عدم تحمل گرما نشانه چیست؟

با شروع فصل تابستان، یکی از مشکلاتی که معمولاً افراد را آزار‌می‌دهد، گرمای هواست. در این ‌میان، برخی افراد بیش از دیگران از قرار گرفتن در محیط‌های گرم آسیب ‌می‌بینند. عدم تحمل گرما و یا حساسیت بیش از حد به گرما یکی از مشکلاتی است که به‌خاطر برخی شرایط پزشکی و بیماری‌ها، گریبان برخی افراد را گرفته و محیط‌های گرم را برای‌شان غیر‌قابل تحمل گردانده است. در ادامه به علل و نشانه‌های این مشکل و شیوه‌های پیشگیری و درمان آن خواهیم پرداخت.
عدم تحمل گرما نوعی حساسیت غیرعادی به گرما است. افراد دچار به مشکل عدم تحمل گرما، ممکن است زمانی که دیگران احساس راحتی یا حتی سرما می کنند، احساس گرما داشته باشند. واکنش های غیرعادی نسبت به گرما مانند تعریق بیش از حد یا اضطراب نیز ممکن است در این افراد وجود داشته باشد. عدم تحمل گرما یک بیماری نیست. اما می تواند از علائم یک بیماری زمینه ای باشد. در این مقاله، در مورد علل عدم تحمل گرما، چگونگی مدیریت آن و زمان مناسب برای مراجعه به پزشک خواهید خواند.

افراد دچار به مشکل عدم تحمل گرما نسبت به دمای بالا حساس هستند. عدم تحمل گرما یک نشانه کلی است که می تواند به طیف وسیعی از واکنش های فرد نسبت به گرما اشاره کند. برخی از افراد صرفاً از گرما خوششان نمی آید. برخی دیگر در دمای معمولی که دیگران احساس آرامش دارند، احساس گرمای ناراحت کننده ای را تجربه می کنند. برخی از افراد در واکنش به گرما، ممکن است علائم جدی و حتی تهدیدکننده زندگی را از خود نشان دهند. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، بیماری های مرتبط به گرما مانند غش در اثر گرما، سالانه مسئول بیش از ۶۰۰ مرگ در ایالات متحده بوده اند. افراد دارای مشکل عدم تحمل گرما باید در گرمای شدید محتاط باشند. به ویژه وقتی که دارای سایر عوامل خطر ابتلا به بیماری های مرتبط به گرما نیز هستند.

دیابت گاهی اوقات می تواند منجر به عدم تحمل گرما شود. برخی از افراد حساس نسبت به گرما دارای اختلالی به نام دیس اتونومی هستند که سامانه ی عصبی خودمختار آنها را تحت تأثیر قرار می دهد. سامانه ی عصبی خودمختار به تنظیم عملکردهای خودکار بدن مانند واکنش به گرما کمک می کند. بیماری هایی که منجر به دیس اتونومی می شوند، عبارتند از:
• دیابت
• اختلال مصرف الکل
• بیماری پارکینسون
• سندروم گیلن باره
• بیماری میتوکندری

• سن: نوزادان، کودکان زیر ۴ سال و بزرگسالان مسن تر ممکن است حساسیت بیشتری نسبت به گرما داشته باشند. این حساسیت امکان ابتلا به بیماری های مرتبط به گرما مانند غش در اثر گرما را بالا می برد.
• دارو: برخی از داروها، واکنش بدن نسبت به گرما را تغییر می دهند. برای مثال باعث عدم تعریق می شوند. داروهای آنتی کولینرژیک که برای درمان بسیاری از بیماری های روانی و بیماری پارکینسون استفاده می شود، تعریق را کاهش داده و منجر به افزایش حساسیت فرد به گرما می شوند.
• مسائل حسی: اختلال پردازش حسی و همچنین مسائل حسی که گاهی با اوتیسم همراه است، می تواند منجر به حساسیت بیشتر فرد به گرما شود.
• بیماری های عصبی : بیماری هایی که مغز و نخاع را تحت تأثیر قرار می دهند، مانند آسیب های نخاعی و MS، می توانند با تغییر نحوه پردازش گرما توسط بدن و مغز یا با مهار توانایی تنظیم دما توسط بدن، حساسیت نسبت به گرما را افزایش دهند.
• اختلالات غدد درون ریز : سیستم غدد درون ریز در تنظیم طیف وسیعی از واکنش ها به بدن کمک می کنند. اختلالاتی مانند بیماری گریوز و بیماری مربوط به غده تیروئید، می توانند حساسیت نسبت به گرما را افزایش دهند.
• آمادگی جسمانی کم : برای برخی از افراد، عدم تحمل گرما نشان دهنده آمادگی جسمانی ضعیف و مشکلات قلبی عروقی و تنفسی است. پژوهشگران در سال ۲۰۱۴ دریافتند که افرادی که حساسیت بیشتری نسبت به گرما نشان می دهند، دارای آمادگی جسمانی ضعیف تری نیز هستند.
 
مصرف کافئین: کافئین یک محرک است که ‌می‌تواند ضربان قلب و در‌نتیجه سوخت‌و‌ساز بدن را افزایش دهد. این تغییر ‌می‌تواند به افزایش دمای بدن و در نتیجه عدم تحمل گرما منجر شود.
بیماری‌ ام‌اس: «ام‌اس» یک بیماری خود‌ایمنی بوده که بر سیستم اعصاب مرکزی تأثیر ‌می‌گذارد. سیستم اعصاب مرکزی از مغز و نخاع تشکل شده است. این بیماری بر غلاف‌های محافظ رشته‌های عصبیِ سیستم اعصاب مرکزی (میلین‌ها) تأثیر‌می‌گذارد و به آن‌ها آسیب ‌می‌زند. در‌صورتی‌که ‌میلین‌ها تخریب شوند، انتقال سیگنال‌های عصبی با کندی مواجه شده و همین امر موجب عدم تحمل گرما خواهد شد.

افراد دارای مشکل عدم تحمل گرما باید علائم خود را با پزشک در میان بگذارند. به ویژه اگر این علائم به صورت ناگهانی ظاهر شده و یا به تدریج بدتر شود. برای درمان این مشکل، پزشکان بر روی درمان بیماری های زمینه ای ممکن تمرکز می کنند. درمان می تواند بسته به بیماری زمینه ای فرد، طیف متفاوتی را در بر بگیرد. برای مثال، افراد مبتلا به بیماری گریوز ممکن است برای بازیابی سطحوح طبیعی تیروئید، به درمان با ید رادیواکتیو نیاز داشته باشند. عدم تحمل گرما در بسیاری از موارد، کاملاً قابل پیشگیری یا درمان نیست. فرد مبتلا به آسیب نخاعی ممکن است صرف نظر از نوع درمان انتخابی، در گرمای شدید دچار مشکل شود. اجتناب از گرما در صورت امکان و در نظر گرفتن راهکارهایی برای مدیریت گرما می تواند در بلند مدت به کاهش علائم کمک کند. راهکارهای کنترل عدم تحمل گرما عبارتند از:
• دوری از نور مستقیم خورشید: نور خورشید، در ساعات بین ۱۱ صبح تا ۳ بعدازظهر در گرم ترین و شدیدترین حالت خود قرار دارد.
• استفاده از پنکه یا سیستم تهویه مطبوع در طول ماه های گرم سال
• پوشیدن لباس رنگ روشن و آزاد
• اجتناب از نوشیدن الکل در هوای گرم
• حمام آب سرد یا شنا کردن در استخر
• پیچیدن حوله خیس شده با آب سرد به دور گردن
• اجتناب از انجام فعالیت های سنگین در طول گرما یا در اتاق های گرم

افراد دارای مشکل عدم تحمل گرما باید با دقت خود را برای مشاهده علائم بیماری های مرتبط با گرما زیر نظر داشته باشند. این علائم عبارتند از:
• حالت تهوع
• گیجی
• استفراغ
• نبض تند
• تعریق بسیار شدید
• گرفتگی مفاصل
• سردرد
• خستگی شدید یا غش
• تغییر خلق و خو
در صورت مشاهده علائم زیر، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید:
• ناتوانی در تعریق، حتی در هوای بسیار گرم
• دمای بدن بالاتر از ۳۹ درجه سانتیگراد
• گیجی
• از دست دادن هوشیاری

ورزش مرتب می تواند حساسیت نسبت به گرما را کاهش دهد. مدیریت بیماری هایی که ممکن است منجر به عدم تحمل گرما شوند نیز می تواند به پیشگیری از علائم کمک کند. در مورد ایمن ماندن در گرما با پزشک خود صحبت کنید و از او بپرسید که آیا داروهایی برای تنظیم دمای بدن شما وجود دارد یا خیر. برخی از راهکارهایی که می توانید برای کاهش حساسیت نسبت به گرما انجام دهید، عبارتند از:
• حفظ وزن بدن سالم. افراد با وزن بالا ممکن است مشکلات بیشتری در تنظیم دمای بدن خود داشته باشند.
• ورزش مرتب برای حفظ آمادگی جسمانی. افراد با قلب و ریه های سالم، نسبت به گرما واکنش بهتری از خود نشان می دهند.
• محدود کردن مصرف الکل یا دارو. مصرف بی رویه الکل و داروهایی مانند آمفتامین ها ممکن است حساسیت نسبت به گرما را افزایش دهد.
• کنترل سطح قند خون . افراد مبتلا به دیابت در برابر گرما آسیب پذیرتر هستند. به ویژه وقتی که سطح قند خون بسیار بالا یا بسیار پایین باشد.
• نوشیدن آب فراوان. بدن در گرمای شدید، آب زیادی را از طریق تعریق از دست می دهد. اگر بدن در تعریق ناتوان باشد، نمی تواند خنک بماند. بنابراین آبرسانی به بدن بسیار حیاتی است.

 

منیع: تابناک جوان