راهپیمایی اربعین و شکل گیری پارادایس شیعی

از چند سال پیش که تجمع بیست و دو میلیونی عاشقان امام حسین(ع) در مسیر بصره به کربلا ، باعث متوقف شدن و  عقب راندن موج وحشتناک پیروزی‌های پی در پی داعش شد؛ می‌توانستیم پیش‌بینی کنیم که هدف بعدی تهاجم رسانه‌ای آفرینندگان فتنه داعش،همایش میلیونی اربعین خواهد بود.

به جز تلاش شیطانی برای ناامن کردن مسیر اربعین که هر ساله به پشتیبانی سرویس‌های جاسوسی عربی_عبری_غربی در جریان است و معمولا به شهادت جمعی از محبان اهل‌بیت منجر می‌گردد و با توجه به روحیه شهادت‌طلبی ایشان اثر معکوس هم دارد، هجمه‌ی #رسانه ای به اربعین ، به ویژه در سال جاری در برنامه بوده است.

روایت‌های  اربعین نشان دهنده‌ی چند روز زندگی زاهدانه و ساده‌ی میلیون‌ها انسان در یک سوگواره‌ی چند روزه است. مردمی که روی زمین می‌خوابند، مهمان مهربانی فقیرترین ملت جهان هستند و به مدت حدود ده روز زندگی در حکومت موعود را تجربه می‌کنند  که در آن آدم‌ها با مدارا و درک تفاوت‌ها ، بدون تنازع و تفاخر زیر سایه امامت و به رهبری حسین ، یکدل و یکصدا پارادایس شیعی را شکل می‌دهند.

نکته‌ی جالب این است که در هجمه‌ی رسانه‌ای به اربعین ، حتی انتقاداتی که گاهی به مراسم حج می‌شود نیز به آن وارد نیست. زیرا زائران اربعین نه تنها هزینه‌‌ی زیادی برای این سفر متحمل نمی‌شوند ؛ بلکه تحقیقا هزینه زندگی‌شان در این ایام، از وضعیت عادی تا حد قابل توجهی کمتر است.

به عبارتی به جز برخی هزینه‌های حمل و نقل تا مرز یا هزینه ویزا که صرف امنیت مراسم می‌گردد؛ آدمها به تجربه‌ی خاصی از اقتصاد مهدوی می‌رسند. یعنی یک زندگی تقریبا رایگان، اما ساده و زاهدانه و بدون هیچ فاصله طبقاتی.اینجا حتی سفره افطار فقیر و غنی تفاوتی ندارد و نمی‌تواند داشته باشد.

همسفرگی و همسفری یک جامعه‌ی جهان وطنی با هم با حداقل دخالت دولت‌ها...

این همایش حتی امسال توانسته برخی نمایندگان سابق کنگره آمریکا و سیاستمداران حق‌طلب سایر کشورهای جهان را به خود بخواند و اگر بتواند تبدیل به یک مدل شود؛ برای هژمونی سلطه بسیار خطرناک خواهد بود‌. اربعین به لحاظ اجتماعی تولید کننده قدرت است. قدرتی که نفع آن نه برای شیعه بلکه به نفع بشریت است.

شرکت اهل تسنن و مسیحیان و هندوها در این همایش گویای این واقعیت بزرگ است که سرمایه‌گذاری جهانی روی مکتب عقلانی و عاطفی امام حسین علیه‌السلام می‌تواند تضمین کننده امنیت و همزیستی پایدار جوامع در غرب آسیا باشد.

طبیعتاً در این رهگذار تلاش مذبوحانه برخی برای شبهات انحرافی مانند جنگ عربی- ایرانی و توجه دادن به ایرادات جزئی هیچ نتیجه‌ای جز آبروریزی برای گوینده نداشته و نخواهد داشت.

در این میان حکومت حجاز حق دارد بیشترین نگرانی را از این جریان داشته باشد،زیرا نه در میان برخی کتاب‌ها و روایات، بلکه حالا به چشم می‌بیند اگر روزی صدای «اناالمهدی» از سوی کعبه بلند شود، این بیست و چند میلیون جمعیت زنده و بیش از آن اینبار بدون ویزا و گذرنامه و با پای پیاده قصد مکه را خواهند کرد.

عقیل منصوری