ماجرای زن جاعل و لقمه افطاری

در روایت‌ها آمده است اگر یک مؤمن را افطار دهید مثل آن است که یک بنده را در راه خدا آزادکرده‌اید. حیف نیست. ماه رمضان بیاید و برود و این سنت نبوی را زمین بگذاریم و از ثواب اطعام بی‌نصیب بمانیم؟! راستش قبول کنید این روز‌ها تا حرف افطاری به میان می‌آید، تصویر ذهنی ما یک سفره است با چند نوع غذا از حلیم و آش تا کاسه‌های کوچک شله‌زرد و حلوا و... تازه از این‌ها گذشته، پلو و خورشت و.. هم به این منو اضافه می‌شود. بپذیریم که سفره افطاری بسیاری از ما همین اقلام را دارد. خوب، نتیجه‌اش چه می‌شود؟ هزینه‌ای بالای یک‌میلیون تومان برای سفره افطاری با نهایت ۲۰ یا ۳۰ میهمان؛ آن‌هم از اعضای فامیل. قطعاً با این اوصاف و هزینه‌ها دیگر کار به اطعام نیازمندان نمی‌رسد. اما آیا این همان سنت حسنه‌ای است که بزرگان دین در ده‌ها روایت و حدیث به آن توصیه کرده‌اند؟ بیایید ماه رمضان امسال به هم قول بدهیم روش افطاری دادن را عوض کنیم. به این پیشنهاد‌ها فکر کنید.

ساده بگیرید و با دعوت اعضای بیشتری از فامیل ثواب بیشتری از افطاری ببرید. باور کنید یک مدل غذا برای افطاری کافی است. یا حلیم، آش، سوپ با نان و پنیر و سبزی. حتماً لازم نیست خودتان را به خرج بیندازید. حواستان باشد افطاری‌های پرهزینه حتی اگر گناه هم نباشد، زمینه حسرت خوردن دیگران و اسراف را فراهم می‌کند. اما اگر افطاری شما ساده باشد نه خبری از چشم و هم‌چشمی است نه اینکه جیب شما خالی می‌شود، یک جمع فامیلی در عین سادگی دورهم جمع می‌شوند و زمینه حل بسیاری از مشکلات در همین جمع‌های ساده فامیلی ایجاد می‌شود. به هم قول بدهیم ترویج فرهنگ افطاری ساده را از همین ماه رمضان و از خانه خودمان شروع کنیم.

برای اطعام در ماه رمضان حتماً لازم نیست یک دیگ برنج درست کنید و برای تعداد زیادی غذا درست کنید. همین امشب موقع خیس کردن برنج سحری یک پیمانه برنج بیشتر بردارید و نیت کنید. زمان‌بندی آماده کردن سحری‌تان را طوری پیش ببرید که وقتی صدای جاروی رفتگر را شنیدید غذایتان آماده باشد و این روایت را در گوشه ذهنتان داشته باشید. رسول خدا فرموده‌اند: «اول کسانی که به بهشت وارد شوند و هم بر لب حوض کوثر نزد من آیند، احسان کنندگان خواهند بود.»

حتماً مو سفید کرده‌ها یادشان هست که قدیم‌ها ماه رمضان که می‌شد یک پای پاتوق‌های افطاری حیاط خانه‌ها بود. سفره افطار از این سر تا آن سر حیاط پهن می‌شد. همسایه‌ها دورهم جمع می‌شدند و گل می‌گفتند و گل می‌شنیدند. در همان حال و احوال بود که همسایه‌ها از حال هم باخبر می‌شدند و می‌فهمیدند مثلاً همسایه سر کوچه تصادف کرده و مرد خانه که راننده تاکسی بوده خانه‌نشین شده و بدون درآمد؛ همه دست‌به‌جیب می‌شدند و حواسشان را می‌دادند به اینکه کمک‌حال همسایه‌شان شوند. نگویید دیگر نمی‌شود از این کار‌ها کرد. امسال خرق عادت کنید. همه آپارتمان نشین شدند؛ درست! حوض وسط حیاط و شمعدانی ندارید، اما حیاط که دارید؟ پارکینگ که دارید؟! یک سفره ساده در حیاط آپارتمان بیندازید. لقمه‌های ساده افطاری آماده کنید، اهالی ساختمان را هم خبر کنید به صرف افطاری دسته جمعی. مطمئن باشید آن شب، شب یه یاد ماندنی خواهد بود.

دست به دست هم دهید و یکی از شب‌های ماه رمضان بساط افطاری را در کوچه پهن کنیم. نشد ندارد. همه ما تجربه نذری دادن‌های محرم را داریم. بانیان هیات با دست خالی شروع می‌کردند و دست آخر صد‌ها نفر پای سفره نذری می‌نشستند. سفره افطار که هزینه کمتری هم دارد، اما دورهم جمع شدن همسایه ها، بازی بچه‌ها کنار سفره افطار حال خوب را به اهالی محله می‌دهد. این سفره افطار می‌تواند در نزدیک‌ترین بوستان محله هم پهن شود وشب‌های ماه رمضان را خاطره انگیز کند.

افطاری دادن در مسجد مثل همه لحظه‌های ماه رمضان، خدایی است؛ کسی نمی‌داند شغلت چیست و چقدر درآمد داری، پولدار باشی یا فقیر، همه کم یا زیاد یک جور غذا می‌گیرند و دور از تجمل و چشم و هم چشمی کنار هم می‌نشینند. خرج زیادی هم ندارد. از خادم مسجد بپرسید که معمولاً چند نفر برای خواندن نماز به مسجد می‌آیند. شما ۲۰ نفر اضافه‌تر حساب کنید و بساط افطاری را آماده کنید. اگر دستتان تنگ است حتماً لازم نیست پلو و خورش درست کنید. ساده بگیرید. لقمه‌های کوکو سیب زمینی با گوجه و خیار هم یک جور افطاری است. لطفش در آن است که افطاری در مسجد برکت دارد. هیچ کس گرسنه از در مسجد بیرون نمی‌رود. حتی آن‌هایی هم که روزه نبودند وقتی فهمیدند بزم افطار در مسجد به راه است کنار روزه داران نشسته‌اند و افطار کردند. چه بسا حال خوب این سفره افطاری روی آن‌ها هم تاثیربگذارد.

فیلم مارمولک را یادتان هست؟ سکانسی که یک لقمه ساده نان و خرما که با خلوص نیت بانی آن آماده شده بود چطور حال و احوال زن خلافکار جاعل را عوض کرد؟ فیلم نامه‌ها را از روی زندگی ما آدم‌ها می‌نویسند. پیشنهاد بعدی ما برای اطعام در ماه رمضان، پخش کردن افطاری در گرم خانه‌ها و میان کارتن خواب هاست. خدا را چه دیدید؟! شاید لقمه ساده افطاری شما هم، همان کار را با دل زن جوان کارتن خواب کرد. حالا متحول هم نشود، همین قدر که دلش کمی آرام بگیرد و آن شب دست کجی نکند یعنی برکت ماه رمضان کار خودش را کرده است. موقع آماده کردن غذا یا لقمه‌های افطاری نیت کنید و سوره حمد را بخوانید. پیدا کردن گرم خانه‌ها هم کار سختی نیست. یک سرچ ساده در اینترنت برای پیدا کردن نشانی آن‌ها کافیست.

از ساده‌ترین راه اطعام در ماه رمضان غافل نشوید بعدازظهر یکی از همین روز‌های ماه رمضان به نانوایی محله بروید و به شاطر بگویید امشب به اندازه چند تنور نان از کسی پول نگیرد. پول نان‌ها را با شاطر حساب کنید و ثواب این اطعام را نذر سلامتی امام زمان (عج) کنید. اگر مثلاً هر تنور نانوایی بربری را ۵۰ نان حساب کنید، شما با قوت غالب ماه رمضان، ۲۵ خانواده را به طور میانگین اطعام کردید. چه ثوابی از این بهتر. اگر در محله‌ای با اهالی مرفه زندگی می‌کنید کمی به خودتان سختی دهید. سوار ماشین شوید و به نانوایی محله‌های محروم بروید. مطمئن باشید دور و بر ما خانواده‌هایی زندگی می‌کنند که حتی توانایی تأمین هزینه نان را هم ندارند.

 

منبع : فارس