چرا ابیانه ای‌ ها از رفتار گردشگران ناراحت می‌شوند؟

به گزارش تابناک جوان به نقل از مهر، روستای تاریخی ابیانه با خانه‌های گلی سرخ رنگش هر بار با یک معضل از سوی گردشگران مواجه می‌شود، گاهی با ورود تور‌های ناهنجار و گاهی هم با ورود بیش از حد گردشگران برای شرکت در مراسم مذهبی عاشورا و تاسوعا.

 

هر بار هم حجم زیاد گردشگران موجب می‌شود، تا مسئولان روستا یک تصمیم جدید درباره ناهنجاری‌های به وجود آمده بگیرند. چند سالی است که حضور زیاد گردشگرانی که رزرو اقامت در روستای ابیانه را ندارند، همزمان با عزاداری‌های سنتی آن‌ها در روز‌های عاشورا و تاسوعا ممنوع شده است.

دهیاری روستای ابیانه از گردشگران هر سال می‌خواهد که اگر رزرو خانه یا هتلی را ندارند، دیدن این روستا را به زمان دیگری موکول کنند. چرا که اهالی ابیانه در این ایام به روستا می‌روند و می‌خواهند در آرامش کامل مراسم عزاداری را برگزار کنند، اما حضور انبوه گردشگران باعث آزرده خاطر شدن آن‌ها می‌شود.

هر بار هم مسئولان روستا در ایام دیگر سال از حضور ناهنجار گردشگران خبر می‌دهند. آن‌ها از اینکه گردشگران زیادی در ایام تعطیل وارد روستا می‌شوند، ابراز نگرانی می‌کنند و به همین دلیل از چند سال پیش تا کنون برای ورود هر خودرو به روستا، مبلغ ده هزار تومان به عنوان ورودیه تعیین کرده‌اند. بهانه این ورودیه هم جمع آوری زباله گردشگران از روستا، ساخت سرویس‌های بهداشتی و ایجاد پارکینگ در روستاست. چون به بسیاری از افراد اجازه داده نمی‌شود که خودروی خود را به داخل روستا ببرند.

جدیدترین خبر‌ها از این روستا نیز حاکی از آن است که بازهم گردشگرانی که جامعه سنتی و بومی ابیانه را نمی‌شناسند اقدام به ناهنجاری کرده‌اند. انتشار کلیپ تک خوانی یک زن در میان گردشگران، مردم روستا و مسئولانش را عصبانی کرده است آن‌ها می‌گویند که به جامعه محلی احترام گذاشته نشده است.

علی رحیمی ابیانه از اهالی این روستاست که در تهران زندگی می‌کند، اما در ایام تعطیل به روستایش می‌رود او به خبرنگار مهر می‌گوید: زمانی دلمان می‌خواست گردشگر به روستا بیاید و آن را به همه معرفی کنیم، اما اکنون در زمان تعطیلات می‌گوئیم که انگار جای ما در روستا نیست، چون بسیار شلوغ می‌شود، پر از زباله است و دیگر آرامشی نداریم. به همین دلیل تلاش می‌کنیم روز‌های تعطیل جایمان را به گردشگران بدهیم و خودمان وسط هفته برویم.

روستای ابیانه جمعیت ساکن و دائمی کمی دارد. خیلی از اهالی روستای ابیانه به شهر‌های دیگر از جمله اصفهان و کاشان و تهران کوچ کرده‌اند، اما هنوز خانه‌های خود را در روستا حفظ کرده‌اند و آخر هفته‌ها و یا در ایام تعطیل به روستا برمی گردند. با این وجود هنوز برخی از سالخوردگان و اهالی قدیمی روستا در محل زندگی خود باقی مانده‌اند و شهر نشین نشده‌اند و هنوز به سنت‌های خود پایبند هستند.

حضور همزمان اهالی و گردشگرانی که بیشتر از تهران می‌روند باعث شلوغی روستا شده است، از سوی دیگر نزدیکی این روستا به تهران موجب شده تا بسیاری از گردشگران به تنهایی به این منطقه نمونه گردشگری سفر کنند و فرهنگ خودشان را به این روستای سنتی تحمیل کنند. همین اتفاق گاهی موجب شده مسافران رفتار‌هایی از خود بروز دهند که از نظر فضای سنتی و بومی روستا ناهنجاری به حساب آید.

مانند اتفاقی که چند روز پیش افتاد و عده‌ای گردشگر به همراه یک تک خوان زن فضای سنتی روستا را به هم زده بودند و این اقدام آن‌ها واکنش‌های زیادی را در فضای مجازی داشت تا جایی که دادستانی از احضار این خواننده و گروه گردشگر خبر داده بود.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان نیز گفته است: این اقدام مربوط به سفری گروهی و دوستانه در هفته گذشته بوده که ارتباطی به تور‌های گردشگری مجوزدار نداشت.

فریدون الهیاری افزود: این گروه که در حال سفر به استانی دیگر بودند، به ابیانه نیز سفری کوتاه داشتند که آن اقدام نادرست هم در جریان آن سفر در گوشه‌ای از این روستا و در محلی کم تردد صورت گرفته بود. دستگاه‌های ذیربط پیگیر هستند تا دیگر شاهد تکرار چنین مواردی در مکان‌های گردشگری نباشیم.

شورای روستای ابیانه هم از فرماندار نطنز خواست تا ورود گردشگران بدون راهنمای مطمئن به روستا ممنوع شود. این ممنوعیت جدیدی است که شورای روستا خواستار آن شد تا هر کسی نتواند فضای روستا را به هم بزند.

این اتفاقات نشان می‌دهد که گردشگران ایرانی نتوانسته‌اند یک مقصد را برای همیشه و برای دیدن همه افراد به درستی حفظ کنند. در مناطق دیگر نیز این اتفاق می‌افتد که عده‌ای نابه هنجاری کرده و مانع ورود گردشگران دیگری شوند که به جامعه بومی احترام می‌گذارد. کویر مرنجاب نیز دچار چنین گرفتاری شده بود. عده‌ای به تصور اینکه کویر محلی برای تفریحات پر سر و صداست با ماشین وارد شده و آرامش کویر را بهم می‌زنند همین موضوع موجب می‌شود تا مسئولان برای ورود به کویر هم مقررات وضع کنند.

آیا بهتر نیست گردشگران ایرانی به جوامع محلی بیشتر احترام بگذارد تا فضا برای استفاده افراد دیگر نیز محدود نشود؟