آیا رفتارهای بزرگسالانه کودک خوب است؟
بعضی وقتها شیوه های تربیتی والدین به طور نامناسب و به صورت افراطی و بیشتر از حد نیاز اتفاق می افتد، این موضوع را آسیب زا است. ما مثالی از این مساله را در کودکانی می بینیم که شاید بتوان آنها را کودک بزرگسال بدانیم که رفتارهای بزرگسالانه را در خود نشان می دهند.
ویژگیهای کودکان بزرگسال
کودک بزرگسال کودکی است که در جریان زندگی یاد گرفته است، مانند آدم بزرگها رفتار و مانند آنها فکر می کند و به قدری درگیر خصوصیات بزرگسالانه می شود و علامت های بالغ بودن و بالغ شدن را نشان داده که کودک کم کم فراموش می کند که یک بچه است.در نتیجه آن گونه که اریک برن دانشمند بزرگ تعبیر می کند این کودک با کودک درون خود نا آشنا بوده آن را نمی شناسد و در نتیجه زمانی برای زندگی کردن پیدا نمی کند.
تربیت کافی است
والدین این روش های تربیتی شان را ادامه ندهند و بگذارند که کودک زندگی عادی خودش را داشته باشد.چنانچه رفتارهای بزرگسالانه کودک ناشی از عدم رعایت اصول تربیتی درست به وسیله والدین باشد که بدون تردید توصیه ی ما تاکید بر این اصول اساسی است.ولی در کنار این موضوع ما به عنوان پدر یا مادر باید بگذاریم کودک بچگی کند، خاک بازی کند، بدود، زمین بخورد، زخمی شود و حتی درد زخمی شدن را تجربه کند و بالاتر از همه این ها باید بگذاریم که فرزندمان حتی با دوست خود مشکل پیدا کند تا جایی که یاد بگیرد در این هنگام چگونه باید خودش را آرام و مشکلاتش را برطرف کند، زیرا متاسفانه شواهد علمی بسیاری وجود دارد که نشان می دهد کودک بزرگسال از رشد عاطفی مناسبی برخوردار نیستند.
باید بچه ها را در محیط هایی قرار دهید که بیشتر با هم سن و سالان خودشان ارتباط داشته باشند؛ رفتن بچه ها به مهد کودک یکی از این گزینه ها است. خوب است که بچه ها از سنین 3 سالگی ساعاتی را در مهد کودک با همسن و سالانشان سپری کنند یا در مهمانی ها سعی کنید تعدادی بچه باشد که با یکدیگر بازی و صحبت هایی از جنس کودکی داشته باشند.اغلب هنگامی که به یک مهمانی می روید که هیچ بچه ای حضور ندارد کودک مجبور است که کنار شما بنشیند و به حرف های بزرگانه ای گوش دهد که مناسب سنش نیست؛ بهتر است که زمانی که کودکی حرف هایی در حد بزرگتر ها می زند و برای ما لذت بخش است و ما از آن به شیرین زبانی تعبیر می کنیم اما این کودک از دنیای کودکی خود بیرون آمده و در حقیقت این موضوع می تواند برای او زنگ خطر باشد.
بعضی اوقات پدر و مادر کودکان را تشویق می کنند که بزرگانه لباس بپوشند، حرف بزنند و حتی رفتار کنند درحالیکه والدین وظیفه دارند به فرزندان خود گوشزد کنند که در محدوده ی سنی خود قدم بگذارد و آنان را در مسیر رشد شخصیتی راهنمایی کنند.در حقیقت پدر و مادر باید با امر و نهی به موقع به کودکان یاد دهند که در کجا، چه حرفی بزنند و چطور رفتار کنند. ولی متاسفانه بعضی از والدین با رفتارهای نسنجیده ی خود کودکان را از رشد طبیعی خارج می کنند بنابراین کودکانی که بیشتر از سنشان می فهمند و بزرگتر از سنشان حرف می زنند دچار بلوغ زودرس نشده اند بلکه انان در نزدیکی بزرگسالی قرار گرفته اند و نمی توانیم توقع داشته باشیم که بزرگسالانی شاد و سالم شوند.
یکی دیگر از عوامل به وجود آمدن چنین رفتارهایی ، موضوع تکنولوژی و تمایل کودک با آن است. تکنولوژی و ارتباطی که کودک با دنیای تکنولوژی دارد می تواند کودک درون آن را لاغر و ضعیف کند و سبب به وجود آمدن رفتارهای بزرگسالانه کودک شود.
تلویزیون، فضای مجازی و انواع بازیهای اینترنتی و …. مثال های متفاوت فضاهای مجازی هستند که این روزها در دسترس کودکان هست.این روزها کودکان ساعت ها در گیر تعامل با فضای مجازی می شوند. پشت لپ تاپ یا جلوی تلویزیون می نشینند یا یک تبلت دستشان می گیرند و به آن چشم می دوزند یا گوش می دهند. در چنین فضایی کودک بسیار عاقل شده و اطلاعات بسیاری بدست می آورد.
ولی شاید در انجام وظایف روزانه خود مهارت های کافی نداشته باشد و گاهی حتی در ساده ترین مسائل زندگی مثل بستن بند کفش، بلد بودن آدرس محل زندگی و حتی نوشتن اسم و فامیل خود مشکل پیدا کند.پس ما با کودکی روبرو هستیم که از نظر سنی و عقلی رشد کرده ولی در زمینه ی مهارت های ارتباطی و تنظیم هیجان به اندازه ی کافی پیشرفت نکرده است.
بیشتر بخوانید
منبع : بیتوته