زندگی روزمره ما را تعاملات بین فردیمان میسازد؛ احوال پرسی با همسایه، خرید کردن از مغازه محل، آدرس پرسیدن از پلیس سر چهارراه، خبر گرفتن از دوست قدیمی و گپ زدن با همکار درباره سریالی تازه؛ حالا فکر کنید این دریچههای ارتباطی یک جا بسته شوند. چه اتفاقی میافتد اگر نتوانید با دیگران حرف بزنید؟ این زندگی روتین که تصور حالتی جز آن برایمان غیرممکن است، برای افراد
ناشنوا پر از چالش است. از کارهای سادهای مثل خرید کردن و آدرس پرسیدن بگیرید تا تفریحات پیش پا افتادهای مثل تلویزیون دیدن و سینما رفتن و موقعیتهای اضطراری مثل درخواست کمک از پلیس و آتشنشانی یا تماس با اورژانس. ناشنواها برای ارتباط برقرار کردن با این دنیای پرهیاهوی بیصدا البته راهی دارند، اما مشکل آن جاست که ما این راه را بلد نیستیم. ما
زبان اشاره نمیدانیم و امکانات و خدمات زندگی جمعی برای شنواها – و اصولا افراد بدون معلولیت- طراحی شده است. در پرونده امروز چند جمله و واژه ساده و کلیدی را به زبان اشاره میآموزیم. «پریسا فتحی»، کارشناس، مدرس، مترجم و مددکار ناشنوایان به ما آموزش میدهد. اگر به یاد گرفتن کامل این زبان علاقهمند باشید، میتوانید به انجمن ناشنوایان، کانون ناشنوایان یا سازمان بهزیستی مراجعه و در دورههای آموزشی شرکت کنید.
منبع: روزنامه خراسان