نوزادان از طریق بزاق خود اطرافیانشان را می شناسند

ربکا ساکس (Rebecca Saxe)، از محققان ارشد دپارتمان مغز مک گاورن موسسه فناوری ماساچوست توضیح می‌دهد که نوزادان از قبل نمی‌دانند کدام روابط نزدیک‌تر و از نظر اخلاقی الزام آور هستند، بنابراین باید راهی برای یادگیری این موضوع با نگاه کردن به آنچه در اطرافشان اتفاق می‌افتد، داشته باشند. این مطالعه نشان می‌دهد که نوزادان روابط نزدیک خود را از طریق بزاق دهان تشخیص می‌دهند.
در این مطالعه، تیم تحقیقاتی ساکس، نوزادان ۸ تا ۱۰ ماهه و نوزادان نوپای ۱۶ تا ۱۸ ماهه را در حالی که تعاملات بین مردم و عروسک‌ها را تماشا می‌کردند، مورد بررسی قرار دادند. در یک مجموعه آزمایش، یک عروسک، یک پرتقال به همراه یک بازیگر در اختیار نوزادان قرار گرفت و سپس یک بازیگر دیگر رو به روی یک توپ نشسته و آن را به عقب و جلو پرتاب می‌کرد. پس از تماشای این فعل و انفعالات، محققان واکنش این نوزادان و کودکان نوپا را در زمانی که عروسک هنگام نشستن بین دو بازیگر احساس ناراحتی را نشان می‌داده، مشاهده کردند.
بر اساس نتایج مطالعات، آن‌ها انتظار داشتند که نوزادان ابتدا به فردی احتیاج به کمک دارد، نگاه کنند در حالی که اینطور نبود و محققان دریافتند که کودکان بیشتر به بازیگری نگاه می‌کنند که با عروسک غذا می‌خورد، نه به بازیگری که یک اسباب بازی مشترک دارد.
در مجموعه آزمایشی دوم که روی بزاق تمرکز داشت، بازیگر یا انگشت خود را در دهان نوزاد و سپس در دهان عروسک قرار داد یا انگشت خود را روی پیشانی و سپس روی پیشانی عروسک گذاشت. وقتی بازیگر بعداً در حالی که بین عروسک‌ها ایستاده بود عروسکی احساس ناراحتی را نشان داد، نوزادان بیشتر به عروسکی نگاه می‌کردند که آب دهانش را با وی به اشتراک گذاشته بودند.
به گفته محققان، یافته‌ها نشان می‌دهد که اشتراک بزاق به نوزادان کمک می‌کند تا در مورد روابط اجتماعی بیاموزند. به گزارش سیناپرس، این به نوزادان کمک می‌کند تا افرادی را شناسایی کنند که به احتمال زیاد به نیاز‌های آن‌ها رسیدگی می‌کنند.
اشلی توماس (Ashley Thomas)، از محققان اصلی این پروژه پژوهشی موسسه فناوری ماساچوست، در این رابطه توضیح داد، مهارت عمومی یادگیری در مورد روابط اجتماعی بسیار مفید است. یکی از دلایلی که چرا این تمایز بین روابط قوی و ضعیف ممکن است به ویژه برای نوزادان انسان مهم باشد، این است که ممکن است راه خوبی برای فهمیدن اینکه چه کسی می‌تواند، حمایتی را که آن‌ها برای زنده ماندن به آن وابسته هستند، ارائه دهند.  نوزادان انسان بیش از بسیاری از گونه‌های دیگر برای زنده ماندن به بزرگسالان وابسته هستند.
محققان مطالعات مشابهی را با نوزادان در فرهنگ‌هایی که ساختار‌های خانوادگی متفاوتی دارند، برنامه ریزی می‌کنند. آن‌ها همچنین می‌خواهند از تصویربرداری مغز برای بررسی اینکه چه بخش‌هایی از مغز بزرگسالان در ارزیابی‌های مبتنی بر بزاق در مورد روابط اجتماعی نقش دارند، استفاده کنند.

 

منبع : سیناپرس