برزخی میان تن و جان/ از نحوه تغییر هویت جنسی تا مشکلات اجتماعی

جنسیت یا هویت جنسیتی، درکی است که فرد از هویت خود دارد. تعداد افرادی که در طول زندگی خود با همان جنسیتی که در بدو تولد یا حتی پیش از آن به آن‌ها اطلاق شده، مشکلی ندارند، آن را می‌پذیرند و خود را همان‌طور معرفی می‌کنند، به مراتب بیشتر از آن‌هایی است که آن جنسیت را پس می‌زنند. افراد دسته اول را "همان‌جنسیتی" یا Cis-gender می‌خوانیم. فرد "ترنس" یا "تراجنسیتی" فردی است که آن جنسیتی که بر اساس ظاهر اندام جنسی‌اش به او اطلاق کرده‌اند، با درک خود از هویتش یکسان نمی‌داند. این یک واژه‌ی دربرگیرنده (اصطلاحاً چتری) است و ترنس‌بودن هم مثل جنسیت، یک طیف است و بسیاری از هویت‌های جنسیتی افراد را در هر برهه‌ای از زندگی، از کودکی تا سالمندی، دربرمی‌گیرد.

تراجنسی یا ترنسکشوال به فردی اطلاق می‌شود که مایل است در بدن خود، به ویژه اندام جنسی‌اش تغییراتی ایجاد کند تا ویژگی‌های بیولوژیکی بدنش، مثل یک انسان همان‌جنسیتی، با جنسیت مشابه او باشد. از تزریق‌های هورمونی گرفته تا عمل‌های زیبایی یا جراحی‌های تغییر اندام جنسی جزو این تغییرات محسوب می‌شود.

زن ترنس به فردی اطلاق می‌شود که با وجود داشتن جسم و کالبد مردانه، زن است. این افراد از نظر روحی و روانی کاملاً زنانه عمل می‌کنند و این موضوع در رفتار آنان مشهود است. به این افراد اصلاحاً MTF گفته می‌شود؛ این عبارت، اختصارِ Male To Fmale و به معنای فردی است که از لحاظ ظاهر و مدارک شناسایی مرد است و می‌خواهد زن باشد.

مرد ترنس، به زنی گفته می‌شود که روحیات و رفتار‌های او به مانند یک مرد تمام‌عیار است، اما با جسمی زنانه متولد شده است. به این افراد اصلاحاً FTM گفته می‌شود؛ این عبارت، اختصارِ Fmale To Male و به معنای فردی است که از لحاظ ظاهر و مدارک شناسایی زن است و می‌خواهد مرد باشد.

افراد ترنس ممکن است جنسیت خود را به روش‌های مختلفی بیان کنند و این ممکن است در زمینه‌های خاص و در زمان‌های خاص متفاوت باشد؛ بنابراین مهم است که به یاد داشته باشید که هیچ راه واحدی برای ترنس‌بودن وجود ندارد، زیرا این امر برای افراد مختلف می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد. ممکن است مدتی طول بکشد تا کسی راحت‌ترین راه را برای بیان جنسیت حقیقی خود بیابد. راه‌های مختلفی در راستای انتقال هویت جنسی برای این افراد وجود دارد که انتخاب آن می‌تواند تحت تأثیر شرایط خاص قرار گیرد:
انتقال اجتماعی: انتقال جنسی به هویت جدید برای برخی افراد ممکن است به معنای تغییر نام و انتخاب ضمیری باشد که مناسب‌تر به نظر می‌رسد؛ این فرآیند اغلب با عنوان «انتقال اجتماعی» شناخته می‌شود.
انتقال پزشکی: در برخی دیگر، انتقال ممکن است شامل درمان‌های پزشکی تأییدکننده جنسیت باشد، مانند تزریق هورمون‌ها و مداخلات جراحی؛ فرآیند‌هایی که به آن «انتقال پزشکی» گفته می‌شود.

افراد تراجنسیتی در برهه‌ای از زندگی، جنسیت خود را متفاوت با آنچه به آن‌ها اطلاق شده بوده، در می‌یابند؛ آشکارسازی (اصطلاحاً کام‌اوت) می‌کنند، یعنی درباره این موضوع با دیگران صحبت می‌کنند، یا حتی ممکن است تصمیم بگیرند این هویت را پنهان کنند. هنوز به طور قطع مشخص نشده که علت بروز این رویکرد (ترنس بودن) در افراد چیست، همانطور که نمی‌دانیم چه چیزی باعث می‌شود برخی افراد به ورزش یا هنر علاقه‌مند شوند، تنها چیزی که واضح است این است که افراد تراجنسیتی هنگامی که اجازه داده می‌شود خود را به شیوه‌ای مطابق با هویت جنسی خود ابراز کنند، ایمن‌تر و شادتر هستند.

علائم ترنس بودن ممکن است از زمان کودکی مشهود باشند؛ برخی از این علائم به شرح زیر است:
· کودک تمایل دارد با افراد غیر همجنس خودش بازی کند.
· او دوست دارد لباس‌هایی مغایر با جنسیت خود را بپوشد.
· از لحاظ فکری و شخصیتی با جنسیت و همجنسان خود متفاوت است.
· او از تغییرات جسمی دوران بلوغ خود که باعث بیشتر نمایان شدن جنسیتش می‌شوند، حس خوبی ندارد.

جراحی تغییر جنسیت همانند هر عمل جراحی دیگری عوارض و مشکلات خاصی را با خود به همراه دارد. شایع‌ترین عوارض، به مشکلات مثانه و مجاری ادرار مربوط می‌شود. با وجود سختی‌ها و پیچیدگی‌ها در هر کدام از عمل‌های تغییر جنسیت، از مرد به زن یا از زن به مرد، جای تعجب نیست که مشکلات ادراری رایج باشد. یکی از تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۷ انجام شد به این نتیجه رسید که بیش از ۳۳ درصد از ترنس‌هایی که جراحی تغییر جنسیت را انجام می‌دهند از این مشکلات خاص گلایه دارند. خوشبختانه، برخی از مطالعات نشان داده‌اند که افزایش تجربیات و تخصص پزشکان از عوارض جراحی کاسته است، اما با وجود این تحقیق هنوز هم ۱۱ درصد از بیماران به دلیل خونریزی زیاد در موضع جراحی نیاز به عمل‌های برنامه‌ریزی‌نشده دیگری دارند که فقط در جراحی‌های تغییر جنسیت از مرد به زن دیده می‌شود.

بسیاری از افراد ترنس احساس پریشانی را تجربه می‌کنند که از نظر بالینی "دیسفوری/ دیسفوریا" نامیده می‌شود؛ دیسفوری توسط افراد مختلف به طور متفاوتی تجربه می‌شود و می‌تواند هم ثابت (تجربه به طور مداوم) و هم سَیال (تجربه جزئی یا دوره‌ای) باشد.
دیسفوری جنسیتی به احساس ناراحتی گفته می‌شود که فرد زمانی تجربه می‌کند که جنسیت تعیین‌شده با هویت جنسیتی او مطابقت نداشته باشد. این افراد ممکن است از تضاد بین ویژگی‌های جنسی بدن (فیزیکال) خود و احساس و تفکر خود نسبت به خود ناراحت باشند. طبق گفته‌ی برخی از افراد ترنس، این حالت برای آن‌ها زمانی ایجاد می‌شود که جنسیت آن‌ها توسط دیگران تأیید نشده باشد (که گاهی اوقات "سوءجنسیت" نامیده می‌شود). آن‌ها همچنین ممکن است احساس ناراحتی در مورد نقش‌های جنسیتی سنتی داشته باشند که از جنسیتِ تعیین‌شده‌ی آن‌ها انتظار می‌رود. اثرات دیسفوری جنسیتی می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برای برخی از افراد، این احساسات درگیری ممکن است بر تصویر و رفتار آن‌ها تأثیر بگذارد.
افراد تراجنسیتی از نابرابری‌های مداوم در جنبه‌های زندگی رنج می‌برند که با همه اولویت‌های حوزه حقوقی لامبدا* تلاقی می‌کند. تراجنسیتی‌ها تبعیض گسترده در محل کار را تجربه می‌کنند، ممکن است با چالش‌هایی در روابط با والدین خود مواجه شوند، دسترسی کافی به مراقبت‌های بهداشتی با کیفیت و عاری از تبعیض نداشته باشند و در کسب نام و تعیین جنسیت مناسب در مدارک هویتی خود با مشکل مواجه شوند. بسیاری از آمار‌ها نشان می‌دهد که میزان افسردگی، اضطراب و خودکشی در جامعه ترنس به طرز نگران‌کننده‌ای بالاست. بیماری روانی اغلب مستقیماً با تراجنسیتی بودن مرتبط نیست، بلکه با انگ و تبعیض‌هایی که افراد ترنسجندر در زندگی روزمره با آن مواجه هستند، مرتبط است. بهترین راه برای حمایت از افراد تراجنسیتی این است که به آن‌ها اجازه دهید روند انتقال خود را مدیریت کنند، که ممکن است شامل احترام به انتخاب نام و ضمایر آن‌ها و تقویت حق آن‌ها برای تأیید جنسیت باشد.

 

منبع : خبرآنلاین