بلوغ از نظر لغوی به معنی رسیدن به سن رشد، پختگی و به کمال رسیدن میباشد. بسیاری از مشکلات مختلف جسمی، روانی و اجتماعی مانند بیماریهای عفونی، ازدواج ناموفق، حاملگی زودرس و پرخطر، بیماری قلبی و عروقی، بیماریهای مزمن و مرگ و میر مادر و کودک ریشه در دوران بلوغ دارد. به دلیل ناگهانی بودن شروع علایم بلوغ، نوجوان با موارد ناآشنایی روبرو میشود که گاهی احساس خوشحالی و گاهی نگرانی در او ایجاد میشود. شروع بلوغ با ظهور علایم رشد جسمانی است و ازدیاد فعالیت، آزادی طلبی و تغییرات خلق و خو را به دنبال دارد.
زمانی که کودک شما دچار تغییرات جسمی، روحی و احساسی میشود بلوغ در حال اتفاق افتادن میباشد. این تغییرات نشانه آن است که فرزند شما از کودکی وارد بزرگسالی میشود.
تغییرات در دوران بلوغ شامل موارد زیر است:
دوستیها در دوران بلوغ شکل جدیتری به خود میگیرد و در حدود چهاردهسالگی به بیشترین اندازه خود میرسد.
نشانههای بلوغ زمانی شروع میشود که تغییرات در مغز کودک باعث آزاد شدن هورمونهای جنسی از غدد جنسی یعنی تخمدانها و بیضهها شوند.
این اتفاق معمولاً در دختران ۱۰-۱۱ سال و در پسران ۱۱-۱۲ سال اتفاق میافتد.
اما هیچ راهی وجود ندارد تا شما از زمان دقیق بلوغ فرزندتان مطلع شوید زیرا تغییرات هورمونی در مغز از بیرون قابل مشاهده نیستند. همچنین بلوغ ممکن است از ۱۸ ماه تا ۵ سال به طول انجامد.
تقریبا یک سال پس از شروع بلوغ در دختران شاهد علایم زیر خواهیم بود:
کمک به دختران در اولین تجربههایشان مثل اولین پریود بسیار حائز اهمیت است. برخی وسایل بهداشتی را در کیف مدرسهاش قرار دهید و به او توضیح دهید که چگونه بایستی از آنها استفاده کند.
برای دردهای زمان پریود آماده باشید: بطری آب داغ و داروی مسکن از جانب پزشکان یا داروساز ممکن است کمک کننده باشد. اگر فرزندتان تا قبل از شانزده یا هفده سالگی اولین پریودش را تجربه نکرد و یا اگر پریودهایش پس از شروع متوقف شدند با پزشکان در میان بگذارید.
به یاد داشته باشید که به دخترتان بگویید که تمام این تغییرات طبیعی بوده و برای هر دختری اتفاق خواهد افتاد.
آخرین مرحله بلوغ در پسران معمولاً ایجاد موهای صورت است.
بعد از گذشت تقریبا یک سال از شروع بلوغ، شاهد علایم زیر خواهیم بود:
زمان شروع بلوغ از کودکی به کودک دیگر متفاوت است حتی برای فرزندان یک خانواده.
اگر بلوغ از سن ۸ سالگی در دختران و از سن ۹ سالگی در پسران شروع شود به آن بلوغ زودرس میگویند.
اما اگر دخترها تا ۱۳ سالگی و پسرها تا ۱۴ سالگی علایم بلوغ نداشته باشند به آن بلوغ دیررس میگویند.
بلوغ زودرس یا دیررس عزت نفس و تصویر بدنی کودکان از خود را تحت تاثیر قرار میدهد.
بسیاری از کودکانی که دچار بلوغ زودرس میشوند، نیازی به درمان ندارند.
از علل بلوغ دیررس میتوان به چاقی و سابقه خانوادگی (ژنتیک) اشاره کرد. به ندرت پیش میآید که بلوغ زودرس ناشی از عدم تعادل هورمونها باشد.
کودکانی که زود به بلوغ میرسند ممکن است:
بلوغ زودرس در دخترها شایعتر است. دخترانی که زودتر بالغ میشوند نسبت به بدن خود حساس بوده، میزان اضطراب و افسردگی در آنها بیشتر بوده و دچار اختلال خوردن میشوند. برعکس پسرانی که زودتر بالغ میشوند نسبت به بدن خود اعتماد به نفس بیشتری داشته و در بین همسالان از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند.
بلوغ دیردرس
بلوغ دیررس بیشتر به ژنتیک خانواده مربوط میشود. اگر شما یا سایر اعضای خانواده شما دیر به بلوغ رسیده باشند، به احتمال زیاد فرزند شما نیز آن را تجربه خواهد کرد.
بلوغ دیررس همچنین میتواند ناشی از شیوه زندگی مانند تغذیه نامناسب، اختلالات خوردن یا استرس شدید باشد. بیماریهای مزمن، شرایط هورمونی و برخی اختلالات ژنتیکی نیز میتوانند باعث بلوغ دیررس شوند.
نوجوانان شاید با برخی مسائل در رابطه با بلوغ آشنا باشند اما صحبت درباره بلوغ و مسائل مرتبط با آن یکی از وظایف خطیر والدین میباشد. زیرا اطلاعات کودکان از منابع معتبر نیست.
منتظر نباشید تا کودک درباره تغییر بدن خود شروع به صحبت کند این اتفاق ممکن است هرگز پیش نیاید به خصوص اگر کودک شما گمان کند که صحبت درباره این موضوع حساس درست نباشد.
شما باید قبل از بلوغ کودک درباره تغییرات بدن هنگام بلوغ با او صحبت کنید. هرچه کودکان بزرگتر شوند سوالات بیشتری خواهند پرسید. سوالات کودکان را با صداقت و با روی گشاده پاسخ دهید.
تا قبل از هشت سالگی، کودک میبایست از تغییرات فیزیکی و احساسی دوران بلوغ آگاه باشد. شاید با خود بگویید این سن، سن کمی برای بیان این موضوعات است اما این نکته را در نظر داشته باشید که برخی دختران در آن سن تمرینی شروع به پوشیدن سوتین کرده و برخی پسران فقط چند سال بعد صدایشان شروع به کلفت شدن میکند.
زمانی که با کودکتان درباره بلوغ صحبت میکنید لازم است که صحبت شما اطمینانبخش باشد. بلوغ آنقدر مسائل و تغییرات جدیدی بوجود میآورد که بدیهی است کودکان معذب شده و احساس عدم امنیت کنند.
زمانی که کودکان وارد بلوغ میشوند، غالبا درباره ظاهر خود احساس خوبی ندارند. آنها باید بداند که هر فرد دچار این تغییرات میشود. همچنین باید بدانند که زمان بروز این تغییرات ممکن است برای هر فردی متفاوت باشد. آکنه، تغییرات خلقی، جهش رشدی و تغییرات هورمونی، همه اینها بخشی از فرایند رشدی است که هر کسی آنها را تجربه خواهد کرد.
کودک باید اطمینان داشته باشد که هر زمان لازم باشد میتواند با شما صحبت کند. با این حال به عنوان یک والد این وظیفه شماست که تلاش کنید درباره بلوغ و احساسات مرتبط با تغییرات ناشی از آن با آغوش باز با او صحبت کنید. هرچند ممکن است هنگام صحبت کردن درباره این مسائل معذب شوید اما این امر باعث میشود که فرزند شما از صحبت کردن درباره آن احساس فشار نکند.
بهتر است بر موضوع احاطه کافی داشته باشید. پس قبل از آن که جواب سوالات فرزندتان را بدهید، اطمینان حاصل کنید که پاسخ سوالات را میدانید. اگر از حرف زدن درباره بلوغ احساس راحتی نمیکنید، ابتدا با خودتان تمرین کنید که چه میخواهید بگویید.
اگر در این بین سوالاتی وجود دارد که شما قادر به پاسخگویی آنها نیستید، از پزشک کودک خود بخواهید که شما را راهنمایی کند.
این موارد را به خاطر بسپارید:
بلوغ زمان دشواری برای کودکان است. در این زمان، آنها در حال تطبیق دادن خود با تغییرات بدنی، پذیرش آکنه یا بوی بدنشان هستند و در عین حال احساسات جدید و هیجان انگیزی را نیز تجربه میکنند. اما این «غلتک احساسات» که نوجوانان بر آن سوارند ممکن است تاثیرات منفی روانشناسی و احساسی نیز داشته باشد، تاثیراتی مثل:
طبق یافتههای اعلام شده از سوی آکادمی کودکان آمریکا، تخمین زده میشود که دو درصد کودکان زیر ده سال افسردگی را تجربه میکنند. از هر روی، در بازه سنی ده تا چهارده سال، که بازه سنی میانگین شروع بلوغ میباشد، به طور کلی میزان افسردگی در کودکان پنج تا هشت درصد افزایش مییابد. میتوان گفت که میزان بروز افسردگی قبل از دوران بلوغ در پسران بالاتر از دختران است، این میزان در زمان بلوغ در دختران دو برابر پسران میگردد.
علایمی که ممکن است نشان دهندهی افسردگی باشند عبارتند از:
علایم افسردگی را جدی بگیرید. هرگز تحقیرآمیز رفتار نکنید به خصوص اگر فرزند شما افکار آسیب به خود یا خودکشی دارد.
بلوغ از نظر جسمی، روانی و احساسی چالش برانگیز میباشد و پدر مادر بودن کودکی که در دوران بلوغ قرار دارد کار آسانی نیست. سعی کنید رابطه با فرزندتان را همیشه خوب نگه دارید و در صورت بروز مشکلات در دسترس باشید. همچنین قوانین خانواده و انتظاراتتان را روشن و واضح توضیح دهید.
بیشتر بخوانید
منبع : تابناک جوان