محرم ۱۴۰۲ به زودی آغاز میشود. اگر به تقویم سال ۱۴۰۲ نگاهی بیندازیم میتوانیم تاریخها و مناسبتهای آینده را بدانیم و بر اساس آن برنامه ریزی کنیم. در ادامه تاریخ شروع محرم 1402، تاریخ دقیق عاشورا و تاسوعای حسینی و اربعین ۱۴۰۲ را به شمسی و قمری آورده ایم.
پس از شهادت امام حسین (ع) در محرم سال ۶۱ هجری قمری، این ماه برای شیعیان به ماه عزا تبدیل شده است. امامان معصوم (ع) و شیعیان آنها به برگزاری مراسم عزاداری در این ماه همت میورزیدهاند. درحدیثی از امام رضا (ع) آمده است: «چون ماه محرم فرا میرسید، کسی پدرم را خندان نمیدید و اندوه و حزن پیوسته بر او غالب میشد تا روز عاشورا. آن روز، روز مصیبت و حزن و گریه او بود و میگفت: امروز روزی است که حسین (ع) شهید شده است.»
میرزا جواد ملکی تبریزی در کتاب المراقبات در ذیل مراقبات و اعمال ماه محرم مینویسد: «برای دوستداران خاندان پیامبر (ص) شایسته است که در دهه اول این ماه در قلب و ظاهرشان آثار حزن و اندوه هویدا باشد و بعضی از لذتهای حلال را به ویژه در نهم، دهم و یازدهم این ماه ترک کنند، به مانند کسی که داغدار عزیزانش است؛ و در دهه اول این ماه هر روز امامشان را با زیارت عاشورا یاد کنند.»
تاریخ شروع روز اول محرم ۱۴۰۲: چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۴۰۲ (مصادف با ۱ محرم سال ۱۴۴۵)
اربعین ۱۴۰۲: چهارشنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۲ (مصادف با ۲۰ صفر و تعطیل رسمی است)
به گزارش بیتوته، اولین روز از ماه حزن و اندوه آل محمدعلیهم السلام است، که همه انبیاء وملائکه و شیعیان و دوستان اهل بیت علیهم السلام محزون اند. باید گفت:ماه حزن واندوه تمام عالم است، چرا که همه ساله از اول محرم تا روز عاشورا پیراهن پاره پاره سیدالشهداء علیه السلام را از عرش خدا رو به زمین میآویزند و حزن واندوه عالم را فرا میگیرد.
همچنین آغاز مجالس عزاداری حضرت اباعبدالله علیه السلام است، که مردم را به امور اعتقادی خویش آشنا میکند، ودستورات دین خود را از حسینیهها و تکایا و مساجد به خانههای فکر ودل خود به ارمغان میبرند. شرکت در مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام واشک بر آن حضرت، از وظایف ما در زمان غیبت امام زمان علیه السلام است.
بیشتر بخوانید:
روز اول محرم، امام حسین علیه السلام در قصر بنی مقاتل نزول اجلال فرمودند، و از عبیدالله بن حر جعفی دعوت به یاری نمودند، ولی او اجابت نکرد و بعداً پشیمان شد.
در روز اول محرم ریّان بن شبیب خدمت امام رضا علیه السلام رسید. حضرت به او فرمودند: ای پسر شبیب، مردم عرب در زمان جاهلیت جنگ را در ایام محرم حرام میدانستند؛ ولی این امت احترام این ماه را از بین بردند و حرمت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم را رعایت نکردند. در این ماه خون ما را حلال دانستند، و هتک حرمت ما را کردند وفرزندان و زنان ما را اسیر نمودند، و سراپردۀ ما را آتش زدند و اموال ما را غارت کردند و رعایت احترام رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم را دربارۀ ما ننمودند.
همانا روز شهادت حسین علیه السلام پلک چشمان ما را مجروح کرد واشکهای ما را روان ساخت ودل ما را سو زاند؛ وعزیز ما را در زمین کربلا ذلیل کرد ونزد ما محنت و بلا را تا روز جزا به ارث گذارد. پس گریه کنندگان باید بر حسین علیه السلام بگریند، زیرا که گریه بر او گناهان بزرگ را از بین میبرد.ای پسر شبیب، اگر خواستی بر چیزی گریه کنی برحسین بن علی علیه السلام گریه کن، چه اینکه آن حضرت را کشتند چنانکه گوسفند را میکشند، و با آن حضرت ۱۸ نفر از اهل بیت او کشته شدند که روی زمین شبیه ونظیری نداشتند.
آسمانهای هفتگانه و زمینها در شهادت آن حضرت گریستند. چهار هزار ملک روز عاشورا برای نصرت آن حضرت آمده بودند و دیدند حضرت شهید شده اند؛ لذا پریشان وغبار آلود به مجاورت آن قبر مطهر مأمور شدند، تا حضرت قائم علیه السلام ظهور کنند و از یاران او باشند و شعارشان “یالثارت الحسین“است.ای پسر شبیب، اگر دوست داری که با ما در درجات عالی بهشت باشی محزون باش برای حزن ما وشاد باش در شادی ما؛ وبر تو باد ولایت ما که اگر کسی سنگی را دوست داشته باشدخداوند متعال او را با همان سنگ محشور میکند….
بنابر مشهور در این روز در سال ۶۱ه آقا ومولایمان حضرت اباعبدالله الحسین سید الشهداء علیه السلام با اهل بیت و اصحابشان وارد کربلای معلی شدند.
در آنجا اسب حضرت حرکت نکرد. امام پرسیدند:نام این زمین چیست؟ گفتند:”غاضریه“نام دیگرش را پرسیدند گفتند:”شاطئ الفرات“اسم دیگری هم دارد؟ گفتند:”کربلا“هم میگویند. در این هنگام حضرت آهی کشیدند و گریه شدیدی نمودند و فرمودند:”اللهم انی أعوذ بک من الکرب و البلاء. “به خدا قسم زمین کربلا همین است. به خدا قسم اینجا مردان ما را میکشند! بخدا قسم اینجا زنان و کودکان مارا به اسیری میبرند! بخدا قسم اینجا پرده حرمت ما دریده میشود.ای جوان مردان، فرود آیید که محل قبرهای ما اینجاست…. ”
در روز سوم ماه محرم الحرام این سال چه وقایعی رخ داد؟
در این روز امام حسین علیه السلام برای بزرگان کوفه نامهای نوشتند و آن را به قیس بن مسهّر صیداوی دادند که به کوفه برساند. مأمورین بین راه قیس را گرفتند، و پس از آنکه او بر ضد یزید وابن زیاد سخن گفت، او را به شهادت رساندند.
در این روز عمر بن سعد با با شش یا نه هزار سوار برای قتل پسر پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم وارد کربلا شد و در مقابل آن حضرت لشکر گاه ساخت و خیمه برافروخت. ورود ابن سعد به کربلا در روز چهارم هم نقل شده است.
وقایع مهم روز چهارم ماه محرم الحرام:
در این روز از سال ۶۱ ه ابن زیاد با استناد به فتوایی که از شریح قاضی گرفته بود، در مسجد کوفه خطبه خواند و مردم را به کشتن امام حسین علیه السلام تحریص کرد.
وقایع روز ششم محرم الحرام ۶۱ هجری قمری را بخوانید.
در شب ششم جناب حبیب بن مظاهر اسدی با اذن امام حسین علیه السلام برای آوردن یاور وکمک، به قبیله بنی اسد رفت. اسدیان پذیرفتند وحرکت کردند، ولی جاسوسان به عمر سعد خبر دادند و او عدهای را فرستاد تا مانع آنها شوند؛ لذا درگیری رخ داد که در این میان جمعی از بنی اسد شهید و زخمی وبقیه ناگزیر به فرار شدند و حبیب به خدمت حضرت آمد و جریان را عرض کرد.
به نقلی عمر سعد، شبث بن ربعی خبیث را همراه سه هزار مرد سفاک با کوبیدن طبل و دهل کنار فرات فرستاد که اطراف آن را به محاصره در آوردند.
در این روز لشکرزیادی برای جنگ با حضرت اباعبدالله علیه السلام جمع شدند.
جزییات وقایع روز هفتم محرم الحرام:
در شب هفتم امام حسین علیه السلام ملاقات وگفتگو کردند. خولی بن یزید اصبحی، چون عداوت شدیدی با امام حسین علیه السلام داشت ماجرا را به عمر سعد گزارش داد و آن ملعون نامهای برای عمر سعد نوشت و او را از این ملاقاتها بر حذر داشت و دستور منع آب را صادر کرد.۱،
در این روز آب را بر اهل بیت سید الشهداء علیه السلام بستند، چه اینکه نامه ابن زیاد بدین مضمون رسید که نگذارید حتی یک قطره آب هم به آنها برسد. عمرو بن حجاج زبیدی با جهار هزار تیرانداز مآمور منع آب فرات شدند، که به هیچ وجه آبی به خیمه گاه پسر پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم برده نشود.
در این روز آب در خیمههای سید الشهداء علیه السلام نایاب شد.
روز نهم ماه محرم معروف است به تاسوعای حسینی.
امام صادق علیه السلام فرمودند: تاسوعا روزی بود که حسین علیه السلام و اصحابش را در کربلا محاصره کردند و سپاه شام بر قتل آن حضرت اجتماع نمودند، و پسر مرجانه و عمر سعد به خاطر کثرت سپاه ولشکری که برای آنها جمع شده بود خوشحال شدند، وآن حضرت و اصحابش را ضعیف شمردند ویقین کردند که یاوری از برای او نخواهد آمد واهل عراق حضرتش را مدد نخواهند نمود.
در این روز شمر ملعون برای حضرت عباس علیه السلام و برادرانش امان نامه آورد. ۲آن لعین خود را نزدیک خیام با جلالت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام رسانید وبانگ برآورد:”أین بنو اختنا“: “پسران خواهر ما کجایند“؟ ولی آن بزرگواران جواب ندادند. امام حسین علیه السلام فرمودند:جواب او را بدهید اگر چه فاسق است.
حضرت عباس علیه السلام در جواب فرمودند:چه میگویی؟ شمر گفت:من از جانب امیر برای شما امان نامه آورده ام. شما خود را به خاطر حسین علیه السلام به کشتن ندهید.
حضرت عباس علیه السلام با صدای بلند فرمود:”لعنت خدا بر تو وامیر تو (و برامان تو) باد. ما را امان میدهید در حالیکه پسر رسول خدا را امان نباشد“؟!
در عصر تاسوعا امام علیه السلام برای به تعویق انداختن جنگ یک شب دیگر مهلت گرفتتند.۴چون عمر سعد لشکر را آمادۀ جنگ با امام علیه السلام نمود ومعلوم شد که قصد جنگ دارد، حضرت به برادرش عباس علیه السلام فرمود تا یک شب دیگر مهلت بگیرد. آنها ابتدا قبول نکردند، ولی بعد قبول نمودند که شبی را صبر کنند.
دراین روز لشکر مجهزی به دستور ابن زیاد از کوفه وارد کربلا شد، وشمر نامه ابن زیاد را آورد.
در عصر این روز امام حسین علیه السلام در جمع یاران خطبهای قرائت فرمودند، و اصحاب اعلام وفاداری نمودند.
تاریخ کربلا و عاشورا نیاز به مطالعه عمیق دارد. در این مطلب ما برای اطلاع شما فقط خلاصهای از ده روز اول ماه محرم الحرام سال ۶۱ هجری قمری را آورده ایم.
در این شب امام حسین علیه السلام اصحاب و اهل بیت خود را جمع نمودند و کلماتی را به آنان فرمودند. خلاصه کلمات حضرت این بود که من بیعت خود را از شما بر داشتم و شما را به اختیار خود گذاشتم تا به هر جا که میخواهید کوچ کنید. پس از فرمایشات حضرت، اهل بیت علیهم السلام و اصحاب کلماتی در وفاداری و جان نثاری خود نسبت به آن حضرت ابراز داشتند.
در این شب بود که زینب کبری سلام الله علیها اشعار “یا دهر اف لک من خلیل .. ”را از زبان برادرش شنید، و هنگامی که متوجه شد فردا روز شهادت حضرت است فرمود:”ای کاش مرگ مرا نابود ساخته بود واین روز را ندیده بودم“. سپس سیلی به صورت زد وبیهوش شد. امام علیه السلام خواهر عزیز ومکرمه خود را به هوش آوردند و مطالبی فرمودند.
در این روز در سال ۶۱ه که روز شنبه یا دوشنبه بوده، آقا ومولایمان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در سن ۵۸ سالگی (ویا ۵۶ویا ۵۷ سالگی) بعد از نماز ظهر، مظلومانه وبا حالت تشنگی وگرسنگی در زمین کربلا به شهادت رسیدند. این روز، روز باریدن خون از آسمان است، و روزی که شهادت اهل بیت واصحاب امام حسین علیه السلام در آن به وقوع پیوسته است.
چهار هزار ملک در این روز به زمین کربلا برای نصرت آن حضرت آمدند، وچون اجازه نیافتند تا ظهور حضرت مهدی علیه السلام گریه کنان نزد قبر آن حضرت ماندگارند. در این روز ترک خوردن و آشامیدن به خصوص از غذاهای لذیذ مناسب است.