عباس موزون تهیه کننده، نویسنده، پژوهشگر و مجری برنامه «زندگی پس از زندگی» است؛ برنامهای تلویزیونی که با وجود گذشت تنها سه سال از زمان پخش فصل اول آن و در همین مدت زمان کوتاه سه ساله، تبدیل به یکی از پربینندهترین برنامههای تولیدی صداوسیما شده و مخاطبان زیادی را پای تلویزیون نشانده است.
ایده اولیه قدم نهادن در مسیر «زندگی پس از زندگی» را مشاهده آثار دکتر ریموند مودی، روانپزشک آمریکایی عنوان میکند که سالها قبل مسئله تجربههای پس از
مرگ را پایهگذاری کرد و به این موضوع پرداخت. او میگوید از حدود ۲۵ سال پیش به ساخت برنامهای با موضوع تجربه نزدیک به مرگ علاقهمند شده و پژوهش در این زمینه را آغاز کرده است. او همچنین نخستین همایش با موضوع تجربیات نزدیک به مرگ را در دی ماه ۱۳۹۵ و در شهر یزد برگزار کرده است. در ادامه متن بخش اول گفتگوی خبرگزاری فارس با عباس موزون را میخوانید:
عباس موزون در گفتگو با فارس، در ارتباط با استقبال زیاد مخاطبان
تلویزیون از فصل سوم «زندگی پس از زندگی» در مقایسه با فصلهای پیشین این برنامه بیان کرد: برخلاف تصور عموم افراد که معتقدند تا به امروز، فصل سوم «زندگی پس از زندگی» پربینندهترین فصل این برنامه بوده، اما آمار مرکز تحقیقات صداوسیما نشان میدهد که فصل دوم «زندگی پس از زندگی» پربینندهترین برنامه - اعم از نمایشی و غیر نمایشی - در میان تمامی تولیدات سازمان صداوسیما در سال گذشته بوده است. اما اینکه امسال «زندگی پس از زندگی» عمومیت رسانهای بیشتری پیدا کرد، ناشی از هجمات سیاسی است که توجهات رسانهای را به این برنامه بیشتر کرد، در حالی که توجه مخاطب نسبت به این برنامه از پارسال جلب شده بود. در حال نیز با تصمیم مدیران سازمان صداوسیما، این برنامه جزو ۱۰ برنامه ویژه صداوسیما قرار گرفت و فصل سوم «زندگی پس از زندگی» زیر نظر معاونت سیما تهیه و تولید شد.
موزون در رابطه میزان مشاهده و رضایتمندی این برنامه نزد مخاطبان رسانه ملی ادامه داد: فصل دوم «زندگی پس از زندگی» دو رکورد را در تاریخ تلویزیون ایران پشت سر گذاشته است. اولین رکورد مربوط به درصد میزان رضایتمندی مخاطبان است که به میزان ۹۳/۱ درصد رضایت مخاطبان را جلب کرده است. دومین رکورد نیز مربوط به رشد یک برنامه در دو فصل پیاپی در میان برنامههای تاریخ صداوسیماست. همچنین در آمار بازدید برنامه تلویزیونی پرمخاطب در تلوبیون، فصل دوم «زندگی پس از زندگی» در جایگاهی بالاتر از دیگر برنامههای صداوسیما ایستاده است. پس در واقع، میتوان از توجه بیشتر رسانهها و تضارب آراء در میان خواص به عنوان عوامل اصلی افزایش توجهات به فصل سوم «زندگی پس از زندگی» نام برد؛ و گرنه مخاطب پیش از خواص و رسانهها نسبت به این برنامه توجه داشته است.
وی افزود: حتی چه بسا به تبع برخوردهای غیر علمی از نوع سیاسی و یا توجه خواص علم و فلسفه و سیاست به «زندگی پس از زندگی»، بخشی از رضایتمندی این برنامه کاسته شد. در نتیجه ۳ درصد از رضایتمندی فصل سوم نسبت به فصل دوم آن کاهش داشته است. اگر چه آمارهای امسال نیمه ماه رمضان گرفته شد، در حالی که آمار سال گذشته در پایان ماه رمضان انجام گرفته بود. این مواردی که مطرح شد، نه به قوت بنده مربوط میشود و نه توان تیم سازنده برنامه، به نظر بنده به این مربوط است که مردم ایران به ژانر عقیدتی، علمی و مستند علاقه نشان میدهند. نباید به بهانه جذب مخاطب، صرفا برنامههایی با ماهیت تفریح، تفنن، داستانی و نمایشی ساخته شود. آنها هم در جای خود خوب و لازم است، اما کافی نیست. مردم همچنان به محتوای رئال (واقعی)، علمی و عقیدتی - پژوهشی علاقهمند هستند و این خوبی مردم ایران را نشان میدهد.
در ابتدای امر به دلیل اینکه اطلاعاتی در این زمینه نبود و دسترسی به اینترنت نیز وجود نداشت، از طریق کتابخانه آستان قدس رضوی به سراغ موضوعات و مفاهیمی همچون فراروان شناسی، روحشناسی و موضوعات مشابه رفتم. از زمانی که دسترسی به اینترنت انجام شد، اطلاعات را به شکل متمرکزتری بدست میآوردم. از حدود هفت سال پیش نیز تحقیقات میدانی این پروژه آغاز شد. همزمان کانال این برنامه در فضای مجازی تحت عنوان «زندگی پس از زندگی» تأسیس شد. این کانال اولین کانال فارسی زبان دنیا در این زمینه بوده است. همچنین اولین همایش این حوزه در همان برهه در دانشگاه یزد آغاز بکار کرد و در مدت زمان ۴-۳ سال ۱۵ همایش در سراسر کشور برگزار شد. کارگردان مستند هند دوستان در رابطه با تعداد عوامل تولید و پشت صحنه برنامه «زندگی پس از زندگی» گفت: صدها نفر به صورت لایه لایه در سراسر شهرهای ایران در مراحل ساخت برنامه مشارکت داشتند. در حال حاضر، اما در فضای استودیو حدودا ۳۰ نفر در ساخت برنامه همکاری دارند. تیم تدوین و گرافیک برنامه نیز در مجموع ۱۱ نفر هستند. در فیلمبرداری مرتبط با شهرستان هم گاهی دو تیم موازی همراه با هم فعالیت دارند. این شرایط در حالی است که مراحل ساخت فصل اول برنامه، با دو نفر – بنده و همسرم - و یک فیلمبردار پیش میرفت. مانند شرایطی که در مستند هند دوستان تجربه کردیم.
بیشتر بخوانید:
منبع: همشهری آنلاین