بر خلاف تصور عموم مردم،
صابون یک وسیله بهداشتی جدید نبوده و انسانها از هزاران سال پیش با روشهای ساخت و تولید صابون، آشنا بودند. از دید باستان شناسان، صابون یک مفهوم باستانی است که میتوان پیشینه آن را در حدود ۴ هزار و ۸۰۰ سال و در جنوب بین النهرین و تمدن بابل باستان جستجو کرد.
نکته جالب این است که فورمول ساخت صابون در طول این مدت زمان طولانی چندان تغییر نکرده و اصل اولیه مخلوط کردن چربی حیوانی یا گیاهی با اسید از همان ابتدا ثابت مانده است. از نظر علمی، واکنش شیمیایی که هنگام مخلوط شدن آنها رخ میدهد صابونی شدن نامیده میشود.
صابون در واقع هیچ موجود زنده روی دستان شما را نمیکشد، اما آنقدر در از بین بردن میکروبها موثر است که کاملا از شما محافظت میکند. عملکرد این شوینده باستانی از نحوه تعامل مولکولهای صابون با کثیفی روی پوست شما ناشی میشود.آب به تنهایی کمک زیادی به تمیز کردن نمیکند، زیرا آب و چربی با هم مخلوط نمیشوند. موضوع فوق به این دلیل است که خاک با مولکولهای چربی دوست (جذب چربی ها) پر شده است که به سمت چربی کشیده شده و آب را دفع میکنند.
به همین دلیل است که آب نمیتواند خود را به خوبی به خاک بچسباند و آن را بشویید. در این شرایط وقتی یک مولکول صابون در اطراف آن قرار میگیرد قادر به ایجاد اتصال بین هر دو بخش است، زیرا مولکول صابون دارای یک بخش آبدوست با قابلیت جذب آب بوده و بخش دیگر آن، چربی دوست است. در هنگام شستشو، مولکولهای صابون انتهای چربی دوست خود را به چربی روی دستان شما میچسباند و انتهای آبدوست چربی را در یک لایه آب احاطه میکند و به این ترتیب از دفع مولکولهای آب به اطراف جلوگیری میشود.
هر دو انتهای مولکول زمانی که قطرات روغن درون لایهای از مولکولهای آب معلق میشوند، ترکیب شده و همانطور که هنگام شستشو دستان خود را به هم میمالید، قطرات آبی که چربی را نگه میدارد به راحتی شسته میشود.به این ترتیب تمامی
مواد آلاینده حاوی میکروبها از دستان شما جدا شده و به همراه آب و صابون وارد فاضلاب میشوند. البته امروزه برخی شرکتها به صابونهای تولیدی خود مواد آنتی باکتریال و ضدعفونی کننده اضافه میکنند که این مواد به تنهایی قادر به کشتن عوامل بیماری زا هستند.
بیشتر بخوانید
منبع :سینا پرس