انتخابات فدراسیون جهانی پس از مدت ها بلاتکلیفی و حواشی زیاد، بالاخره برگزار و پست ها بین کشورها تقسیم شد. با توجه به حواشی دوپینگ سیستماتیک، خریدن رای و فساد مالی در فدراسیون جهانی، کمیته بین المللی المپیک(IOC) بسیار حساس بود که افراد جدیدی در فدراسیون جهانی پست بگیرند از این رو شاید بهترین زمان بود که ایران صاحب کرسی تاثیرگذار شود.
در این میان علی مرادی رییس پیشین فدراسیون ایران ترجیح داد همانند دفعات قبل خودش را برای اصلی ترین پست ها یعنی ریاست، دبیرکلی، هیات اجرایی و نایب رییسی معرفی کند که البته در تمام آنها شکست خورد. حسین المسلم دبیرکل شورای المپیک آسیا مدتی پیش که به ایران سفر داشت از این حرکت مدیران ایرانی انتقاد کرد که برای تمام پست های مهم خودشان کاندیدا میشوند و در این صورت چگونه توقع حمایت دارند.
در انتخاباتی که در آلبانی برگزارشد، مرادی از ریاست کنار کشید اما در انتخابات بقیه پست های مهم باقی ماند که نتوانست رای اعتماد بگیرد. تعداد نفراتی که در مجمع انتخاباتی به مرادی رای اعتماد دادند حتی به ۳۰ نفر هم نمی رسند و مشخص نیست مرادی چگونه رایزنی کرده بود که نتوانست در هیچ کدام از پست ها رای بیاورد. او در همه اعزام های تیم ملی حضور داشت و حتی یک سفر را از دست نداد و در این سفرها چگونه لابی کرده که حتی ۳۰ نفر هم موافق حضورش در فدراسیون جهانی نبودند.
کشورهایی چون سنگاپور، آفریقای جنوبی و کاستاریکا هم توانستند پست بگیرند اما وزنهبرداری ایران که یکی از قدرت های جهان است، دست خالی ماند.
نکته مهم این است حتی آتیلا آدامفی داماد تاماش آیان (فردی که به علت فساد مالی و دوپینگ سیستماتیک، مادام العمر از ورزش محروم شد) پست گرفت اما علی مرادی دست خالی ماند. جالب این است که اختلاف آرای او با او دیگر کاندیداها نیز در حدی بود که نمی توان گفت رقیب جدی در انتخابات محسوب می شد.
نداشتن کرسی تاثیر گذار در وزنه برداری جهان یکی از نقاط ضعف فدراسیون ایران بود و انتخابات این دوره، فرصت مناسبی بود که با رایزنی پست گرفت اما مرادی بجای داشتن استراتژی مناسب کاملا تک روی کرد و برای تمام پست های مهم خودش به دنبال گرفتن پست بود. نکته قابل توجه این است او در شرایطی دنبال گرفتن پست جهانی بود که وزنه برداری ایران در داخل، درگیر حواشی بسیار زیادی بود و کشورهای دیگر نیز از همه اتفاقات ایران مطلع بودند. بنابراین طبیعی است به فردی که در کشور خود توانایی اداره یک فدراسیون را ندارد و ملی پوشانش به دلیل امکانات ضعیف، اقدام به ترک اردو می کنند، رای اعتماد ندهند.
کشورهایی که در پست های اصلی صاحب نماینده شدند:
ریاست: علی مرادی و ۱۰ کاندیدای دیگر از ریاست انصراف دادند و در نهایت این پست به جلود عراقی رسید.
دبیرکلی: رقابت برای رسیدن به این پست بین نمایندگان پرو با (۶۸ رای) و ایتالیا(۶۰ رای) است و علی مرادی تنها ۱۶ رای آورد. دور دوم رای گیری بین این دو کاندیدا انجام شود.
نواب رییسی: کشورهای آمریکا با (۸۳ رای)، مجارستان(۵۳ رای)، چک(۶۱ رای)، یونان (۶۱ رای) و ونزوئلا (۵۵ رای) نماینده دارند و علی مرادی تنها ۲۱ رای آورد.
هیات اجرایی:کشورهای آلمان با (۵۵ رای)، سنگاپور(۵۱ رای)، عربستان(۷۰ رای)، ژاپن(۵۳ رای)، بریتانیا(۶۲ رای)، چین تایپه(۶۸ رای)، تونس(۶۶ رای)، کاستاریکا(۴۵ رای)، آفریقای جنوبی(۶۵ رای) و استرالیا(۶۶ رای) نماینده دارند.
علی مرادی ۲۷ رای آورد و انتخاب نشد.
در کمیته های فنی و مربیان هم که ایران رای نیاورد، وضعیت به همین شکل است. در کمیته فنی کشورهای کنیا، استرالیا، سوییس، دومینکن، بریتانیا، قزاقستان، صربستان، کوبا، فرانسه، آمریکا، چین، بوسنی و مجارستان صاحب نماینده شدند.
علیرضا قریشی ۱۶ رای و محسن بیرانوند ۱۸ رای آوردند که کافی نبود و انتخاب نشدند.
منبع: ایسنا