احساس خوشبختی ژنتیکی ست یا اکتسابی؟

شادکامی یا احساس خوشبختی (happiness) دو قسمت مهم دارد. یک قسمت از آن تجربه احساسات مثبت است. مثل لذت، شادی، احساسی که در لحظه داریم و این حس را که من الان خوشحالم و حالم خوب است مثلا یک اتفاق خوب افتاده است. در واقع این‌ها تجربه احساسات مثبت هستند. این قسمت نسبت به قسمت دیگر مقطعی‌تر و کوتاه‌تر است. شادکامی یک قسمت دیگر دارد که بیشتر جنبه رضایت درونی از زندگی، جایگاهی که هستیم، کاری که انجام می‌دهیم را دارد. این قسمت طولانی‌تر و بادوام‌تر است. نمی‌شود در همین لحظه پرسید که از زندگی راضی هستید یا خیر. رضایت معنای وسیع‌تری دارد. حدود ۵۰ درصد احساس شادکامی و خوشبختی به ژنتیک ما مرتبط است. یعنی به صورت ژنتیکی استعداد بعضی از افراد برای این که حال خوبی داشته باشند بهتر است و برعکس بعضی افراد استعداد این را دارند که از حال خوب خود فاصله بگیرند و درگیر افکار منفی شوند. حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد شرایط محیط در احساس شادکامی تاثیرگذار است. محیط چیزی است که ما فکر می‌کنیم در احساس شادکامی خیلی تاثیر دارد. مثلا اگر من پول دارتر بشوم یا در کنکور موفق شوم حال خیلی بهتری دارم. آن رضایت‌مندی باعث می‌شود که وقتی به زندگی خود نگاه کنم احساس کنم مدتی که برای من گذشته است از این مدت راضی هستم. بقیه احساس شادکامی دقیقا به خود ما بستگی دارد. یعنی یک انتخاب است.

ما خیلی می‌گوییم که اگر این اتفاق برای من بیفتد من خیلی حال بهتر و احساس شادکامی بیشتری دارم. اما واقعیت این است که ما یک بیس لاینی (نقطه شروع) داریم که یک مقدارش ژنتیک است یک مقدارش محیط و یک مقدارش که خیلی روی آن کنترل داریم کار‌ها و انتخاب‌هایی است که ما انجام می‌دهیم و در واقع این مشخص می‌کند که افراد از لحاظ شادکامی کجا می‌ایستند و اگر اتفاقات خوب و بد بیفتد دوباره روی بیس لاین (نقطه شروع) خود می‌روند.

 

منبع : بهداشت نیوز