اورست صعود کرد، به بیزینس اینسایدر گفت: بدن شما در حال شکسته شدن است و اساساً میمیرد و این کوهنوردی به مسابقهای با زمان تبدیل میشود. "
در سال ۲۰۱۹، حداقل ۱۱ نفر در اورست جان خود را از دست دادند که تقریباً همه آنها مدتی را در منطقه مرگ سپری کردند. این فصل به یکی از مرگبارترین فصلهای اورست در تاریخ اخیر تبدیل شد.
یکی از کوهنوردان گفت که صعود به اورست مانند دویدن روی تردمیل و نفس کشیدن از طریق نی است. در سطح دریا، هوا حاوی حدود ۲۱ درصد اکسیژن است. اما در ارتفاعات بالای ۱۲۰۰۰ پا، سطح اکسیژن ۴۰ درصد کمتر است. جرمی ویندزور، پزشکی که در سال ۲۰۰۷ به عنوان بخشی از اکسپدیشن Caudwell Xtreme Everest به اورست صعود کرد، به مارک هورل وبلاگ نویس اورست گفت که نمونه خون گرفته شده از چهار کوهنورد در منطقه مرگ نشان میدهد که کوهنوردان تنها با یک چهارم اکسیژن مورد نیاز زنده میمانند. کوهنوردان در یک روز از منطقه مرگ صعود میکنند، اما میتوانند ساعتها در صف منتظر بمانند.
همانطور که دیوید کارتر، کوهنورد اورست و عضو اکسپدیشن NOVA در سال ۱۹۹۸ به PBS گفت، صعود در منطقه مرگ "یک جهنم زنده" است. به طور معمول، کوهنوردانی که سعی میکنند قله را فتح کنند، سعی میکنند آن را در یک روز بالا و پایین کنند و قبل از بازگشت به ارتفاعات امنتر، تا حد امکان زمان کمتری را در منطقه مرگ سپری کنند. اما این فشار دیوانهوار به خط پایان در پایان هفتههای صعود انجام میشود.
لاکپا شرپا، که ۹ بار (بیش از هر زن دیگری روی زمین) به قله اورست رسیده است، قبلاً به Business Insider گفته بود که روزی که گروهی برای صعود به اورست تلاش میکنند دشوارترین دوره سفر است.
برای صعود موفقیت آمیز، همه چیز باید درست پیش برود. حدود ساعت ۱۰ شب، کوهنوردان کمپ چهار را در ارتفاع ۲۶۰۰۰ پا ترک میکنند. اولین قسمت از صعود آنها در تاریکی انجام میشود که با نور ستاره و چراغهای جلو روشن میشود.
حدود هفت ساعت بعد، کوهنوردان معمولاً به قله میرسند. پس از استراحتی کوتاه پر از جشنها و عکسها، اکسپدیشنها دور میگردند و سفر ۱۲ ساعته را به محل امن بازمیگردانند و (در حالت ایدهآل) قبل از شب میرسند.
از زمان اولین صعود به اورست که در سال ۱۹۰۰ میلادی انجام شد، تاکنون ۳۱۰ موردِ مرگ در قلهی اورست به ثبت رسیده و با توجه به خطرات همیشگی صعود، این آمار سال به سال افزایش مییابد.
اکثر قریب به اتفاق اجساد کوهنوردانِ ناکام به دلیل شرایط نامساعد آب و هوایی و همچنین سخت و صعبالعبور بودن مسیرهای دسترسی و هزینههای گزاف پایین آوردن آنها، در جایجای مسیر صعود به اورست به چشم میخورند و به دلیل دمای پایین و سرد، بعضاً دستنخورده و سالم باقی ماندهاند.
طبق آمارهای موجود، تا سال ۲۰۱۵، در طولِ مسیر صعود به قلهی اورست تقریبا ۲۰۰ جسد شمارش شده بودند که کوهنوردان در مسیرشان آنها را به چشم میدیدند.
الیا سایکالی، فیلمساز اورستنورد پس از صعود به این قله در سال ۲۰۱۹ در اینستاگرامش نوشت: «نمیتوانم آنچه که آن بالا دیدم را باور کنم. مرگ. قتلعام. هرج و مرج و صفآرایی اجساد مرده در مسیر صعود به چشم میخورد.»
در بهار سالی که الیا به اورست صعود کرد، ۱۱ کوهنورد کشته شدند که یکی از مرگبارترین فصلهای صعود در سالهای اخیر نام گرفت. در سال ۲۰۱۵ هم وقوع یک بهمن سهمگین در قله دستکم جان ۱۹ کوهنورد را گرفت.
سال ۲۰۲۳ هم تاکنون سالی بدون سورپرایزِ مرگ برای کوهنوردان نبوده است. از همان آغاز فصل صعود به قله اورست، ۴ نفر از کوهنوردان در راه صعود و فتح اورست جان خود را از دست دادهاند. انتظار میرود که امسال یکی از شلوغترین سالها از لحاظ شمار اورستنوردان باشد. تاکنون دولت نپال برای ۴۶۳ متقاضی فتح اورست، جواز صعود صادر کرده است و با احتساب شرپاها و اعضای دیگر تیمهای فتح، مانند تیمهای تدارکات و پشتیبانی، در فصل صعود امسال تقریبا ۹۰۰ نفر به قلهی بلندترین کوه جهان عزیمت میکنند.
شرپاها به گروهی از ساکنان منطقهی هیمالیا مانند نپال و تبت گفته میشود که به علت آشنایی با منطقه و همچنین دارا بودن مهارت در کوهنوردی، تیمها و متقاضیان فتح اورست را همراهی میکنند.
یکی از دلایلی که این اجسادِ باقیمانده به ندرت برداشته میشوند و به پایین آورده میشوند، هزینههای گزاف انجام این کار است. معمولا صعود به مسیرهای بسیار سخت برای پایین آوردن یک جسد از نوک قله، برای یک تیم کوهنوردی بین ۴۰ تا ۸۰ هزار دلار هزینه دارد و کمتر کسی حاضر یا قادر است که این هزینه را برای پایین آوردن یک جسد حتی اگر متعلق عزیزان و اطرافیان باشد بپردازد.
فارغ از هزینههای مالی، تلاش برای پایین آوردن اجساد از قله، هزینههای جانی هم دارد. پیش از این دو کوهنورد نپالی در سال ۱۹۸۴ در تلاش برای پیدا کردن یک جسد در ارتفاعات اورست، جان خود را از دست دادند و پیکر آنها هم مانند سایر درگذشتگان راه فتح قله، در اورست باقی ماند. به همین دلیل است که اکثر کسانی که در راه صعود جان میبازند پایین آورده نمیشوند و در مسیر باقی میمانند.
برخی از کوهنوردان دلیل زیاد شدن آمار مرگ و میرها میان متقاضیان صعود به اورست در سالهای اخیر را ازدحام بیش از حد کوهنوردان و شلوغی بیشاز حد مسیرهای صعود میدانند. آنها میگویند که بسیاری از از متقاضیان صعود به اورست، آنقدر مشتاقند که به قله برسند و سند فتح کردن قله را به اشتراک بگذارند که برای تحقق آن جان خود و سایر همتیمیها را به خطر میاندازند و به هشدارهای سایر اعضای باتجربه و حرفهای تیم، توجه نمیکنند؛ حتی در شرایطی که هشدارهای خطر مرگِ حتمی به آنها داده میشود.
آنها معتقدند که با جلوگیری کردن از ورود متقاضیانی که تجربهی کافی ندارند و کمتر کردن صدور جواز صعود میتوان تا حدی از آمار مرگ و میر کم کرد
یکی از معروفترین این اجسادِ باقیمانده در مسیر صعود که سالهاست کوهنوردان در مورد آن صحبت میکنند متعلق به مردی است که به دلیل رنگ سبز چکمههایش به چکمه سبز یا Green Boots معروف شده، متعلق به کوهنورد جوانی به نام Tsewang Paljor است که ۲۷ سال پیش در سال ۱۹۹۶ میلادی، در فاصلهای نهچندان دور از قله اورست، در غاری در مسیر شمالی فتح اورست از دنیا رفته و پیکر او، سالم باقی مانده است.
پالجور عضوی از یک تیم ششنفرهی صعود به قلهی اورست بوده و در نزدیکیهای رسیدن به قله، طوفان سهمگینی رخ میدهد و سهتن از این گروه در مکانی که قرار داشتند باقی میمانند و سهنفر دیگر از اعضای تیم تصمیم میگیرند که به هر قیمتی که شده قله را فتح کنند. پالجور تصمیم میگیرد که بماند، اما به دلیل سرمای بیش از حد جان میبازد.
جسد پالجور در این ۲۷ سالی که در نزدیکی قلهی اورست به چشم میخورد، تبدیل به یک راهنمایِ غمانگیز برای سایر اورستنوردان شده و کوهنوردان یا کنار پیکر پالجور استراحت میکنند یا از موقعیت این جسد برای اعلام کردن محلشان به سایر کوهنوردان استفاده میکنند و میگویند «الان کنار چکمه سبز هستیم!»
در ادامه حقایقی از بلندترین قله جهان بخوانید.
ارتفاع کوه اورست از سطح دریا ۸۸۴۸ متر است و مدتها تصور میشد که این ارتفاع هر ساله در حال افزایش است. اورست در حدود ۵۰ میلیون سال پیش، هنگامی که هند با آسیای کنونی برخورد کرد و سطح هیمالیا را افزایش داد، شکل گرفت. با این حال، محققان دریافته اند که چنین نیست، بلکه در واقع با سرعت حدود ۴۲ میلی متر در سال به طور پایدار به سمت شمال حرکت میکند.
تخمین زده میشود که برای صعود به کوه اورست، یک شخص باید حدود ۶۵۰۰۰ دلار پول جمع کند. این مبلغ هنگفت بین پرداخت به شرپاها، اجرا، راهنماهای تهیه شده، مجوزها و مالیاتهای دولتی توسط نپال و سایر هزینهها تقسیم میشود.
اگر به بالای کوه اورست برسید، میتوانید فوراً شاهکار خود را به دوستان خود بگویید، زیرا آنتنی وجود دارد که اینترنت پرسرعتی را فراهم میکند و میتوانید تلفنهای هوشمند و رایانههای لوحی را به آن متصل کنید.
بیشتر بخوانید:
به محض رسیدن به قله اورست، زمان پایین آمدن است. این تقریباً به اندازه کوهنوردی طولانی و پیچیده است. در سال ۲۰۱۱، دو کوهنورد میخواستند از در وقت صرفه جویی کنند و با پاراگلایدر حرکت کردند و ۴۲ دقیقه طول کشید تا به نزدیکترین روستا برسند. در صورتی که پایین آمدن به روش سنتی ۳ روز طول میکشد.
صعود به اورست دشوار است و هر حرکت اشتباهی میتواند مرگ را رقم بزند. این قله را فقط متخصصان میتوانند صعود کنند. از هر صد نفری که سعی در رسیدن به قله اورست دارند چهار نفر در این راه جان خود را از دست میدهند و بدن آنها در بیشتر موارد در کوه باقی میماند.
اورست بلندترین کوه در جهان از سطح دریا است، اما همچنین رکورد دار کثیفترین کوه در این سیاره است. تخمین زده میشود کوهنوردان بیش از ۵۰ تن زباله در پی خود به جا گذاشته باشند. یک قانون جدید از طرف دولت نپال، هر کوهنورد را ملزم میکند که حداقل ۸ کیلو زباله پس از فرود به همراه خود بیاورد.
آنها میگویند سن فقط یک عدد است و نباید ما را محدود کند، اما در مورد اورست تقریباً غیرممکن است که فکر کنیم کودکان یا افراد مسن قادر به صعود به آن هستند. پیرترین فرد صعود به اورست، یوئیچیرو میورا ژاپنی با ۸۰ سال سن بود. جوانترین کوهنورد یک آمریکایی ۱۳ ساله به نام جوردن رومرو است.
کوهنورد ۴۳ ساله که هر دو پایش را در جریان انفجاری در جنگ افغانستان در سال ۲۰۱۰ از دست داده بود، موفق به فتح قله اورست شد.
دو فرد دارای معلولیت مشابه وی پیش از این توانسته بودند قله اورست را فتح کنند، اما آنها هر دوپای خود را از پایین زانو از دست داده بودند. نام این دو کوهنورد مارک اینگلیس از نیوزیلند و شیا بویو از چین بود که به ترتیب در سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۱۸ به قله اورست صعود کردند؛ بنابراین هاری بودا ماگار اولین فردی است که با وجود قطعی هر دو پا از بالای زانو اورست را فتح کرده است.
در وبسایت وی تصویرصعودش تحت عنوان «بدون پا، بدون محدودیت» منتشر شده است. او در این باره میگوید: «تا آنجا که بتوان زندگی خود را با آب و هوا و شرایط وفق داد، هر چیزی ممکن است. هیچ محدودیتی وجود ندارد، آسمان حد است.»
کوهنوردان ایرانی هم توانسته اند در سال های مختلف به قله اورست صعود کنند. آخرین فرد ایرانی صعود کننده به قله اورست، الهام رمضانی بانوی کوه نورد کشورمان است که در ساعت ۹ صبح ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ موفق شد قله اورست به ارتفاع ۸۸۴۸ متر را فتح و نام خود را در تاریخ ثبت کند.
گردآوری: تابناک جوان
منابع: ایسنا / بیتوته / خبرآنلاین / یورونیوز/ خبرورزشی.