اینکه چیز عجیبی نیست من هم پزشکی ام رو توی هند خوندم اونجا همون سال اول یه ست کامل استخوان انسان واقعی رو به هر دانشجو به قیمت 2500 روپیه که او زمان سال 90 حدودا 50 هزار تومان میشد ، توی همون دانشگاه میفروختند.
این استخوانها همیشه یا روی زمین یا میزم یا دکوری خانه ام پراکنده بود و حتی از کاسه سر گاهی به عنوان جا خودکاری استفاده میکردم ، برای ما این چیز غیر عادی نبود و به استخوان به عنوان رسوبات کلسیم نگاه میکردیم مثل استخوان هر جاندار دیگری ، اگر قرار میبود این بجث احترام به مرده و خانواده های اونها و از این جور حرفها توی حرفه پزشکی حاکم باشه ، هیچگاه دانش پزشکی بشر پیشرفت نمیکرد و شما آقای خبرنگار که همچین سوال مسخره ای رو میپرسی اگر روزی پزشکی رو دیدی که به پشتبانه دانشش که از مطالعه همین استخوانها و اجساد حاصل شده زندگی خودت یا عزیزت رو داره نجات میده ، اونوقت جواب این سوال احمقانه ات رو خواهی گرفت ، ضمناً این استخوان ها و اجساد با رضایت خانواده های این افراد یا اهدا و یا خریداری شده اند .