حواس پنج گانه آدمی به وی کمک میکند تا محیط اطراف خود را حس کند و آن را بشناسد. در مرحله پس از این شناخت او تمایل دارد تا قسمتی یا تمام آن چه را به ادراک او درآمده با دیگران به اشتراک بگذارد. در این مرحله به اشتراکگذاشتن، بستگی به هنر فردی دارد تا چگونه، با چه هدفی و ... پیام خود را به مخاطب یا مخاطبان مد نظرش منتقل کند. تا سالیانی نه چندان دور منظور از سواد تقریباً مترادف با توانایی خواندن و نوشتن بود، اما امروزه با گسترش رسانههایی از قبیل رادیو، تلویزیون، شبکههای ماهوارهای، اینترنت، شبکههای اجتماعی و ...، تمام آحاد بشر اگر علم و دانش مناسب برخورداری و استفاده از رسانهها را در خود ایجاد یا تقویت نکرده باشند، با آسیبهای زیادی درگیر خواهند شد، به ویژه کودکان که مرز واقعیت و خیال را درک نکردند، آسیبپذیرترین گروههای در معرض این مشکلات هستند.
در ادامه، توصیههایی به والدین برای آموزش سواد رسانهای به کودکانشان خواهیم داشت.
سواد رسانهای یعنی توانایی شناسایی انواع مختلف رسانه و درک انواع پیامهایشان. هر رسانه وسیلهای است که از طریق آن پیامی برای مخاطب ارسال میشود. این پیام ممکن است در قالب برنامهای تلویزیونی ارائه شود یا حتی ممکن است تبلیغی ساده روی بیلبوردی در حاشیه بزرگراه باشد. انواع رسانههایی که بچهها روزانه با آنها سروکار دارند، عبارتاند از: رسانههای سنتی مثل رادیو و تلویزیون، پیامهای ساده متنی تلفنهمراه، شبکههای اجتماعی و فضایمجازی، بازیهای کامپیوتری، انواع تبلیغات در کوچه و خیابان.
سواد رسانهای به بچهها کمک میکند که چند چیز را درک کنند: انواع مختلف رسانهها، این که اشخاصی در رسانهها سعی میکنند پیامهای مختلفی را برای مخاطب ارسال کنند و دلایل و انگیزههای صاحبان رسانهها. این سواد میتواند به مخاطبان رسانهها بیاموزد که از حالت انفعالی و مصرفی خارج و به معادله متقابل و فعالانهای وارد شوند که در نهایت به نفع خود آنان باشد. به عبارت دیگر، سواد رسانهای به مخاطب کمک میکند تا از سبد رسانهها به شکلی درست و هوشمندانه استفاده کند.
همانطور که گفتیم، کودکان در زمره آسیبپذیرترین گروههای در معرض رسانهها هستند، زیرا هنوز به مراحل رشد تشخیص و تفکیک این محتواها نرسیدهاند. از آن جا که در ورای هرکدام از مطالب و مفاهیم انتقال یافته، منافع یا مطالبی نهفته است باید به کودکان خویش آموزش دهیم تا از این رسانهها به نحو مطلوبی برخوردار شوند. امروزه با توسعه فضاهای مجازی، سهولت دسترسی به تمام محتوای تولید شده از طریق گوشیهای هوشمند به ویژه کودکان را در معرض آسیبهای فراوان اخلاقی، رفتاری و حتی سوء استفادههای مادی قرار داده است.
در قدم اول برای آموزش سواد رسانهای به کودکان و رهایی از چنین خطرهایی بهتر است خانوادهها قوانین مدون و کاملاً روشنی را برای فرزندان خود در چگونگی استفاده از انواع رسانهها وضع کنند. اطلاعرسانی مناسب و آگاهی دادن به کودکان برای نحوه مناسب روبهرو شدن با خطرهای احتمالی برخی از راههای کاهش آسیب و بالا بردن سواد رسانهای کودکان میشود.
آموزش قبل از ۴ سالگی| بیشتر مردم تصور میکنند آموزش سواد رسانهای به کودکان مربوط به زمانی است که آنها اواخر دوره دبستان هستند، اما اینطور نیست. کارشناسان رسانه معتقدند سواد رسانهای را باید خیلی زودتر از اینها به بچهها آموزش داد چراکه بچهها در سنین پایینتر در معرض رسانههای مختلف قرار میگیرند. حتی برخی از پژوهشها حاکی از این است که امروزه کودکان قبل از ۴ سالگی استفاده از تلفنهای همراه هوشمند را یاد میگیرند.
آموزش مرزهای میان واقعیت و خیال| آموزش شناخت مرز میان واقعیت و خیال یکی از اصول اولیه است. مثلا والدین میتوانند به بچههای کوچکتر خود توضیح بدهند افرادی که در آگهیهای بازرگانی حضور دارند واقعا آنطوری نیستند و فقط نقش بازی میکنند. شاید مدتی طول بکشد، اما در نهایت بچهها یاد میگیرند که هر چیزی در رسانه میبینند لزوما واقعی نیست.
کمکگرفتن از موضوعات روز| حواستان به موضوعات روز باشد چراکه میتواند شروع گفتگو با بچهها درباره رسانه باشد. مثلا اگر در شبکههای اجتماعی اطلاعات نادرستی مشاهده کردید، با فرزندتان راجع به آن صحبت و بعد با مشارکت او درباره آن موضوع تحقیق کنید. بچهها را به این فکر بیندازید که ممکن است تیترهای خبری فریبنده باشند و گاهی فقط برای جلبتوجه مخاطب نوشته میشوند. همچنین به آنها کمک کنید قبل از آن که چیزی را در شبکههای اجتماعی به اشتراک بگذارند، آن را دقیق بررسی کنند. با بچهها درباره این که انتشار مطلبی در شبکههای اجتماعی چه معنایی دارد، صحبت کنید. اجازه دهید یاد بگیرند به جنبه های مختلف فعالیتهای آنلاین خود فکر کنند.
منبع: خراسان