پوست کندن میوه و سبزیجات یا نکندن؟
میوه‌ها و سبزیجات منابع غنی ویتامین‌ها، مواد معدنی، فیبر و بسیاری از فیتوکمیکال‌ها (مواد شیمیایی گیاهی) مانند آنتی اکسیدان‌ها (موادی که از سلول‌های شما در برابر آسیب محافظت می‌کنند) هستند. عدم مصرف کافی از غذا‌های غنی متشکل از این مواد مغذی با افزایش خطر بیماری‌های مزمن از جمله بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت نوع ۲ مرتبط است. در سال ۲۰۱۷ میلادی سازمان بهداشت جهانی گزارش داد که حدود ۳.۹ میلیون مرگ و میر در سال در سراسر جهان به دلیل مصرف نکردن میوه و سبزیجات کافی رخ می‌دهد.همان طور که سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند خوردن ۴۰۰ گرم میوه و سبزیجات در روز برای بسیاری از افراد دشوار است. بنابراین، آیا مصرف پوست میوه و سبزیجات می‌تواند با افزودن مواد مغذی مهم به رژیم غذایی افراد به رفع این مشکل کمک کند؟
مطمئنا کمک کننده خواهد بود. برای مثال، مقادیر مهمی از ویتامین‌ها مانند ویتامین ث، ریبوفلاوین و مواد معدنی مانند آهن و روی در پوست سبزی‌های ریشه‌ای یافت می‌شود: چغندر، هویج وحشی، سیب زمینی شیرین، تربچه، زنجبیل و سیب زمینی شیرین.
وزارت کشاورزی ایالات متحده نشان می‌دهد که سیب با پوست حاوی ۱۵ درصد ویتامین ث بیش تر، ۲۶۷ درصد ویتامین K بیش تر، ۲۰ درصد کلسیم بیش تر، درصد پتاسیم بیشتر و ۸۵ درصد فیبر بیشتر در مقایسه با سیب پوست کنده است. هم چنین، بسیاری از پوست‌ها سرشار از فیتوکمیکال‌های فعال بیولوژیکی مانند فلاونوئید‌ها و پلی فنول‌ها هستند که خواص آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی دارند.
دلیل دیگر برای لزوم خودداری از دور انداختن پوست‌ها تاثیر آن بر محیط است. بر اساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد مواد غذایی مصرف نشده از جمله پوست میوه ۸ تا ۱۰ درصد از گاز‌های گلخانه‌ای جهان را تولید می‌کنند (پوسیدگی مواد غذایی در محل‌های دفن زباله باعث آزاد شدن متان قوی‌ترین گاز گلخانه‌ای می‌شود). نیوزیلند به تنهایی گزارش داده که سالانه ۱۳۶۵۸ تن پوست سبزیجات و ۹۸۶ تن پوست میوه هدر می‌رود کشوری که تنها جمعیتی ۵.۱ میلیون نفری دارد.با توجه به محتوای مواد مغذی پوست و نقش آن در ضایعات مواد غذایی چرا افراد اصلا به پوست کندن میوه‌ها و سبزیجات مبادرت می‌ورزند؟ برخی از قسمت‌های بیرونی میوه غیرقابل خوردن هستند، مزه خوبی ندارند، به سختی تمیز می‌شوند یا باعث آسیب می‌شوند مانند موز، پرتقال، خربزه، آناناس، انبه، آووکادو، پیاز و سیر. هم چنین، پوست کندن ممکن است بخشی ضروری از دستور غذا باشد. برای مثال، می‌توان به تهیه پوره سیب زمینی اشاره کرد. با این وجود، بسیاری از پوست‌ها مانند پوست سیب زمینی، چغندر، هویج، کیوی و خیار خوراکی هستند، اما مردم در هر حال پوست به کندن پوست علاقه دارند.
باقیمانده آفت کش‌ها
برخی از افراد میوه و سبزیجات را پوست می‌کنند، زیرا نگران آفت کش‌های روی سطح آن هستند. مطمئنا بقایای آفت‌کش‌ها روی سطح یا درست زیر آن باقی می‌مانند اگرچه این میزان بسته به گونه‌های گیاهی متفاوت است. با این وجود، بخش عمده این مقادیر باقی مانده را می‌توان با شستشو از بین برد. در واقع، سازمان غذا و داروی ایالات متحده توصیه می‌کند که افراد محصولات را زیر آب سرد و با استفاده از یک برس سفت مورد شستشو قرار دهند تا آفت‌کش‌ها، آلودگی‌ها و مواد شیمایی پاک شوند.روش‌های پخت و پز مانند جوشاندن و بخارپز کردن نیز می‌توانند باقیمانده آفت‌کش‌ها را کاهش دهند. با این وجود، تمام بقایای آفت‌کش‌ها با شستن و پختن پاک نمی‌شوند. افرادی که نگران قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها هستند ممکن است هم چنان بخواهند به پوست کندن ادامه دهند. فهرستی از محتویات آفت‌کش‌ها برای میوه‌ها و سبزیجات در برخی از کشور‌ها موجود است که می‌توانند به شما کمک کنند تصمیم بگیرید کدام میوه و سبزی را پوست بگیرید و این که کدام پوست را می‌توان مصرف کرد. با اندکی تحقیق و خلاقیت می‌توانید به کاهش ضایعات و افزایش مصرف میوه و سبزیجات کمک کنید. مطمئنا ارزش امتحان کردن را دارد و در آن صورت شما به دستیابی به یکی از اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد کمک خواهید کرد: کاهش ضایعات مواد غذایی تا سال ۲۰۳۰ میلادی به میزان نصف ضایعات پیشین.
بیشتر بخوانید
منبع : فرارو