هر زنی تعریف خود را از یک عروسی بی عیب و نقص دارد. بعضی زنها دوست دارند عروسی آرام و بی سر و صدایی داشته باشند، اما بعضی هم هستند که دلشان میخواهد عروسی شان را در تالاری بزرگ با صدها مهمان برگزار کنند. با این حال، همه در این مورد اتفاق نظر دارند که
ازدواج باید تنها با رضایت و علاقهی هر دو نفر صورت گیرد. اما در گذشته ممکن بود عروس و داماد تا قبل از عقد یکدیگر را ندیده باشند یا عروس دسته گل نداشته باشد.
۱- وسط خیابان ازدواج میکردنددر دوران قرون وسطی، برای ازدواج نیازی به شاهد نبود و یک بله گفتن کفایت میکرد. اهمیتی هم نداشت که کجا انجام شود، به همین دلیل هر کسی میتوانست وسط خیابان همسر کس دیگری شود. بعدها برای اثبات ازدواج افراد عادی، اشخاصی برای ثبت ازدواجها به کار گرفته شدند.
۲- سفید رنگ عزاداری بودتا قبل از قرن نوزدهم، زنان در روز عروسی شان جدیدترین و جذابترین لباس خود را به تن میکردند که اغلب هم رنگی تند داشت، چون سفید نه تنها رنگی نامناسب برای عروسی تلقی میشد، بلکه آن را رنگ عزاداری میدانستند. به همین دلیل لباس عروسها بیشتر سبز (نماد جوانی) و آبی (نماد پاکی) بودند.
۳- دسته گل عروس از ریحان و سیر بوددر دوران قرون وسطی، دسته گل عروس از سیر و ریحان درست میشد و حتماً هم باید اینگونه میبود. عروسها از این ترکیب برای پنهان کردن بوی بدنهای حمام نکردهی خود استفاده میکردند.
۴- عروس و داماد کیک نمیخوردنددر مراسمهای عروسی، خوراکیها برای مهمانها بودند. در روم باستان، بالای سر عروس نان گندم یا جو میشکستند. در دوران قرون وسطی در انگلیس، نوعی نان درست میکردند و آنها را تا جایی که میشد روی هم جلوی عروس و داماد میچیدند. اگر عروس و داماد میتوانستند روی پشتهی نانها یکدیگر را ببوسند، یعنی از زندگی مشترک موفقی برخوردار میشدند. شیرینیهای پای با چیزی شبیه به خامهی کیک، تازه در قرن شانزدهم ظهور یافتند، زمانی که شکر مقرون به صرفهتر شد.
۵- هیچ کس شنبهها ازدواج نمیکردانتخاب تاریخ روز عروسی بر اساس خرافات مختلفی انجام میشد که در رابطه با روزهای هفته وجود داشت. در فرهنگ عامهی انگلیس، چهارشنبه را بهترین روز برای ازدواج، دوشنبه را برای ثروت، سه شنبه را برای سلامتی و شنبه را بدترین روز برای ازدواج میدانستند.
۶- جهاز عروس جذاب ترش میکردجهاز قرنها جزء جدایی ناپذیر مراسم عروسی در بسیاری از فرهنگها بود و هنوز هم در برخی نقاط دنیا یک سنت است. جهاز عروس او را در چشم دیگران جذابتر میکرد.
۷- عروسها به خود طلسم میبستندطبق سنتی قدیمی در انگلیس، عروس در مراسم ازدواجش باید ۴ چیز به همراه داشته باشد: «یک چیز قدیمی، یک چیز جدید، یک چیز قرضی و یک چیز آبی.» این سنت در دوران قدیم به وجود آمد و اعتقاد بر این بود که این ۴ چیز شیطان را از عروس دور نگه میدارند. یک چیز آبی بند جوراب بود، یک چیز قرضی وسیلهای از یک زن فرزند دار بود، یک چیز قدیمی وسیلهای بود که به ارث رسیده و با گذشتهی عروس مرتبط بود، و یک چیز جدید هم از طرف خانوادهی داماد به عروس داده میشد که نماد یک خانوادهی جدید بود. البته خرافات زیاد دیگری هم وجود داشت.
۸- داماد تا قبل از عقد، عروس را نمیدیدهنوز هم این خرافه وجود دارد که دیدن عروس در لباس عروسی اش پیش از برگزار مراسم عروسی، بدشگون است. این خرافه اولین بار به این خاطر به وجود آمد که عروس و داماد تا قبل از عقد نمیتوانستند یکدیگر را ببینند و مراسم عروسی آنها توسط والدین شان برگزار میشد.
۹- خانوادهی عروس هزینهی مراسم را میداددر گذشته مردم برگزاری مراسم عروسی و پرداخت هزینههای آن را وظیفهی خانوادهی عروس میدانستند. خانوادهی عروس هزینهی کارتهای دعوت، تزئینات، غذاها و نوشیدنیها و همینطور لباسهای عروس و هر آنچه که پس از عروسی به تن میکرد را میپرداختند. هزینهی
دسته گل عروس، حلقههای ازدواج، کشیش، هدیه برای عروس و ماه عسل هم برعهدهی خانوادهی داماد بود.
۱۰- تور عروس جلوی فرارش را میگرفتدر گذشته مردم معتقد بودند تور، عروس را شبیه به شعلهی شمع میکند و ارواح خبیثه را از او دور نگه میدارد. علاوه بر آن، بسیاری از ازدواجها با انگیزههای مالی صورت میگرفتند، به همین دلیل تور و دنبالهی بلند برای لباس عروسهایی که قرار بود با مردان مسن ازدواج کنند، ضروری بود. تور و دنباله جلوی فرار عروس را میگرفتند، چون حرکت با آنها دشوار بود.